Tanıtım

36K 797 49
                                    

-İstemiyorum. O adamla evlenmek istemiyorum.

İşte yeni bir sinir krizi daha geliyordu. Henüz diğerini yeni atlatmıştım ve şimdi adını dahi bilmediğim bir adamla evlenmek zorunda olmak canımı fazlasıyla acıtıyordu. Her ne kadar bunu kardeşim için yapmak zorunda olduğumun bilincinde de olsam okuduğum üniversiteyi bırakıp, hayallerimi bırakıp bir adamla evlenmek hele ki onu sevmediğim, yüzünü bir kere bile görmediğim bir şekilde onunla evlenmem imkansız ötesiydi. Babamın diretmelerine karşın bu gece evden kaçacaktım. O yüzden bu ani planı bozmamak için başımda beni ikna etmeye çalışan anneme döndüm. O ise hala bana birşeyler anlatıyordu.

-Bak kızım hem zengin de bi...

-Tamam.

-Ne?

-Tamam dedim işte şimdi çık odamdan.

-Tamam kızım tamam sen kabul ettiysen hiç sorun yok.

Annem odadan çıkar çıkmaz sırt çantama gömleklerimden ve kazaklarımdan birkaç tane ve birkaç tanede pantolon koydum. Şuana kadar hep okuyup çalıştığım için birikmiş olan biraz param vardı. Onu da cebime koydum ve telefonumuda aldım. Tam o sırada gözüme çarpan şarj aletim ve nüfus cüzdanımı da çantanın ön gözüne sıkıştırdım. Çantayı yatağın altına sakladım ve uyumak için cenin pozisyonunu aldım. Bu gece uzun olacaktı.

Gece evden sessizce çıkarken son kez miniğimin yanağından öptüm. Peram benim minik masum meleğim. Bu ismi ona koyana kadar hep bir kızım olursa ona Pera ismini vereceğimi hayal ederdim ama o doğduktan sonra ona bu ismi vermiştim. Ve şimdi henüz beş yaşındayken lösemi olması herşeyi birbirine katmıştı. Ona son kez bakıp çantamdaki paranın bir kısmını yastığının altına ilaç için gerekir düşüncesiyle koydum. Evin kapısına geldiğimde koşarak üzerime atlayan köpeğim cesi yüzümü yalamaya çalışıyordu. Hızlı bir karar değişikliğiyle onuda yanıma aldım. Bir taksi çevirip otogara sürmesini söylediğimde artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyordum.

Ama benimde hayallerim vardı. Aşık olduğum adam ile evlenecektim ben. Çocuğumuz olacaktı daha bizim. Şimdi tüm o çocukluk hayallerimi satamazdım ki para karşılığında.

Peram minik meleğim. Okulu dondurup çalışacağım ve tüm ilaç masraflarını da karşılayacağım. Hiç merak etme küçüğüm koşup oynamadan okula gidip matematik dersinden bana yakınmadan ve bisiklete binmeyi öğrenmeden ölmene izin vermeyeceğim. Şuanda kapıyı çarptığımda oluşan sesle uyanan babamı hayal edebiliyordum. "Seni öldüreceğim Masal... " diye bağırıyordu kesin... Kucağımda yer edinen cesi huysuzlanırken şoföre seslendim.:

-Biraz daha hızlı lütfen....

Bebeğimin Mafya Babası... Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin