GÖKHAN
Bu iş iyice ciddiye bindi .. Eğer böyle giderse ya vurulirum ya da bu kız ile ebediyen kalmak zorunda olurum. Ama şu an onunla olmaktan rahatsızlık duymuyorum. Karşımda yatağına kıvrılmış oturuyordu. Ben de onun bilekliği ile oynuyordum. Sessizliği bozan kişi o oldu ;
-Beni gerçekten de seviyomusun ?
Bu soru gerçekten beymimde yankılandı birkaç defa. Gerçekten de böyle bir etki mi bırakmıştım üstünde ? Gerçekten de ben böyle bir insan mıyım ? Yoksa bencgerçekten de onu seviyor muyum ? Bu soruya uzun bir süre sessiz kaldıktan sonra şunu gerçeği söylemek zorunda kaldım ;
- Bilmiyorum.
-Bilmiyor musun ? O zaman neden umutlandırdın beni ?
-Seni seviyorum ben . Daha ne diyebilirim ki .
-Peki. Oğuzhan ile derdin ne ?
-Asıl onun benimle derdi ne ! Durduk yere gelip yumruk atmak neydi ? Ne yapmalıydım ? Teşekkür ederim mi demeliydim adama !?
-O beni savundu .
-Neyden savundu ? Ben dövdüm mü seni ? Neyden korudu, savundu ?
-(...)
-Tamam . şimdi bunları unutalım olur mu ?
-Unuttuk bile..
Artık intikamımı alıp bir an önce ondan kurtulmalıyım. Yoksa bu kıza daha çok bağlanacağım...
DENİZ
Kafam allak bullak gerçekten. Ben ona aşık iken onun benim duygularım ile dalga geçmesi gurur kırıcı ve korkunç bir şey. .. Ona olan mesafem neredeyse yok gibi. Ama artık kendime hakim olmalıyım. Çünkü oğuzhan'ın dedikleri yavaş yavaş çıkıyor..
Ayağa kalktım. Gökhan'a sarılıp boynunu kokladım. O kadar güzeldi ki kendimi ondan alamıyordum. Uzaklaşmam sanki mümkün değildi. Gözlerim anlamsız bir şekilde doldu . Ve birden seslice ağlamaya başladım. Gökhan elleri ile kafamı okşayıp saçlarımı öptü. Bana o kadar içten sarıldı ki kendimi durduramayıp daha güçlü ağladım sanki içimde fırtınalar kopuyordu.
Gökhan beni kendinden uzaklaştırdı ve gözlerimin içine baktı.
-Yarın seni almaya geleceğim. Geç kalma..
Kapıyı çekti ve gitti. Odamda derin bir sessizlik hakim .. şu an yaşadıklarıma anlam veremiyorum. Bu sessizliğe anlam veremiyorum. Onunla çıktığıma anlam veremiyorum. Herşey gerçekten çok anlamsız. Ne yapmaya çalışıyor? Benim ile alıp veremediği ne ?
Kapıyı açıp içeri giren annnem idi.
-İyi misin ?
-Evet hemde çok.
-Hmm. Balo iki gun sonra. Nasıl hissediyorsun ?
-Heralde iyi. Umarım güzel geçer.
-Ben ve baban ...
-Ne ?
-biz ... İzmir'e gideceğiz. Seni evde tek bırakmak istemezdim kızım ama benim önemli bir iş yemeğim var. Senin için sorun olur mu ?
-Bilmiyorum. Olmaz sanırım.
-Eğer istemezsen seni akrabalara bırakırız ama orda da sen kalmak istemezsin. Eğerbizle gelirsen de baloyu kaçırırsın. Karar senin.
-Ben evde kalırım anne.. Size iyi eğlenceler.
Annem eşyalarını koymak için odamdan bir bavul aldı ve beni öpüp çıktı. Koskoca evde tek başıma kaldım. Iyi mi ?şimdi ne yapacağım? Duru'da yok ! Tek başıma kaldım. Gerçekten de tek başıma. Yapayalnız ben !
