Battle Of The Boys [Nederlands]

Hoofdstuk 12

"Ben je er klaar voor?"

"Ja. Denk ik."

Miley wist niet óf je wel helemaal klaar kan zijn voor een date met Mike. Het was alsof de woorden "date" en "Mike" niet in de zelfde zin thuishoorde. Het is een beetje onnatuurlijk. Maar ja. Wat moet ze dan doen? Ze kan niet zomaar zeggen dat ze helemaal niks voor Mike voelt. Dan zou ze liegen. Dus drukt ze een streng haar achter haar oor, glimlacht naar haar vriendinnen, en volgt Mike de deur uit.

"Wat gaan we doen vanavond Mike?"

"Oh mop. Dat zie je wel." antwoordt hij met een grijns van oor tot oor.

Mop? Wat was dát nou weer weer voor raar koosnaampje? Meteen was Miley stil. Het was geen genante stilte, maar het was lang niet zo gemakkelijk als bij Jake.

Opeens viel het Miley op dat ze dichterbij het hek van het kampeerterrein kwamen.

"Oh god Mike ik kan niet van het terrein af."

Mike haalt een wenkbrouw op. "Waarom niet?"

"Ik euh... Ik ben laatst gesnapt. Weet je nog? Toen Jake en ik je onderweg tegenkwamen? Als Katherine ziet dat ik dat nog een keer flik, trapt ze me het kamp uit!"

"Maak je nou geen zorgen, mop."

"Jij met je 'mop'." gromt Miley.

De arrogante grijns verscheen weer terug op het gezicht van Mike maar Miley was te druk bezig met stressen om het te merken.

"Shit shit shit daar staat ze! Katherine! Bij het hek!" Miley wil zich omdraaien om terug te lopen maar Mike houdt haar tegen. Hij draait haar bij haar schouders naar haar toe en plaatst een hand onder haar kin, zodat ze gedwonden wordt om in Mikes blauwe ogen te kijken.

"Miles, Miles. Wees nou eens relaxed. Denk eens een keer niet aan wat er gebeurt is, of wat er nog kan gebeuren, maar aan nu. Aan dit moment."

Die woorden moesten even doordringen bij Miley. En net op het moment dat ze dacht dat Mike misschien wél een beetje gevoel had kwam Mike weer met z'n ondoordachte opmerkingen:

"Want van gestresst kijken krijg je rimpels. Niet zo fronsen mop." En hij liep voor haar uit het hek door, groette Katherine en wenkte toen Miley om hem te volgen.

Na vijf minuten lopen komen Mike en Miley aan bij een klein cafeetje waar Mike naar binnen loopt. Buiten begint het al te schemeren als Miley naast Mike plaatsneemt aan de bar. Binnen is het gek genoeg druk. Het stinkt er naar rook en er staat een radiozender op waar Miley zelf zo snel mogelijk voorbij zou zappen. Op de achtergrond klinkt vrolijk gekwetter van zware mannenstemmen.

"Whiskeytje?" vraagt Mike terwijl hij er een voor zichzelf besteld.

"Ik ga liever voor ern colaatje, dankje."

"Ach doe niet zo saai mop. Een glaasje kan niks kwaad."

"Ik ben niet saai ik hou er niet van en stop met mij mop te noemen."

Mike grinnikte alleen maar en bestelde aan de bar ern glas whiskey die hij naar Miley toeschoof. Miley neemt geen slok. Maar beweegt het glass heen en weer zodat de ijsklontjes tegen het glas klinken.

"Doe nou niet alsof je dit vervelend vind hier met mij, mop. Je ogen vertellen me wat anders dan je mond."

Slik. Hier was Miley stil van. Om de stilte minder genant te maken slaat Miley de donkerbruine vloeistof in haar glas achterover en meteen had ze spijt. De alcohol brandde in haar keel. Ze kucht het uit.

Mike schuift z'n barkruk dichter bij die van Miley en klopt haar op haar rug. Als Miley weer een beetje op adem komt plaatst hij zijn hand op haar wang.

"Geen zorgen hoor mop. Ik vind het uitermate gezellig om hier te zijn. Met jou."

Hij keek haar aan en meteen veranderde haar handen in kleffe zweetpootjes.

Shit. Waarom valt uitgerekent zij nou weer op een eikel?

A/N: jullie hebben even moet wachten maar hier issie dan; het extra grote hoofdstuk woehoeeeeee. Laat me weren wat je ervan vond en

VOTE

COMMENT

FOLLOW!

Bedankt voor het lezen! xoxoxo Franceska