Lady Of Madness

Madness 7

VanillaToaster pls do follow him and read his works as well  :) thanks! ;)

"What the fuck?!" nasabi ko nang ako ay papalapit sa aking kotse. Mabilis ang paghinga ko sa nangyari. Naramdaman ko naman ang paglibot ng mga lalake sa akin. The parking lot is so quite. Kami lang ang mandirito ngayon. I stared at them. They are 6 in the group and the fck! I'm really going to punch them in their faces because of what they did to my car!

"Who are you?" tanong ko. I saw one of them smile bago niya binulungan ang isang lalake na dahilan kung bakit ito napatawa. Mas lalo akong nainis dahil doon. "Why did you broke the glass of my car? Tell me!" Singhal ko sa kanila.

Naglakad papalapit sa akin ang isa sa kanila kaya ako ay napaatras. Ni minsan ay hindi ako naging matatakutin, ngayon lang talaga.

"That? We're so sorry. We just got carried away-"

"What?" Hindi makapaniwalang saad ko. Ngumisi lang ito at huminto sa harapan ko. Hahawakan niya sana ako nang agad kong tinabig ang kamay niya.

"Don't. Touch. Me!"

"Hm? Okay then. Boys, sirain na natin ang kotse."

Nanlaki ang mata ko sa narinig! Not my fcking car!

Mabilis kong tinulak itong lalakeng kaharap ko at sinugod ang mga kalalakihan na akmang hahampasin na naman ang aking kotse. Mabilis kong tinulak iyong lalake ngunit nahawakan naman agad ako nung isa.

"Shit! Let me go! Aahh!" Pagpupumiglas ko ngunit hindi parin niya ako binibitawan. Ang sakit ng hawak niya sa braso ko. Nakagat ko ang labi ko dahil doon. Nagtawanan naman ang iba niyang kasama at patuloy parin sa paghampas nila sa aking kotse.

"Shit kayo! Mas mahal pa yan sa buhay niyo! Let me go asshole!" Mariin kong tinapakan ang paa niya na siyang dahilan kung bakit niya ako nabitawan at iyon ang chance ko para sipain rin iyong isa pang lalake sa maselan na parte ng katawan niya. Napaaray siya roon. Isa-isa ko naman pinagsisipa iyong mga kasama niya hanggang sa lahat sila ay napaaray sa mga natanggap na sipa mula sa akin. Habol-habol ang paghinga ko nang mahinto iyong pag-atake nila sa akin. Napahawak ako sa braso ko na namumula na sa sobrang higpit nila kung humawak sa akin. Hindi naman nila ako sinaktan, tanging ang ginagawa lang nila sa akin ay hawakan at pigilan ako sa pag-atake.

"Fck you all! hindi niyo alam kung ilang milyon itong kotse ko tapos sisirain niyo lang?! Kingina kayo!" Sigaw ko sa sobrang galit. My mom and dad gave me this car on my birthday! Tapos gaganituhin lang nila? Abay napakawalang hiya naman ng mga lalakeng ito!

"W-we...i mean, someone ordered us to do this miss. Tanging ang kotse mo lang ang pakay namin dito. And now we're done. Let's go boys!"

Narinig ko pa ang mahinang mga mura ng iba niyang kasama bago sila nawala sa tingin ko. Hindi makapaniwalang napatitig ako sa buong parking lot. Parang wala lang nangyari at bumalik na ulit sa dati ang lahat.

What the hell just happened? My car is so messed up! My arms hurt so much and then ganun nalang iyon? Aalis sila habang ako rito nakatulala at iniintindi ang nangyayari?!

"Fck! Poor car." Nasabi ko nalang habang nagpapagpag ng sarili ko. Muli kong tinitigan ang aking kotse. The glass is broken, the rear mirror is mess up and the whole! Fck those assholes! Sinipa ko ang kotse ko at nagulat ako ng bigla itong tumunog. This car is worth million pero hindi ako nanghinayang doon. Nanghinayang lang ako kasi hindi pa ito nakaabot ng ilang buwan sa akin ay nasira na agad. Tss.

naalala ko naman iyong sinabi nung mga lalake. Someone is ordering them to did this. Who is that someone? Napaupo ako sa gilid ng aking sirang kotse at mabilis na tinext si mommy.

