Lady Of Madness

Madness 5

Sa labas pa lang ng bahay naabutan ko na si Vannessa na tipa ng tipa sa kanyang telepono habang nakakunot ang noo. Lumapit ako sa pwesto niya saka siya tinawag.

"Van..."

Nanlaki ang mata niya nang makita ako. Mabilis niya akong nilapitan at niyakap.

"Oh my god Miyuri! Where have you been? Nag-aalala ang mga magulang mo, lalo na si tita.." tumingin ako sa kanya.

"Where is she?" Tanong ko. Ngumiti ito saka ako ginaya sa loob ng bahay at doon, i saw my dad hugging my mom. Umiiyak parin ito hanggang ngayon and it make my heart ache.

"M-mommy, daddy." Tawag ko sa kanila. Kita ang kabiglaan sa mga mata ni mommy at mabilis akong sinalubong ng yakap.

"A-anak! A-akala ko...akala ko hindi kana babalik! Patawarin mo kami anak... wala kaming intensyong saktan ka.." patuloy parin ang kanyang hikbi. Napailing ako sabay tingin kay daddy na nakangiti sa akin ngunit may bahid na lungkot sa kanyang mga mata, at kay vannessa.

"Anak...please don't get mad at me. Kaya ko lang naman ginawa iyon dahil narin sa kapakanan mo." Hinarap niya ako. Mabilis na pinunasan ko ang luha ng mommy ko. Shit. Never in my life i imagined my mom crying! At mas masaklap pa ay ako ang iniiyakan niya!

"N-no mommy. I am not mad...I'm just upset." And that's the truth. Naguguluhan talaga ako kung bakit at papaano.

I cupped my mom's face and face her. I smiled a little.

"Mom, pwede po bang sabihin niyo ni dad sa akin ang totoo? All I need is just the truth mommy. Ayun lang talaga." Tumango siya at nauna ng umupo sa sala. Tinabihan naman siya ni daddy habang kami naman ni Vannessa ay magkatabing naupo sa pandalawahang sofa. Naramdaman ko naman ang paghawak niya sa kamay ko. Huminga ng malalim si mommy at nagkwento.

"Years ago, noong magkaibigan palang kami ng daddy mo, nakidnap ako..." halos manlaki ang mata ko sa narinig ngunit hindi nalang ako nagsalita at hinayaan si mommy na magpatuloy.

"...Pero bago kami magkakilala ng daddy mo, isa na talaga akong assassin anak. I killed because that's what assassin is. In our clan, i am the princess and your tita Jeymes is my right hand." I nod. Though nagulat ako dahil doon ay hindi nalang ako nagsalita. Mom continued. "Your Lolo is the master of our clan, miyuri. And because of him, napadpad ako sa Pilipinas. After mapatay ni Zuminoki iyong kuya ko..ang tito mo, pinauwi agad ako ni daddy dito para maging ligtas-"

"Wait mom, hindi namatay si Tito sa car accident? P-pinatay siya?!" Sa sobrang gulantang ay hindi ko na napigilang magsalita. Marahang tumango si mommy at napahawak sa kamay ni daddy. Umiling ako saka tinitigan si daddy.

"Baby, namatay ang tito mo dahil iniligtas niya ang buhay ng mommy mo. We lied to you because we want you to be safe Mimi." Ani daddy.

"What happened after that?" I asked my mom.

"A-akala ko pagkatapos niyon ay hindi na magugulo ulit ang buhay ko dito sa Pinas, pero mayroon pa palang mas lalala doon anak... Your dad was force to do things na hindi niya ginusto para lang ako ay mahuli ng mga tauhan ni zuminoki. Even your tita gemma is a victim by them...and your lolo (brent's dad)" napaiyak ako sa sobrang sakit na naramdaman ko. Hindi ko alam pero nagsisisi na ako kung bakit ko pa inaway ang mommy ko. mabilis namang hinagod ni Vannessa ang likod ko.

"Sa sobrang bilis ng pangyayari, ang naaalala ko nalang ay kung papaano sinalba ng daddy mo ang buhay ko...just like what my kuya did to me nung ako ay nasa japan pa. Na-comatose ang daddy mo dahil doon at ako naman ay agad naka recover.... that..that was a karma to me, iyon ang lageng nasa isip ko noon. Sinisisi ko ang lahaf ng nangyari noon mimi at ipinangako ko sa sarili ko na hindi ko hahayaang mangyari iyon sayo."