0.5

134K 9.5K 5.8K
                                    

Y/N/1: Facebook grubumuza hepiniz davetlisiniz

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Y/N/1: Facebook grubumuza hepiniz davetlisiniz. (Ruhumdaki İmza - YAZARDAYAZAR)


BÖLÜM 5: ''RUH''


# Starset - My Demons


ALYA ESENDEMİR


Ertesi gün okuldan sonra Şeytanın İni'ne gittim, aslında ben eve gitmeyi planlamıştım ama bedenim beynimin planına uymak yerine kendininkine uymuş ve oraya götürmüştü beni.

Ve şimdi buradaydım işte.

On dakikalık bir yürüme mesafesinden sonra tenha bir ara sokaktaki merdiven altı spor salonuna varmıştım ve bir o kadar süredir de kapısının önünde bekliyor, kapıyı çalacak cesareti bulamıyordum. Ben kapıya, o bana bakıyordu.

Yapabilirsin, diye geçirdim içimden. Sadece elini kaldıracak ve kapıyı çalacaksın. O kadar da zor değil.

Öyle de yaptım ve elimi kaldırıp kapıyı çaldım. Sonrasında bekledim ama açan olmadı. Bir kez daha çaldım ama sonuç yine aynı oldu. Çalmak yerine uzanıp eski metal kapıyı ittirmemle bir gıcırtı sesi eşliğinde açılması bir oldu. İçeriye girmekle girmemek arasında kaldım.

Buraya kadar geldin, bari içeri de gir, dedi bilinçaltım. Hadi, cesur ol.

Onu dinledim ama cesur olduğumdan değil, başka çarem olmadığından. Bana kalsa çoktan evin yolunu tutmuş hatta yarılamıştım ama bedenim beynimin emirlerine itaat etmiyordu, isyan etmişti.

Kapıyı iyice araladım ve içeriye girdim.

İçerisi loştu, floresan lambalarının beyaz ışığıyla aydınlatılıyordu ama tam anlamıyla aydınlanmasına yetecek kadar lambası yoktu. İçeride çeşitli spor aletleri, ortada bir ring vardı ve görünürde kimseler yoktu. Ter ve tertesteron kokuyordu.

''Merhaba. Kimse yok mu?'' diye sorduğumda cevap alamadım.

Kapalı mı acaba? diye geçirdim içimden. Ama kapalıysa kapı neden açıktı ki?

Tam girdiğim gibi çıkmak için hareketlendiğim sırada duyduğum pat sesiyle durakladım. Pat, pat, pat... Ses kendini tekrar ederken isyankâr ayaklarım beni sesin geldiği tarafa doğru götürdü.

Spor salonunun arka tarafındaki odalardan birinin hafif aralık kalmış kapısının önünde durdum ve tek gözümle aralıktan odanın içine baktım.

Bu odanın duvarlarının da spor salonunun diğer duvarları gibi boyaları ve sıvası dökülmüştü ve tavanından birkaç tane kum torbası asılmıştı. Floresan lambası yanıp söndüğü için oda bir aydınlanıyor, bir kararıyordu, dolayısıyla benim görüşüm de gidip geliyordu.

RUHUMDAKİ İMZA (İMZA SERİSİ #0.5) [ASKIDA]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin