RUHUMDAKİ İMZA (İMZA SERİSİ #0.5) [ASKIDA]

0.4

BÖLÜM 4: ''MÜTTEFİK''

# Get Scared - Keep Myself Alive

ALYA ESENDEMİR

Okuldan sonra eve geldiğimde kendimi odama kilitledim. İki yıldır, istisnasız her gün, bunu yapıyordum. Yedi yüz otuz gündür, yemek ve tuvalet gibi ihtiyaçlarımı karşılamak için dışında çıktığım zamanlar haricinde, evde geçirdiğim bütün zamanı odamın içinde geçiriyordum. Bu benim tercihimdi, onlarla arama kilitli bir kapı koymayı tercih ediyordum.

Sanki bir tahta parçası beni şeytanlarımdan koruyabilirmiş gibi...

Okuldaki şeytanlarım başlıca Ecem ve Talha olmak üzere birçok kişiydi, evdeki şeytanlarım ise annem ve üvey babam olmak üzere sadece iki kişiydi. Aslında Ecem, Talha ve üvey babam gibi şeytanların yanında annem melek kalırdı ama bir melek değildi.

Kendi öz kızını yerine elin adamının yanında biri melek olamazdı, oysa tek ihtiyacım yanımda olmasıydı. Bana yardım eli uzatmasıydı... Ama uzatmadı, Kaptan da öyle. Beni yalnız bıraktılar.

''Alya yemek hazır!'' diye seslendi annem. ''Gel de bir şeyler ye!''

Saatlerdir sırt üstü uzanıp tavanı izlediğim yataktan kalktım ve kapının kilidini açıp kapıyı açarak odamdan dışarı çıktım. Kapıdan dışarı adımımı atar atmaz kendimi güvenli bölgeden güvensize geçmiş gibi hissediyordum.

Üvey babam bizimle yaşamaya başladığından beri böyle hissediyordum.

Mutfaktan içeriye girdiğimde annem yemeği tabaklara koyuyor, üvey babam ise yemek masasında oturuyordu.

''Yardım edeyim mi?'' diye sorduğumda başını olumsuz manada sallayarak, ''Gerek yok, ben hallederim. Sen geç otur,'' diye cevapladı annem.

Dediğini yaptım ve oturdum, masa yuvarlak ve küçük olduğu için üvey babamla aramızda bir kol koyu mesafe vardı. Bu mesafe yeterli değildi, dünya üzerindeki hiçbir mesafe yeterli değildi.

Aslında aç değildim, iştahım da yoktu. Gerçi iştahım olsaydı bile üvey babamı gördükten sonra olmazdı.

Yine de annem ne yemek yaptıysa kendimi onu yemeye zorlayacaktım çünkü şimdi yemezsem, sonra açıksam da yiyemezdim. Odamdan çıkamazdım çünkü sonra annem içmeye başlayacak ve çok geçmeden sızacaktı. En son o içip sızdığında ve ben bir şeyler yemek için odamdan çıktığımda üvey babamı bıçaklamıştım.

O gün... Babamın ölümünden sonra hayatımı sürdürmeye çalışıyordum, başarıyordum da ama o gün hayatım bitti.

Annem yemeği tabaklara, tabakları da önümüze koyduktan sonra masaya oturdu ve üçümüz birlikte yemek yemeye başladık.