Aşka Doğru

2

Ömer biraz dağınıktı. Pelinse tam aksine, derli-topluydu. Hoca sınfa girdi. Her kesten sırayla isimleri sorup sınıf defterine kayd etdi.
Pelin Ömerin haraketlerinden rahatsız oldu. Sürekli şaka yapıyordu. Şakaları her kesin hoşuna gidiyordu, birtek Pelinden başka. Pelin:
-Lütfen defterlerini masamdan çekermisin?
-Sakıncasımı var? - Ömer kötü bir tarzda sordu.
-Evet var. Her yeri kaplıyor ve rahatsız oluyorum.
-Bir az çabuk gelip başka bir yerde oturabilirdin.
-Senin yanında oturmak benim için hoş değil zaten.
İlk ders bitdi. Mine yanındakı çocukla baya bir kaynaşmıştı ve Pelin ona:
-Yanımdakına desene benle yerini değişsin.
-Hayır yaa... Çok iyi bir çocuk.
-Lütfen ama senin yanındakı çocukta yakışıklı neden oturmayasınki?
Pelin şaşkın bir ifade alıp:
-O mu? Ukalanın teki.
-Hadi hadi- Mine gülerek diğer çocukların yanına gitdi. Çok insanın olduğu ortamları pek sevmeyen Pelin yerine geçti. Ömerin eşyalarını derledi ve resim defterini açtı. 6 yaşından beri hayatında her güm yaşanan olayları bu defter çizerdi. Sayfa bitdikce de eklerdi.
Pelinin eşyaları derlemesini Ömer de sınfın köşesinden seyrediyordu. Üzerindeki beyaz elbisesiyle uzaktan yıldız gibi parlıyordu sanki.
Bu sefer defterine yorgun ve masanın üzerine yığılmış bir kız ve yanında dağınız manzara çizdi. Son dokunuşları yaparken Ömer geldi ve:
-Az önce kaba davranmış olabilirim. Özür dilerim. Genelde böyle biri değilim ama... Neyse.
Ömerin geldiğini görüp hemen defterini kapattı ve:
-Önemli değil unuttum bile- dedi ve gülümsedi.
-Eşyalarımı topladığın için de ayrıca teşekkür ederim. Bu arada resim mi çiziyordun?
-Şeey... Evet ama... Özel...
-Ha peki. Özür dilerim, karışmamalıydım.
-Önemli değil. Şimdi arkadaşımın yanına gidicem. Görüşürüz.
-Görüşürüz.
Ömer gülümsedi ve düşünmeye başladı.
Ömerin dilinden
Bana ne oliyor böyle ya? Ben böyle kibar birisi değildim ama. Nolur Allahım düşündüyüm şey olmasın Allahım, nolur!