Broeder Liefde

Hoofdstuk 11 (Sophie)

Liedje kan nu al.

Pov Sophie
"Tim ga weg! Laat ons!" Fluister ik geïrriteerd, ik erger me zo aan dat mens. Ik zie hoe hij voor zich uit staart en herhaalt wat ik zich "Tim ga weg. Laat ons." Hij ziet er aardig getraumatiseerd uit, het maakt me bang. Ik kijk Jeremy aan, hij knipoogt naar me ook al moet ik zeggen dat ik dit geen knipoog-situatie vind. Ik kijk weer naar Tim en vraag zachtjes "Wat is er?" Hij kijkt me aan en schud zijn hoofd, net als ik wil vragen waarom hij zo verschrikt kijkt staat hij op "Nee, laat maar ik ga al." Hij loopt aardig snel de kamer uit en gooit de deur dicht. Jeremy schiet in de lach. Ik kijk hem verbaasd aan "Wat is hier nou grappig aan?!" Hij stopt met lachen "Ooh, dat zeiden we vroeger wel eens." Ik bijt op mijn lip, nu snap ik waarom hij wegloopt... Vroeger doet pijn... "Beloof je me dat je niet meer over vroeger begint?" Hij knikt en ik kus hem.

Opeens hoor ik de deur opengaan, ik kijk geïrriteerd naar Tim die op ons afkomt lopen. "ROT OP!" Hij schud zijn hoofd zachtjes en gaat tegenover ons zitten. "Ik... uh, denk dat het beter is dat we een keer praten." Ik pak de hand van Jeremy en kijk hem vuil aan. Hij was boos toen ik met Jer kreeg, dus nu ben ik boos omdat hij met Meinke heeft. "Waarom is Meinke er niet bij?!" Vraag ik met sarcastische ondertoon, Tim wend zijn blik verslagen naar de grond, en vouwt zijn handen alsof hij gaat bidden.... Ik denk dat hij dat eerder 's avonds doet, voor zijn moeder, zusje, vriend...... Ik bijt op mijn lip en probeer niet aan die verschrikkelijke dingen te denken. Het zijn tenslotte niet mijn problemen. "Omdat het eerder Tim VS Sophie en Jeremy, dan Tim en Meinke VS Sophie en Jeremy is." Ik knik, omdat het waar is. Ik kijk Jeremy even aan, ik kan zien wat hij denkt: 'Loser' Ik bijt op mijn lip "Waarom haten jullie mij?" Ik kijk weer naar Tim, terwijl ik Jeremy naast me genietend hoor praten. "Je bent vervelend, irritant, dom, gevoelloos..." Ik maak zijn zin af. "Een debiel, player, harteloos. En nog veel meer." Ineens lijkt het of de muren die Tim om zich heen heeft gebouwd zakken, langzaam zie ik de gebroken jongen die hij is. "Hoezo harteloos, gevoelloos, een player?!" Hij kijkt me vragend aan "Tim, je hebt sowieso meer dan 15 vriendinnen gehad, en..." En dan, BAM, in één keer zijn de muren weg en staat de gebroken jongen tegen me te schreeuwen. "JULLIE WETEN NIETS OVER MIJ! WETEN JULLIE WEL DAT IK DEPRESSIEF BEN?! NEE HÉ?! MIJN HELE JEUGD WAS VERSCHRIKKELIJK, IK HEB GODVERDOMME VEELS TE VEEL JEUGDTRAUMA'S OM EEN NORMAAL LEVEN TE KUNNEN LIJDEN! Ik ben kapot, van binnen." De tranen staan in zijn ogen, hij lijkt heel iemand anders.... Hoe heb ik zo blind kunnen zijn, hij was helemaal niet gelukkig al die tijd.... Hij was depressief.. Ik zie dat Tim zich snel omdraait, ik kijk over mijn schouder en zie zijn vader in de deuropening staan, de man staat daar net zo gebroken, met betraande ogen en gespreide armen. "Het gaat niet hé jongen?" Tim schudt zijn hoofd, en loopt zo recht in zijn vaders armen. Het is een hartverscheurend beeld, twee gebroken mannen, die zo ongeveer alles waar ze om geven kwijt zijn en alleen elkaar nog hebben.... De tranen springen in mijn ogen. Waarom ben ik toch zo gemeen aan het doen?! Ik sta op en loop op ze af, voorzichtig leg ik mijn hand op Tim zijn schouder, hij draait zich om en kijkt me even aan. Dan drukt hij me tegen zich aan. "Zusje." Fluistert hij terwijl zijn voorhoofd tegen mijn schouder legt. "Broer." Fluister ik terug.

