Yes Asshole ||Dutch||

'Waarom die koffers?'

2 weken verder.

Pov. Kay.
We zijn twee weken verder en Maddy is nog steeds vermist. Er is gewoon geen enkel teken leven geweest van Maddy of Milan. Honderden vragen gaan er door mijn gedachten maar er kan er geen èèn beantwoord worden.

Alsof het nog niet erger kan is Ethan ook nog steeds weg. Wat als hij Maddy en Milan heeft. Oké, dat kan niet hij is sterk maar niet zo sterk. Slim is hij wel, niet in de goede manier maar toch.

'Kay?'

'Ja?'

'Je nichtje komt straks.' Roept mijn moeder naar boven. Fijn, mijn hoofd staat daar toch helemaal niet naar! Ze had ook een andere dag kunnen komen. 'Okè, ik ga.'

Ik spring omhoog van mijn bed waar inmiddels mijn kont al in staat doordat ik twee weken lang levenloos ben geweest. Ik weet dat mijn ouders zich zorgen maken maar ik kan er niks aan doen.

'Nee, je blijft of je neemt je nichtje mee.'

'Prima.' Strompelend van de trap app ik Daan, Rachel, Mack en Sem om af te spreken. Ja je hoort het goed Sem zit weer een soort van in onze groep.

Als ik de trap af ben gaat ook de deur bel. 'Goedemiddag tante Jo en Romy.' (A/N @RomyAdmiraal ASTJUHH) Ze zeggen mij vriendelijk gedag en stappen het huis binnen. 'Romy?' Ze maakt een bevestigend geluidje en zet haar tas neer. Wacht tas? Blijven ze hier slapen? Laat ook maar, ik wil het niet eens weten.

'Ga je mee naar Deno?'

'Wat is dat?' Het veertien jarige meisje kijkt me vragend aan.

'Soort van restaurant met eten uit de muur.'

'Ja leuk!' Ze komt naast me staan en dan verdwijnen we uit het huis.

'Waarom die koffers?'

'Ik blijf hier drie dagen slapen.'

'Gezellig.' Geloof me ze is een lieve meid maar mijn hoofd staat er niet naar. Ze komt wel van vier uur reizen maar toch.