It's Ok

Rozdział 27

Stoimy przy jej łóżku. Wzrok wszystkich skierowane jest na nią, a ja zastanawiam się czy mi wybaczy. Czy wszystko co jej powiedziałem..... ona to słyszała ?

Przyglądaliśmy się jej, gdy nagle poruszyła ręką po czym jej oczy się delikatnie otworzyły. Przymrużyła je od rażącego światła. Już po chwili obok nas stał lekarz.

- Wyjdźcie, musimy ją zbadać. Jak wszystko będzie dobrze to was do niej wpuścimy. - Po słowach lekarza pielęgniarka wyprosiła nas z sali.

Wykonaliśmy polecenie i czekaliśmy na korytarzu około 5 minut.

- Wszystko jest dobrze. Możecie wejść tylko jej nie denerwujcie. - zaczął do nas mówić

W pośpiechu weszliśmy do sali. Gdy przekroczyliśmy próg ujrzeliśmy Nadię ze łzami w oczach. Dla wszystkich miny posmutniały

- Przepra... - Nie dała mi dokończyć.

- Wszystko słyszałam. To co mówiłeś jak byłam nieprzytomna.... Rozumiem to wszystko. - z jej oka powoli spłynęła łezka - chodź do mnie- rozszerzyła ramiona - myślałam, że już nie dam rady się obudzić. - wybuchła mocniejszym płaczem.

Jak najszybciej podbiegłem, aby mocno ją przytulić.

- Nie rób mi tego więcej! - powiedziała przez płacz.

- Obiecuję. To się nie powtórzy. - ścisnąłem ją mocniej. Jęknęła z bólu - przepraszam. - Wypuściłem ją z moich objęć.

- A Wiktoria!!! Gratulacje ! - krzyknęła Nadia spoglądając na Wiktorię i Dominika.

- Ale ja nie wiem o czym mówisz. - powiedziała Wiktoria unosząc brwi.

- Już dawno wiedziałam, że będziecie razem. A teraz tak na poważnie. Przyniesie mi ktoś jedzenie ?! Jestem głodna ! - wydarła się że pewnie na korytarzu było ją słychać.

Po paru minutach Wiktoria przyniosła jej jedzenie.

Resztę czasu spędziliśmy opowiadając Nadii o tym co się działo jak była w szpitalu. Po niecałej godzinie przyjechali jej rodzice.

- Dziecko nie strasz nas tak. - krzyknęła jej mama wchodząc do sali. Natychmiast się w nią wtuliła - Słuchaj musimy z tatą wracać do pracy bo zwolniliśmy się na dwie godziny. Porozmawiamy tylko z lekarzem i wracamy do pracy. Potem do ciebie przyjedziemy. - pożegnała się z nami i wyszła z sali.

- No my już idziemy... Prezenty leżą tam. - powiedziała Wiktoria uśmiechając się do nas. Wskazywała na stertę prezentów.

- To wszystko dla mnie? I z jakiej okazji? - zdziwiła się Nadia.

- Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin.- uśmiechnęła się Wiktoria i wyszła z sali ciągnąc za sobą Dominika.

Nadia:

Nie zwróciłam uwagi na to, że dzisiaj 10 maj czyli moje urodziny.

~~~~~~~~~~~~~

Prawie nikt nie komentuje mojej książki. Jak chcecie kolejny rozdział to dajcie chociaż gwzdkę. Bardzo lubię pisać, ale nie muszę tego wstawiać....
Dariunia43