Dark Life (Karanlık Hayat)//Jiley//DÜZENLENİYOR

Sessiz Gece

Mileyin ağzından :
Nefesimin kesildiğini hissettim . Onu doruklarıma kadar hissede biliyordum. Soluması... kendime hakim olamamaktan korkuyordum . Tanrım çok mükemmeldi . Oda beni süzüyordu gözlerimiz buluştuğunda kıpırdadım ve yerimden doğruldum uzattığı elini tutup ayağa kalktım

Justinin ağzından:
Sonsuza kadar böyle kalabileceğimi düşündüm . Şuan onu herşeyden çok istiyordum .Onu buracıkta becerebilirdim ama bunu yapmayacağım herkes gibi değildi . Farklı hissettiriyordu ona bir faişe gibi davranamazdım . Üstünden yavaşça kalktım ve elimi birdaha ona uzattım . Gözlerimin içine e bakarak elimi tuttu ve kalktı

-Tekrar soruyorum . Ne işin var senin burda?

-Gelemezmiyim . Ha burası yasal olarak yasak alansa girmiyim madem istemiyorsun ben gidiyorum o zaman

Tam çıkarken birden kolumu tuttu ve kalmamı söyledi . Sırıttım bunun işe yarayacağını biliyordum.

-Hey seni piç !Bilerek yaptın dimi çık dışarı !

Yumruklamaya başladı . Tıpkı küçük bir çocuk gibiydi ve bende onun şekerini alan kötü çocuktum . Hoşuma gidiyordu . Biraz daha uğraşmasına izin verdim

Sonra birden kollarından tuttum ve bana bakmasını sağladım . Neye uğradığını şaşırmış koca gözlerle bana bakıyordu . Kızardığını farkettim . Tanrım böyle çok tatlı ve sevimliydi .

-Dışarıda yürümek istermisin? Yani hava güzel ,dolaşırız
Kekelediğimi farkettim bana hiç böyle olmazdı.

-Aslında biraz yalnız kalsam iyi olur pek havam yok

-Eminmisin ? Peki bende gidiyim o zaman
Giderken sonkez arkama baktım normalde bu bakışıma kimse hayır diyemezdi .

Tam çıkarken seslendi . Yine becermiştim

-Aslında canım sıkılıyordu ,olur gidelim .

Çadırdan o ve arkasından ben çıktık.

Hiç birşey konuşmadan ormanda yürüyorduk . Kurtların uluma sesleri geliyordu . Birden kolumu yapıştı . Gülümsedim .

-Çok fazla uzaklaşmasak ?

-Ne o korktunmu ? Ben buradayken kimse sana bişey yapamaz .

Bana baktı ve gülümsedi . Çok hoş gülüyordu . Bir anda tanışmadığımız aklıma geldi .

-Sana adsız dememi istemezsin dimi ? Hala adını söylemedin

-Miley. Sen hep böylemisin , gıcık ?

-Yani , aslında iyiyim bu arada sorduğum için sağol bende justin

-Biliyorum

Gözlerim kocaman açılmıştı nasıl yani nerden biliyorduki ona daha önce adımı söylememiştim.

-Nerden biliyorsun ?

-Hi-hiç öyle şirketten duymuştum orda çalışıyorum ya .

Şüphelenmiştim . Kekelemişti ama başkada nerden bilebilirdiki

-Seni daha önce şirkette hiç görmedim
-Sizin katta çalışıyorum ama bnde seni görmedim sadece adını duymuştum .

-Karşılaşmamamız çok saçma

İkimizde sırıttık

-Miley , çok güzel bi gülümsemen var.
-Evet , yani herkes öyle der . Arkadaşlarım bundan dolayı bana smiley der .

-Smiley ..

Gülümsedim. Kızarmıştı onu böyle görmek hoşuma gidiyordu . Tüm gün
onu utandırabilirim .

-Peki ailen ? Onlar nerdeler ?

Bir an durakladı . Ağladığını farkettim
-Annem öldü . Babamsa ... Onu kaç yıldır görmüyorum beni oraya kapattığından beri .

-Şşştt sakın ol ağlama gel buraya ağaca yaslandım ve onu omzuma yasladım . Hıçkırarak ağlıyordu.

-Sakin bebeğim . Herşey geçicek
Baban seni nereye kapattı

Bana doğru baktı hala ağlıyordu gözyaşlarını sildim .

Kekeledi
-O ..o beni rehabilitasyona kapattı hemde hiçbirşeyim yokken senelerce orda yattım . Ki-kimse benim yanıma gelmiyordu . Yalnızdım kimsem yoktu Zorla beni orada tuttular

Ayağa kalktı ve ağlayarak yürümeye başladı.