To momsie,

-Mother, there's this group of guy who are so messed up and they hit my car, not just once mom so please fetch me here at school. I am so messed up right now.

I hit the send button saka nagbuga ng hangin at isinandig ang ulo sa pintuan ng aking kotse. Pagtingala ko ay nakita ko kaagad ang mukha ni Robin na nakangising nakatitig sa akin. I rolled my eyes at tumayo.

"What are you doing here?" Tanong ko sa kanya. Napansin ko ang mga titig niya sa aking kotse. Napasipol siya doon.
.

"Ang sakit niyan sa parte ng kotse. Siguro kung nagsasalita lang iyan, nasabi na niyang 'i hate you woman, hindi mo ako nagawang ipagtanggol'" aniyang nagpalaki sa mata ko.

"You saw us?" Tanong ko. Tumango ito. Nainis ako dahil doon. "Then why didn't you help me?! Nakita mo naman siguro kung anong ginawa nila sa kotse ko diba?"

"Uh. Yeah I saw what they did to your car. at hindi ka naman din nila sinaktan so hinayaan ko nalang since gusto ko rin namang makita kang lumalaban." Napailing ako sa sinabi niya. Tinalikuran ko siya.

"Nakita kitang lumaban and i was quite dissapointed Miyuri, hindi ganoon lumaban ang isang assassin."

" I AM NOT AN ASSASSIN!" singhal ko. Sinamaan ko siya ng tingin ngunit nginisihan niya lang ako.

"Fine. You are not. But the blood flowing in your veins is a blood of an assassin Miyuri." Aniya. Tinitigan ko lang siya hanggang sa mapagtanto kong sobra sobra na iyong pinagsasabi niya. Masyado na siyang maraming alam samantalang ako ay nanatiling blangko sa kanya.

"tell me robin doloja, wo are you? Why are you like that? Bakit ang dami mong nalalaman sa pamilya ko?" Tanong ko. Minsan ko na siyang sinabihang stalker dahil sa ang dami niyang nalalaman tungkol sa akin at ni isang kasagutan ay hindi ko pa naririnig.

magsasalita na sana siya ng marinig ko ang ingay ng paparating na kotse. And it's my mom's.

"Miyuri!" Lumabas doon si mommy at mabilis akong niyakap. Napatingin siya sa kotse kong sirang-sira na at napabuntong-hininga. "Fck those assholes, mimi." Napatawa ako ng mahina sa bulong niya.

"It's okay mom, as long as they didn't hurt me, wala kang dapat ika-alala" sinabi ko at hinarap muli si Robin na seryosong nakatingin sa akin. Napansin ko ang pagkunot ng noo ng aking mommy sa kanya.

"Mom, this is robin, my classmate." Not my friend. Just my classmate.

Mommy just nodded her head at muling tumingin sa akin.

"Let's go anak. Nag-aalala na ang dad mo." Sabi niya at nilingon si Robin. "Thanks Robin." Nginitian niya ito. Si robin naman ay tumango lang kay mommy.

"What about my car?" I asked her

"Ipapakuha ko nalang iyan kay joshua." tumango ako. Joshua is one of our guards. Nauna na si mommy sa kotse niya at ako naman ay muling nilingon si Robin na matamang nakatingin sa akin. Tinaasan ko siya ng kilay na siyang nagpa-ngisi sa kanya.

"I told you, this isn't the right time for the answer of your questions, Miyuri." Aniya. Umirap ako.

"Whatever." Nasabi ko nalang bago ako pumasok sa kotse. My mom just stared at me before starting the engine.

At habang nasa bayahe kami, napaimik siya.

"That guy is something, Mimi. Don't trust him."

I know mom. I can feel it.