Love Letters: Stay With Me

Chapter 5:

"All are well. Hindi ko lang talaga malaman kung bakit hindi ka  pa nakaalala maybe because .. of the movement and impact of the brain when the incident happen." 

I just heard what the doctor said. I looked behind and all I see is that Ethan's been focusing on the doctor's statement. Nagsasalita pa ang doktor but parang hindi na ako nakikinig rito. I am focusing my all ears and eyes to Ethan. 

Masyado talaga siyang naapektuhan sa nangyari sa amin. 

Kaya I have to do something to gain back my memory. 

"See Jess, maybe not too  long babalik ka sa dati." nagpaskil siya ng ngiti sa labi at tumingin ulit sa doktor. "Thanks Doc." 

Tumango ako. "Yeah. Maybe soon." 

Nilakbay namin pabalik ang kalyeng nadadanan namin noon. And now, the trip hasn't been awkward for the both of us. We talk and laugh. We share and even tease one another. Well, I guess figured out why maybe back then, I easily fell in love with him cause he's the guy na hindi strikto- siguro sa mukha but not the way he handles you or someone. 

"So where do you wanna go after this?" - tanong niya. 

Saglit akong nag-isip. 

"Bakeshop? do you think it's now time for you to visit the shop? The people are looking for you." he suggested. 

Umiling ako. "I don't know. Maybe for me, sooner. I have to focus on the house first." 

Tumango naman siya. 

"So house then?" 

"Yeah." 

Konting katahimikan ang namagitan sa aming dalawa sa biyahe. At ako naman ay nililibang na ang sarili ko sa labas ng kotse. Maganda ang tanawin. Naisip ko nga baka dahil gusto kong mag-drive ay dahil sa gusto kong makita ang buong paligid. 

I coould say traffic nga sa mga kalye  but this is really what life is. Madumi at mausok sa daan. O kaya'y siksikan at naghahabulan ang mga taong siguro ay papunta pa sa trabaho. 

"Hmm.. Ethan?" - 

Hindi siya tumingin. "Yes?" 

"Can you tell me my daily routine as a wife of you?" mabilis kong sagot. 

I think this will be a great help. 

Lumingon na siya sa akin. "Sure." 

Sabi niya, the first thing I do after waking up, is I do take a bath for about 30 minutes. Noong sinabi kong ang tagal kong maligo, sabi niya sa akin na iyon na daw talaga ang bathing duration ko.

Kaya, I alarmed my clock at around 6:30 am because I used to wake up at this time of hour. Pagkatapos maglinis ng kama, dumiretso na ako sa shower at naligo for about 30 minutes. Hindi pa nga naaabut ng 30 minutes ay natapos na ako. Kaya para makasiguro na 30 minutes talaga- balik sabon, shampoo ako. 

Second, I always do the cooking for the breakfast. Sabi niya I have my daily sched of food. Hindi araw-araw paulit-ulit. Alice gave me the list noong nakita niya akong pababa na sa kusina. Noong nabasa ko ang mga pagkain ko sa agahan, nakakatawang isipin na ginagawa ko talaga ito. 

Cool. Kitchen/food oriented pala ako? 

At dahil Tuesday ngayon, breakfast should be served by: fried hotdogs, a vegetables salad, sandwiches and orange juice. 

Wala pang 20 minutes nahanda ko na ang pagkain. I waited Alice and Ethan to come down but I've waited for almost 10 minutes wala pang Ethan sa kusina. 

"Alice, Ethan's awake?" sabi ko sa kasama ko sa bahay. 

"Ay naku, sa ngayon na oras po Mam tulog pa po si Sir?" - sabi nito. 

"What? It's almost 7. Hindi pa siya gising?" tanong ko ulit. 

"Kasi po Ma'm nasanay po kasi si Sir na kapag tapos na kayong magluto, saka na po niyo siya gigisingin sa kwarto." dugtong nito. 

So dapat ko pa pala siyang gisingin? Naging parte talaga iyon ng araw-araw ko? 

Nang akma na akong papasok ng kanyang kwarto ay nakita ko siyang lumabas. Bagong paligo na siya at nakasuot na rin siya ng damit pangtrabaho. Nakataas ang style ng kanyang buhok at hindi ko man gustong aminin, pero napakagwapo niya sa aura niya ngayon.

Aaminin ko man, siguro palaging akong nagseselos nito noon. Kung ganito ba naman kagwapo ang kasama mo sa trabaho- imposibleng walang magkagustio diba. 

Binalik ko ang aking sarili mula sa pagpapantasya. 

"Hi, good morning." bati ko. "I was about to wake you up .." 

"Hi." he respond. "So Alice told you na kailangan pa akong gisingin?" nakatawa siya. 

Naghmm ako. 

"Yeah, why didn't you tell me about it?" tanong ko. 

Nasa mesa na kame at halata kong nasa mukha niya ang pagkaliwanag dahil sa nakitang pagkain sa hapag. Maybe he just misses these breakfast so much. Palagi na rin kasi siya ang nagluluto every morning. 

Kumuha siya ng pagkain sa plato. "Yeah. I didn't mention about it kasi baka ilangan ka." 

I gasped. "Yeah, maybe you're right but it's okay. Siguro kailangan ko na talagang masanay sa lahat." 

And then he started eating kaya kumain na rin ako. 

"May work ka sa company niyo?" tanong ko lang. 

Omoo siya. 

"So what time ka uuli?" nakita ko siyang ngumiti sa akin. "I mean, I should cook you dinner. Para na rin sabay tayo." 

Tumawa siya. "Thanks. But I have to drop by to the shop pero siguro mga 8 or 9 nandito na ako. " 

"Okay."