Yes Asshole ||Dutch||

'Wat is er toch met jou?'

Pov. Kay.

Met mijn telefoon in mijn handen zit ik onder de boom op een bankje, na enkele minuten daar gezeten te hebben valt het plein stil wat betekend dat Milan gearriveerd is. Eigenlijk zit hij op het gebouw hier naast maar dan moeten zie hier weer eens wat regelen.

Mijn gedachten over dat het Milan is veranderen snel wanneer ik een maar al te bekende meiden stem over het plein hoor roepen. 'Zo speciaal ben ik niet, ga door waar je mee bezig was!' Ik schiet omhoog uit het bankje om naar haar toe te lopen, voor ik ook maar èèn stap kan zetten is Maddy al wegerend. 'Verdomme Maddy wat is er.' Mompel ik tegen mezelf. Ik versnel mijn pas en ren uit eindelijk het meidentoilet in.

Zoekend naar het juiste hokje kijk ik de toiletten rond. 'Maddy wat is er?' Vragend zoek ik rond naar het toilet waar het geluid uit zou moeten komen. 'Ethan ga weg.' Verstard blijf ik staan. Ethan? Wat moet haar ex nou met haar? 'Ik ben Ethan niet, ik ben Kay.' Zucht ik terug. Ondertussen ben ik al bij het goede hokje gaan staan. 'Oh.'

'Wat is er toch met jou?' Het breekt mij om haar zo te horen. Het klinkt zo erg als hoe ze vroeger was. De trilling in haar stem van angst, pijn en verdriet doet je hart breken. Ik weet de reden dan wel niet maar ik weet dat het erger is dan ik ooit zou denken. 'Niks.' De vraag is beantwoord en ik weet nu al dat ze liegt. Niet te geloven dat ik dit nog een keer ga doen maar het moet toch. Ik loop het andere hokje in en ga op de rand van het toilet staan. Met mijn handen pak ik de rand vast die mijn toilet splitst van die waar Maddy in zit. Ik span mijn spieren aan en gooi mezelf dan voorzichtig over de rand. Vlak naast Maddy kom ik neer en sta dan oog in oog met haar betraande gezicht.

Haar foundation is uitgelopen en zit aan haar mouwen. Het mooie perfecte randje om haar ogen is er afgevaagd en haar mascara is verspreid over haar hele gezicht. Onder haar foundation door komen enkele blauwe plekken te voorschijn die ze probeerde te bedekken. 'Kom eens.' Ik pak haar vast en trek haar dichter tegen me aan.

Na enkele minuten zo gestaan te hebben gaat de bel. Wat betekend dat we les hebben. 'Wil je naar de les?' Hevig schud ze haar hoofd. 'Dan niet, maar we gaan wel even je gezicht op knappen.'

Voorzichtig trek ik haar het hokje uit naar de spiegels en kranen toe. Voorzichtig veeg ik met een vochtig doekje haar make-up er af. De eerst nog kleine blauwe plek op haar wang word steeds groter. 'Maddy? Je zit onder de blauwe plekken.' Vanaf dat moment lijkt het alsof ze weer in de realiteit is. Ze rukt mijn arm los en verlaat zo snel mogelijk de toiletten. 'Verdomme Maddy.' Rennend ga ik haar achterna.

'Kay!' Opeens staat haar broer voor mij. 'Kay?' Woest kijk ik hem aan. 'Wat is er?' Zucht ik vermoeid. 'Is Daan op school?' Is dat waarom ik werd tegen gehouden? 'Weet ik niet, mag ik je auto lenen?'

Vragend kijkt hij mij aan. 'Maddy is huilend naar huis gerend.'

'En jij denkt dat ik jou dan laat rijden? Moet je zien hoe gespannen je er bij staat je lijkt wel aan de drugs.' Een geïrriteerde zucht verlaat mijn mond. 'Ik ga wel en jij blijft hier op school.' Voor ik hem ook maar tegen kan spreken is hij al weggerend. Verdomme Milan.

Verdwaald in mijn gedachten loop ik door de scholen heen. Wat is er toch met die Milan.

BIJNA 200 LEZERS