Evet suan multide gördüğünüz kişi kurtarıcımız oluyor yani Atakan😂😂çoğu kız hayır demez heralde shshsh neyse kitabimdaki karakterlere yavsamadan gidiyorum 😂😂
2 saat boyunca oturup ağlamıştım ve kafamı kaldırdığımda havanın karardığını gördüm. Tam kalkacakken ileride duran 3 kişiyi gördüm. Bana bakıyorlardı ve bir film sahnesi daha. Ellerinde içki şişeleri vardı ve bana bakarak sırıtıyorlardı. Hemen kafamda planı yaptım kalktığım gibi kaçacaktım. Şuanda başka bir plan bulamazdım tabi ki benden fazla bir şey beklemeyin. Üzerime doğru gelmeye başladıkları gibi kalkıp koşmaya başladım. Bir parka geldim ve parkta tabi ki kimse yok. Nefes nefese kalmıştım ama hala koşuyordum fakat bu koşma uzun sürmedi ve bir taşa takılıp yeri boyladım . Hayır yani yıl olmuş 2016 hala yerde taş var. Adamlarda iyice yaklaştı derken birden yerden yükseldim. Korkudan uçmayı öğrendim sanırım diye düşünürken adamın omuzundaydım. Adam derken 19 yaşında falandır yani o kadarda değil. Cırlamaya başlamam gerekiyordu.
Bırakkk beni be pislik!!! İmdatttt yardım, edin kimse yok muu ? ben böyle söyleniyorum ama yardım eden yok sesimi duyan yok sanırım sonum gelmişti. Ama filmlerde hep kızın sevdiği çocuk gelirdi ve kızı kurtarırdı. Öyle olurdu değil mi ? Öyle olmalı bence. Artık başım dönmeye başlamıştı. Etrafı da bulanık görüyordum. Bilincimi kaybetmek üzereydim ki o ses benim kurtarıcım idi.
Bırakın lan kızı !
Bu cümleleri duymamla kahkaha sesleri yükselmişti. Ve adam beni omzundan atıp adını bilmediğim kurtarıcıma doğru gitti. Beklediğim kişi Yağız idi. Son bir umutla baktığımda onun Yağız olmadığını bir kez daha anlamıştım. Kaldırıma düşerken de ayağım burkulmuştu zaten. Ayağımın acısından başka bir şey düşünemiyorum desem yine yalan olur çünkü biraz önce artistik hareketler gösteren üç kişi yerde 1.80 yatıyorlardı. Ve kurtarıcım elini uzatıp beni ayağa kaldırdı. Ama kalkacak gücüm yoktu çünkü ayağım acıyordu. Beni kucağına aldı ve parkta ki bir banka oturttu. Kendisi de yanıma oturdu.
İyi misin ? diye sordu. Sesi yumuşak ve şefkatliydi. Başımı salladıktan sonra bileğime dokunduğunda bağırdım. Hemen geri çekildi. Çok mu acıyor sorusu kadar saçma bir soru olamaz. Acımıyor ama ben durduk yere bağırmaya bayılırım. Tabi ki sorusuna böyle bir cevap vermedim. Sadece evet diyebilmiştim. Bir süre ikimizde konuşmadık zaten ayağımın acısı da dinmişti. Ayağı kalktığımda o da ayağı kalktı. Evime bırakmayı teklif ettiğinde gidecek evim var mı diye düşünmeden edemedim.
Sen beni bir uçurum kenarına bırak o yeter bana dedikten sonra bana anlamaz gözlerle baktı. Bende daha fazla saçmalamamak adına evime bırakmasını söyledim.Arabası gerçekten müthiş bir şeydi. Oldukça zenginlerdi galiba.
Binmeyecek misin ? dediğinde yerin dibine geçmek istedim.
Pardon dalmışım deyip hafif gülümseyerek arabaya bindim. Emniyet kemerimi de taktıktan sonra adresi söyledim.
Bu arada ben Atakan dediğinde ona doğru döndüm Arya dedim kısaca. Ne kadar düşüncesizdim ya ona teşekkür bile etmemiştim.
Şeyy ben teşekkür ederim. Dediğimde o da beni taklit ederek :
Şeyy önemli değil dedi ve gülmeye başladı. Gülüşü gerçekten çok güzeldi zaten çok yakışıklıydı bir çok kızın hayır diyemeyeceği türdendi yanağında bir tane gamzesi vardı. Haa bende 2 tane var deyip dalga geçmek istesem de tabi ki yapmadım.
Beni incelemen bittiyse geldik dediğinde yerin dibinden otel kiralamaya karar vermiştim. Tam inkar edecekken söze girdi.
Tamam bana bakmıyordun dalmışsın deyip sesli bir şekilde güldü. Sinir kat sayım 273273621873 olduğunda NE İNCELEYECEĞİM SENİ BE diye çirkefleştiğimde daha çok gülmeye başladı. Allah'ım hata üstüne hata rezillik üstüne rezillik. Atakan: 2 Arya: 0 gibi bir skor oluşmuştu. Ama bende Arya isem bunun intikamını çok kötü alırdım.
İçimden bir ses yakın zamanda tekrar karşılaşacağımızı söylüyor dedi ve içten bir gülümseme takıntı.
İnan senin için hiç iyi olmayacak o karşılaşma dediğimde cevabı gecikmedi. Bu çocuk ne çok konuşuyordu böyle.
Seni kurtaran birine böyle mi teşekkür ediyorsun sen ? Dediğinde bu kurtarma işini yüzüme her zaman vuracağını anlamıştım.
Bir daha görüşmemek üzere deyip onun konuşmasına fırsat vermeden arabadan indim. Çantamdan anahtarımı çıkartıp içeri girdim. O ise eve girmemi beklemeden gitmişti. Ebeveynlerim bana kızgın gözlerle bakıyorlardı. Aynı anda konuşmaya daha doğrusu sorguya başladılar.
Bu saate kadar neredeydin ? Niye bu kadar geç geldin ? Telefonuna niye bakmıyorsun ? Haber vermek zor olmasa gerek vb.
Beni düşünüyormuş gibi yapmayı kesin yarın bu evden defolup gidiyorum bende sizde kurtuluyorsunuz ve son olarak bu soruların hiç birinin cevabı sizi ilgilendirmez diyerek odama doğru koştum. Gözyaşlarım benden izinsiz beni terk etmişlerdi. Terk etmek demişken Yağız neredeydi, ne yapıyordu, o da beni düşünüyor muydu bu sorular daha çok ağlamama sebep olmuştu. Beni kurtaran o olmalıydı Atakan değil. Artık ne ailemi ne de Yağız'ı düşünmek istemiyordum. Ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.