Zo staan we even totdat Tim me wegduwt "Sorry..." Hij veegt zijn tranen weg, ik hoor achter me, hoe Jeremy opstaat en naast me komt staan. "Je hoeft geen sorry te zeggen... Je kan bij me terecht." Tim kijkt me op een rare manier aan, geëmotioneerd, zo ken ik hem niet. "Ons... Je kan bij ons terecht." Hoor ik Jeremy zachtjes zeggen, ik kijk naar hem. Dat had ik mooi niet verwacht. "Dankje...." Even is het stil, dan hoor ik dat Tim diep inademt. "Ze niets tegen Meinke..." Ik kijk hem vragend aan "Hoezo?!" Langzaam zie ik dat er weer tranen in zijn ogen springen. "Ze lieten me allemaal in de steek." Hij draait zich om en loopt de kamer uit. Jeremy en ik blijven vragend achter. 'Ze lieten me allemaal in de steek.' Hoe bedoelt hij dat precies? "Wie is Meinke?" Tim zijn vader komt voor ons staan, hoezo weet Tim zijn eigen vader niet dat hij een vriendin heeft?! "Dat is zijn vriendin..." Hij zucht "Ooh God." Ik kijk hem vragend aan, volgens mij snapt hij de vraag die ik denk want hij antwoord.
"Kijk hij zit dus zo, Tim is depressief. Hij houdt niet van zichzelf, hij haat zichzelf. Daarom heeft hij liefde van anderen nodig om van zichzelf te leren houden.. Snap je? Daarom heeft hij zoveel vriendinnen gehad, alleen die lieten hem in de steek als hij ze vertelde dat hij depressief was." De man zucht. "Toen kwam hij alleen nog maar aan met meisjes die hij na twee dagen alweer uit zijn telefoon wiste." Ik bijt op mijn lip, dus een gebroken hart breekt andere harten. "U had hem toch liefde kunnen geven?" Vraagt Jeremy naast me. Ik zie hoe zijn vader naar de grond is gaan kijken "Ik wist niet dat hij depressief was, na de laatste dood van Emiel zat hij soms de hele dag op zijn kamer en at niks. Ik noemde hem een nietsnut, een loser, omdat ik vond dat hij niks met zijn leven deed. Toen had zijn school hem naar de dokter gestuurd en bleek hij zwaar depressief te zijn. Hij durft niet meer met me praten omdat ik hem uitschold... Hij vertrouwt zelfs zijn eigen vader niet meer, hij heeft eigenlijk alleen zichzelf." Ik kijk even opzij naar Jeremy, er staan tranen in zijn ogen. We wisten niet dat het zo erg was... "Houd hij van Meinke?" Vraag ik naar een lange stilte. "Bij hem kun je dat niet weten, daar kun je alleen maar achterkomen." 

~de volgende morgen

Ik open mijn ogen, het lukte me gewoon niet meer om te slapen. Ik voel me verschrikkelijk schuldig en heb veel nagedacht. Ik heb heel lang fout gezeten en had me echt niet zo gemeen moeten doen. Langzaam laat ik mezelf mijn bed uitglijden en loop de trap af, volgens mij slapen mijn ouder nog. Tim is sowieso wakker, hij is altijd heel vroeg. Ik loop de keuken in en zie Tim staan "Goedemorgen!" Tim kijkt op, hij kijkt precies hetzelfde als gisteren. "Goeiemorgen." Hij staat bij het aanrecht en schenkt een glas water in.  Ik kijk er maar na en zie een potje staan, ik loop erop af en wil het pakken. "Wat is dat?" Tim zucht en trekt het uit mijn handen "Niet aankomen!" Ik kijk hem vragend aan, weer zucht hij. "Dat is antidepressiva, dat slik ik dagelijks." Tim haalt er een pil uit en laat het aan me zien. Het is een klein wit pilletje, wat lijkt op een paracetamol. "Wat doet het?" Ik kijk naar Tim en hij kijkt naar het pilletje. "Het verminderd eigenlijk de negatieve gedachtes in mijn hoofd, zodat ik wat meer aan leuke dingen denk." Ik knik "En waarom slik jij het?" Tim zucht "Weet je Sophie? Sommige mensen komen zelf over hun depressie heen," Tim legt de pil op zijn tong, doet wat water in zijn mond en slikt de pil door. "En sommige mensen hebben hulp nodig."

Stukkie made by:
mooiemein
Skatjeeeh die je moet volgen omdat ze kapot goede boekies maakt:
SophievanTongeren