Yes Asshole ||Dutch||

'Ga. Weg.'

Als bevroren staar ik naar de jongen tegen over mij. Totaal niet weten wat ik moet doen of hoe ik hierop moet reageren. Mijn hart klopt bijna mijn lichaam uit van angst, een rilling glijd er over mijn rug en de tranen hopen zich op in mijn ogen.

'Hey lieverd, ik zag dat je weer terug bent. Nou je viel wel even flauw maar dat geeft niet je bent er weer!' Grijst hij volmaakt en wrijft in zijn handen. Een rilling van angst gaat over mijn rug. 'Hoe durf je hier nog te komen?' Weet ik moeizaam uit te brengen. 'Omdat ik weet dat je nog van mij houd.'

'Mag ik trouwens binnen komen?' Nog voor ik ook maar een antwoord kon geven staat hij al binnen in de gang. 'Als je nu niet weggaat roep ik Milan!' Dreig ik. 'Lieverd we weten allebei dat er niemand thuis is vandaag en morgen.' Ik weet dat hij gelijk heeft niemand is thuis, mijn broer is terug naar het studentenhuis, mijn zusje is bij mijn oma Anja en mijn vader is voor twee dagen met zijn werk weg. In de tussentijd is Ethan al door gelopen naar de woonkamer en heeft zich gevestigd op de bank voor de tv. Voorzichtig loop ik de keuken binnen, met twee handen steun ik op het aanrecht en doe ik mijn best niet flauw te vallen. 'Lieverd kom je nog?' Ik sluit mijn ogen en raap alle moed die ik heb bij elkaar om mijn weerwoord te geven.

'Ethan. Aller eerst ik ben je lieverd niet, twee rot op uit mijn huis of ik doe aangifte tegen je.' Trillend van angst sta ik in de keuken te wachten op zijn reactie. Wanneer ik mij omdraai staat Ethan in de keukenopening met een woedend gezicht. 'Wat zei je daar lieverd?'

'Dat je moet oprotten uit mijn huis.'

'Je weet toch wel dat je dom bezig bent hè Maddy?' Langzaam komt hij op mij afgelopen, zoekend met mijn handen ga ik over het aanrecht voor iets om vast te pakken. Als hij eenmaal voor mij staat heb ik nog steeds niks gevonden en geef ik maar op. Zijn mond zit nu bij mijn oor wanneer hij begint te fluisteren. 'Je bent veranderd en ik hou er wel van.' Een rilling glijd er over mijn rug heen wanneer hij de woorden uitspreekt. 'Ga. Weg.' Mompel ik haast onverstaanbaar met een korte pauze tussen de twee woorden. 'Ik geef je nog drie seconden Ethan.' Een grijns vormt er op zijn gezicht als ik de woorden uitspreek.

'1. 2. 3.' Nog steeds staat hij op zijn plek. Zo hard als ik kan sla ik met mijn vuist in zijn maag. 'Fuck.' Mompel ik. De sixpack van hem nam de klap op. 'Je bent er niet slimmer op geworden lieverd.'

Voor ik het door heb krijg ik een klap tegen mijn kaak en schreeuw ik het uit van de pijn. Zijn klappen zijn er niet zachter op geworden om eerlijk te zijn alleen nog maar pijnlijker. De volgende klap volgt in mijn maag en dan lig ik op de grond. Buitenwesten voor de tweede keer vandaag.