Yes Asshole ||Dutch||

'Gaat het jullie echt alleen om mijn geheim?'

Pov. Mack
Ze rent de trap weer op naar boven en laat mij achter in de lange witte gang vol lelijke schilderijen.

Ze ziet er echt nog gebroken uit, zo kwetsbaar en alleen. Dat ze dat zware geheim met zich meedraagt is al niet makkelijk maar volgens mij is er meer nog veel meer aan de hand. Veel meer, ze zit opgepropt met haar geheimen en langzaam halen ze haar weer in.

De lach om haar gezicht verbergt voor vele mensen haar verdriet maar als je haar echt goed kent en langer dan die paar seconden in haar ogen kijkt zie je al haar verdriet, angst en eenzaamheid wat met de dag weer erger wordt. Ze zou er echt eens over moeten praten. Al is het maar met een vriend een psycholoog kan altijd nog.

Ruw worden mijn gedachten verstoord door de deurbel die gaat. 'Doe maar open!' Hoor ik in de verte iemand roepen. Dat was ik ook van plan Maddy, ik woon hier nu ook.

'Mack.'

'Wat moet je?' Die gozer doet zoveel pijn aan mijn hoofd. Waarom komt hij hier steeds? Hij weet toch dat ik nu met Maddy iets ga doen.

'Is Maddy thuis?'

'Ja.' Antwoord ik kortaf.

'Maar we gaan shoppen dus ze heeft geen tijd.' Zeg ik er achteraan voor hij door kan gaan.

'Maddy spijbelt nooit.' Ik rol met mijn ogen en probeer me in te houden op mijn antwoorden.

'En nu wel.' Ik wil de deur sluiten als hij zijn voet er tussen doet. De klootzak.

'Je doet voorzichtig met haar! Ze is breekbaar en stort zo in.' Die jongen meent het. Ik wist niet dat Kay zo dom was.

'Weet ik. Vind je het gek met dat geheim van haar.' Zijn houding ontspant en dan kijkt hij me vragend aan.

'Jij weet haar geheim?'

'Ja.' Dat is toch logisch ze sliep daar in dezelfde kamer. We deden alles samen op haar zwakste momenten heb ik jaar gezien. En ja, die keer dat ze huilend in bad had gezeten ben ik de badkamer in gegaan en heeft ze haar verhaal verteld op de bank.

'Ze kent je amper! Mij verteld ze niks en ik ken haar al mijn hele leven!'

'Omdat je het niet waard ben!' Roep ik woest terug.

'Mack, Kay?' Per direct stopt het geruzie als we een meiden stem achter ons horen. Langzaam draai ik me om. Daar staat ze dan, met tranen in haar ogen haar perfect zittende mascara is uitgelopen en rode ogen kijken ons aan. 'Gaat het jullie echt alleen maar om mijn verleden?' Komt er trillend uit.

'Weet je Kay, ik vertelde je niks omdat ik niet wou dat je medelijden kreeg of me anders ging zien en Mack vertelde ik het omdat ik iemand nodig had en Mack was zo goed voor me.' Een korte pauze volgt voordat ze weer verder gaat. 'Maar blijkbaar boeit het jullie niks.'

Ze verdwijnt uit het huis en niemand houd haar tegen. Na een minuut is ze van de oprit af en loopt ze door de straten van Nightstreet.