Love Letters: Stay With Me

Chapter 9:

JESSICA's POV

Tot.tot.tot

Nakakarindi ang paulit-ulit na tunog na naririnig ko. Iniisip kong wag ng tumayo sa kinauupuan lalo pa at kumakain ako. Siguro ay baka ang asawa ko ito. 

Maagang itong umalis kanina para magdeliver ng mga kakailanganin sa shop at may meeting rin siya sa office niya dahil daw sa new project. 

Hinintay kong si Alice ang bumukas. 

"Alice? May tao sa labas." sigaw ko sa kasambahay. 

Walang nagresponse. 

Oo nga pala, wala pala si Alice today dahil day-off nito. 

Tumayo ako sa kinauupuan at dumiretsong papunta sa gate. Si Ethan siguro ito at baka may nakalimutan na namang dalhin. 

Binuksan ko ang gate pero hindi si Ethan ang nakita ko. It's a guy standing in front of me na noong pagkakita pa lang sa akin ay agad na akong niyapos ng yakap. 

Labis akong nagulat. 

"Gosh Jess, I miss you so much." sabi nya ng matapos na siyang yumakap. 

Hindi ko man gustong ngumiti pero ngumiti ako. "Sorry, sino ka ulit?" 

Halos ay di niya maipinta ang mukha noong tanungin ko ang pangalan niya. 

"I'm sorry I got an accident last month and hind na ako makaalala." sabi ko. 

Non, mas labis siyang nagulat. "You're just making this an alibis para hindi ka sumama sa akin, bakit nagbago ka na? Nagbago na ba pagmamahal mo sa akin? Anong sinabi ni Ethan sa iyo para pagtaguan mo ako ng ganito katagal?" 

Hindi ko siya halos masagot sa sinasabi niya. Nakakalito? Anong pagmamahal? Anong sinabi ni Ethan? Sino ba ang lalaking kaharap ko ngayon?

"Look Mr. I really don't know you and honestly, I was being serious on what I've said a while ago .. I've got an amnesia and I couldn't recognized everyone .. so would you mind telling me your name?" - " tanong ko. 

Hindi siya makasagot. Tinitigan niya ako ulit. I know he's finding and studying out kung totoo ba ang sinasabi ko sa kanya but unfortunately, it's true. 

"Jess, it's me Gab. Hindi mo ba ako nakikilala?" - tanong niya sa akin habang hawak at pisil niya ang aking mga kamay. 

Kinuha ko ito. I don't like someone touching my hands except Ethan. Nasanay na ako sa paghawak nito. 

"I'm sorry hindi talaga kita kilala." sabi ko sa kanya. 

"Jess, dapat mo akong maalala. We made a plan to fly to New York and that it will be next week. You made a promise na iiwan mo na si Ethan dahil hindi mo na siya mahal. Ako ang mahal mo diba?" 

Nakikinig lang ako sa kanya. 

Nalilito ako. 

How could this man say these words in front of me na hindi ko na mahal si Ethan kung si Ethan naman ang asawa ko?

"Sinira na nga talaga ni Ethan ang utak mo. Nawalan ka na nga alaala, ginamit naman niya iyon para hindi nya ako ipaalala sa iyo." he cursed. 

Naririnig ko na siyang nagmamakaawa na sumama na lang sa kanya but I can't leave my husband like that. Isa pa, hindi ko siya kilala. Paano kung isa lang itong paggagantso sa akin at tapos ay hihingan lang pala ako ng pera tapos ay papatayin ako?

"Sorry pero kailangan mo ng umalis. Ethan's coming back." I said. 

May dinukot siya sa kanyang bulsa. It's an ID card. 

"Call me okay?  Kailangan mong itanong kay Ethan kung sino ako. He knows everything. You should know everything. You have the right to know." 

He then walked away and I was left behind in confuse mind.