Broeder Liefde

Hoofdstuk 11 (Meinke en Tim)

Dierentuin Emmen kan hier niet tegenop☝️.

Pov Meinke
Tim slaat een arm om me heen en trekt me mee naar buiten. "Trek je je maar niks van aan, Sophie is gewoon boos ofzo." Ik veeg m'n tranen weg en knik "Waarom zou ze zoiets zeggen?! Ik snap het niet!" Tim geeft me een kus op m'n voorhoofd en knuffelt me. "Ga maar terug naar huis, ik praat wel even met ze." Ik schud mijn hoofd "Niet doen, jij gaat sowieso boos worden op Jeremy en dat gaat dan weer helemaal uit de hand lopen." Tim drukt mijn kin omhoog en kijkt me aan. "Dan beloof ik dat ik rustig blijf, vertrouw me maar gewoon en ga naar huis, oké?!" Ik knik "Oké..." Tim knuffelt me nog één keer, geeft me een kus en loopt dan naar binnen. Ik kijk hem na, en weet diep van binnen vrijwel zeker dat hij zich niet kan inhouden.

Pov Tim
Ik haal de deurklink over en loop het huis binnen. Meinke wil dus dat ik me inhoud als Jeremy me uitdaagt. Ik zucht, dan moet ik echt heel erg mijn best doen om niet boos te worden... Ik bijt op mijn lip en loop zonder pardon de woonkamer in. Mijn ingehouden ergernis voel ik langzaam opkomen als ik Sophie en Jeremy zie zitten als een perfect stelletje, alsof ze geen zorgen hebben. Wat zeker weten niet waar is, dat weet ik vrijwel zeker, iedereen heeft zorgen? Denk ik. "Hey Tim! Heeft ze je gedumpt!" Sophie lacht keihard om de -voor mijn gevoel- kapot slechte grap van Jeremy. Ik glimlach sarcastisch met samengeknepen ogen en ga dan naast ze zitten. Ze kijken me aan alsof ik gek ben, ik glimlach en draai me hun kant op. Met mijn kin leunend op m'n handpalm zeg ik sarcastisch. "Is er wat?!" Sophie kijkt me vals aan. Soms haat ik haar verschrikkelijk erg, dan haalt ze het bloed onder mijn nagels vandaan. En af en toe is ze gewoon heel lief, op zo'n moment vind ik het opeens minder erg dat ze m'n zusje is geworden. "Tim ga weg! Laat ons!" Als ze het zegt, herhaal ik het nog drie keer in mijn hoofd.
Tim ga weg! Laat ons!
Tim ga weg! Laat ons!
Tim ga weg! Laat ons!
"Tim ga weg, laat ons." De vierde keer zeg ik het hardop, verschrikkelijke herinneringen komen omhoog. Ik weet niet of je het zo noemt, maar voor mij zijn het jeugdtrauma's waar ik echt niet mee om kan gaan. "Wat is er?" Ik kijk op, Sophie aan. Ze kijkt bezorgd en wil iets zeggen maar ik ben haar sneller af. "Nee laat maar ik ga al." Ik sta op en loop zo snel mogelijk naar de gang. Mijn hoofd bonkt, al die herinneringen. Het voelt alsof mijn hoofd ontploft:
zusje,
kanker,
moeder,
vriend,
zelfmoord,
alcohol,
depressie,
psycholoog,
leven opnieuw oppakken,
nieuwe moeder,
Sophie,
Meinke,
Jeremy, 
alles opnieuw.
Ik ga op de trap zitten, net nu alles even goed leek te gaan, krijgt mijn vader een nieuwe vriendin. Ik sla met mijn vuist tegen de muur. En laat het nou net zijn dat die vrouw kapot veel problemen meeneemt, eerste Sophie die me haat, dan Jeremy die van plan is mijn leven weer kapot te maken, en Meinke, alleen ik denk niet dat zij een probleem is. Ik houd van haar, ik wil haar niet kwijt, nooit niet. Ik sta op, ik had haar beloofd dat ik met Sophie en Jeremy zou praten, dus doe ik dat ook.

Voor de tweede keer loop ik zonder pardon de kamer in, Sophie en Jeremy zitten daar een beetje te zoenen, ik voel me jaloers, ook al snap ik niet precies waarom. Nou, eigenlijk snap ik het wel, maar ik wil het niet toegeven. Ze schrikken een beetje van me maar kijken al snel weer boos. "ROT OP!" Ik zucht en ga tegenover ze zitten. "Ik uh, denk dat het beter is dat we een keer praten." Sophie pakt de hand van Jeremy en kijkt me b*tchy aan, vol afschuw, alsof ik afval ben. Zo werd ik altijd bekeken. Niet aan denken Tim!
Godver. "Waarom is Meinke er niet bij?" Ik bijt op mijn lip, die twee samen zijn veel sterker dan ik, niet fysiek maar mentaal. "Omdat het eerder 'Tim VS Jeremy en Sophie is, dan Tim en Meinke VS Jeremy en Sophie." Ze knikken allebei instemmend, het doet me pijn. Dus ze haten me echt.... "Waarom haten jullie mij?" Ik weet niet zeker of ik het wil weten maar ik vraag het toch... Waarom ook niet?! Jeremy glimlacht genietend, volgens mij is het voor hem gewoon een pleziertje om mij te kwetsen, ik zie Sophie daarintegen nadenken. "Je bent vervelend, irritant, dom, gevoelloos..." Sophie maakt Jeremy's zin af. "Een debiel, player, harteloos. En nog veel meer." Ik bijt op mijn lip, vragen spoken door mijn hoofd. "Hoezo harteloos, gevoelloos, een player?!" Ik weet niet zeker of Sophie merkt dat het woord 'player' verschrikkelijk veel pijn doet. "Tim, je hebt sowieso meer dan 15 vriendinnen gehad, en...." Ik sta op, ik voel alleen nog maar pijn, de tranen branden in mijn ogen. Ik kan het niet meer inhouden, alle pijn en verdriet. "JULLIE WETEN NIETS OVER MIJ! WETEN JULLIE WEL DAT IK DEPRESSIEF BEN?! NEE HÉ?! MIJN HELE JEUGD WAS KUT, IK HEB GODVERDOMME VEELS TE VEEL JEUGDTRAUMA'S OM EEN NORMAAL LEVEN TE KUNNEN LIJDEN! Ik ben kapot, van binnen." Ik draai me zo snel mogelijk om omdat ik zeker weet dat ik ga huilen. Net als ik weg wil vluchten, staat mijn vader in de deuropening. Er staan tranen in zijn ogen "Het gaat niet hé jongen?" Ik schud mijn hoofd, nee het gaat niet goed. We omhelzen elkaar en barsten allebei in tranen uit, ik leg mijn voorhoofd tegen zijn schouder. Gelukkig heb ik mijn vader nog.... Diep vanbinnen wil ik hem dit niet aandoen, hij heeft net zoveel verdriet als ik, en ik maak het alleen maar erger met mijn depressie. "Je komt er wel overheen, je bent sterk.... Dat kan je wel. Je kan het! Echt waar...."  Ik voel een hand op mijn schouder, ik kijk om en zie Sophie staan, ze heeft ook tranen in haar ogen. Zonder dat ik erg in heb laat ik mijn vader los en knuffel haar.
"Zusje." Fluister ik.
"Broer" Fluistert zij.

Weer kapot lang geen stukkie, maar hopelijk maakt dit het goed.
Stukkie made by: mooiemein
B*tch die je moet volgen: SophievanTongeren

1 like is 1 'Zusje'
1 rea is 1 'Broer'