I love you, Fred Weasley ON HOLD!!!!!

002 Wegisweg

~{•}~

'Melanie, kom' zegt mijn moeder en ik sta op. Intussen is iedereen al van tafel gegaan maar ik bleef voor me uit staren. Ik heb iemand vermoord... Ik heb er voor gezorgd dat veel mensen verdrietig zullen zijn, om haar. Ik loop mijn moeder achterna naar mijn slaapkamer en ga zitten. Niemand kan ons hier horen omdat mijn kamer is afgesloten van andere kamers. Dat komt omdat ik vaak nachtmerries heb en dan het hele huis bij elkaar schreeuw, maar nu wordt er gelukkig niemand meer wakker.

'Gaat het?' vraagt mijn moeder wanneer ze de deur achter zich heeft gesloten. Ik schud mijn hoofd en zucht. 'Mam ik ben een moordenaar' huil ik en ze komt bij me op bed zitten. Ze slaat een arm om me heen en streelt me liefdevol over mijn haren.

Mijn moeder is anders dan de andere dooddoeners. Ze is aardiger, meelevender en liefdevol. Iets wat je van bijna geen andere dooddoener kan zeggen. 'Mam ik heb die vrouw haar le..even beroofd' huil ik nu nog harder. 'Ik weet het, ik weet het' zegt ze geruststellend maar het helpt niet echt. 'Ik ben een moordenaar' huil ik nog een keer harder maar dan wordt er op de deur geklopt.

Ik houd mijn adem in, wat niet echt lukt dus begin ik te hikken. Wie zou er achter de deur staan. Hopelijk niet een van de andere dooddoeners of Voldemort. Straks hebben die me gehoord! Mijn moeder staat op en loopt naar de deur. Ze kijkt even naar mij en opent langzaam de deur. Ze zucht opgelucht en ik haal ook adem als ik Draco zie staan. Dan begin ik weer te huilen. Snel sluit mijn moeder de deur weer en ze gaat weer naast me zitten. Draco komt aan de andere kant zitten. 'Het maakt niet uit Mel, ik zou je niet anders gaan zien' zegt hij en deze woorden raken mij. 'Dankje Draco' huil ik en ik geef hem voorzichtig een knuffel.

"

De volgende morgen

"

Ik rek me uit en kijk op de klok. 7.00, tijd om op te staan. Alle dooddoeners (inclusief ik dus) werden om 7.30 aan het ontbijt verwacht. Daarna zou ik samen met mijn moeder en Draco naar de Wegisweg gaan. Mijn vader kon niet mee, wat ik wel jammer vond.

Ik stapte uit bed en liep naar de badkamer. Ik had een eigen badkamer omdat ik anders zo ver moest lopen. Ik stapte onder de douche en liet de warme waterstralen over mijn huis glijden. Ik probeerde de zorgen uit mijn lijf te krijgen, wat niet lukte. Vannacht had ik weer een nachtmerrie gehad, over Professor Bingel. Ze was opgestaan uit haar dood en bleef me achtervolgen. Ik kreeg er nogsteeds rillingen van als ik er aan terug dacht. 

Ik draaide de kraan dicht en sloeg een handdoek over me heen. Ik had nog een kwartier de tijd en begon snel mijn haar te föhnen. Na ik klaar was deed ik mijn haren in mijn staart en trok mijn dreuzelkleren aan (wat bestond uit een ff shirtje en een zwarte lange broek) snel liep ik naar beneden naar het ontbijt.

Na het ontbijt liep ik met Draco en mijn moeder naar onze tuin. Draco en ik pakte allebei een hand van mijn moeder vast en we verdwijselden naar de Wegisweg.

Het zag er donker uit. Veel winkels waren gesloten en alle mensen liepen haastig overstraalt. Draco, die nog op Zweinstein, zat moest nieuwe schoolboeken hebben en daar liepen we dus eerst naartoe. Ondertussen kwamen we langs een winkel, die als een van de weinige er kleurrijk uitzag. Daar wou ik langs dacht ik bij mezelf. Bij Klieder en Vlek aangekomen bleef ik staan. 'Is het goed als ik alvast naar wat andere winkeltjes ga mam? Dan ben ik hier weer om 11.30?' vroeg ik en ik zag haar nadenken. 'Vooruit, om 11.30 bij de Lekke Ketel?' Vroeg ze en ik knikte blij. 'Dankje mam' zei ik en ik liep de andere kant op, naar het aparte kleurrijke winkeltje.

~{•}~