Yes Asshole ||Dutch||

'Fuck!'

Trillend en vol tranen eindig ik mijn verhaal die ik nog nooit zo verteld heb. Zonder ook maar onderbroken te worden heb ik alles kunnen vertellen. Het lucht op maar het vreemde gevoel in mijn maag verdwijnt maar niet. 'Bedankt voor je verhaal.' Ik knik als bevestiging en verdwijn dan uit de woonkamer.

Pov. Milan.

Gespannen sta ik in de keuken wachtend tot Maddy klaar is met haar verhaal. Elena heb ik al op bed gelegd om de tijd te doden maar het lijkt nog steeds alsof we geen minuut verder zijn. Zal Maddy dan eindelijk van haar problemen af zijn? 'Hey.' Trillend komt ze dan eindelijk de keuken binnen. Haar ogen zijn rood en haar wangen hebben allemaal vlekjes van het huilen. 'Het komt goed.' Mack stapt langs mij heen en pakt haar stevig vast. Het is een schattig gezicht maar ik had haar nu toch liever vast gehad.

Ik loop langs de twee heen de woonkamer in waar mijn vader met meneer Cullens aan het praten is. Als ik de naam van Ethan hoor vallen stop ik met lopen en blijf net op het hoekje staan. 'Ethan is niet thuis, hij zag het waarschijnlijk al aan komen.' Verstijft sta ik tegen de deur aan. Verdomme Morison. 'Fuck!' Ik sla met mijn hand tegen de muur aan en ren terug de keuken in.

'Mee komen Maddy.' Ik pak haar arm beet en sleur haar achter mij aan de tuin in. 'Milan, wat doe je?' Angstig schreeuwt ze in het rond terwijl mijn vader en de agent achter ons aan zitten. De poort trap ik open en nog geen minuut later racen we weg in mijn sportwagen. 'Milan, je maakt me echt bang.'

'Oké, luister Madeleine.' Kan hij stoppen met mij zo te noemen?

'Ja?'

'Ethan is niet meer thuis dus hij wist al dat de politie zou komen.'

Pov. Maddy.

'Waar is hij dan?' Er rolt alweer een traan over mijn wang heen. Verdomme Paris stop is met huilen. Spreek ik mezelf streng toe.

'Weet ik niet, ik denk dat hij jou zoekt.' Mijn ogen schieten open en rollen nog net niet uit mijn hoofd. 'Waarom zou hij mij zoeken?' Mompel ik.

'Dat weet ik ook allemaal niet maar we gaan je in veiligheid brengen.' Met grote snelheid rijden we door de donkere straten van de stad Bospad. Inmiddels zijn we al best ver van de straat Nightstreet en rijden we bijna de meest gevaarlijke straat binnen van heel Bospad. 'Milan, als je met veiligheid Thanatos bedoeld dan weet ik niet wat jij veilig vind.'

'Ik laat je ook niet in de meest gevaarlijke plaats slapen zonder iemand bel Hunter die zal op je letten en daar blijf je tot Ethan gevonden is.'

'Wie is Hunter?' Dit vind ik echt vervelend. Thanatos is de gevaarlijkste straat van Bospad en daar wil hij me laten slapen en dan ook nog bij een vreemde?'

'Hunter is een klasgenoot van mij, bel hem nou maar.' Ik krijg zijn telefoon in mijn handen gedrukt en niet veel later gaat de telefoon over en staat hij op de luidspreker.

Hunter.
-Hey Hunter.
Wat is het probleem?
-Maddy, ze word waarschijnlijk
-gezocht.
Ik ben thuis kom maar.

Milan klikt hem weg en zo zitten we in stilte in de auto. 'Weet Hunter het?' Hij schud zijn hoofd en laat zijn blik op de weg. 'Milan, de politie kan toch ook op mij letten.' Mijn vraag word genegeerd en zo rijden we door. Als de auto tot stilstand komt staan we voor een vrij oud huis met verf dat langzaam los laat van de muur. Dus dit is het huis van Hunter. Fijn.