(Dit is niet het einde van het boek er komen nog meer hoofdstukken)'Ik wil mijn verhaal wel vertellen.' De agent knikt en Milan, Elena, Mack en Britt verlaten gelukkig de kamer. Ik ben blij dat mijn vader wel blijft maar niet iedereen hoeft dit hele verhaal te weten. Het komt sowieso wel uit maar ik vertel het ze liever als ik wat rustiger ben.
'Het begon twee jaar geleden. Ethan en ik zaten in dezelfde klas en gelijk de eerste dag hadden we een goede klik met elkaar, het duurde dan ook maar een maandje en we hadden al een relatie. Alles leek perfect we waren gelukkig samen en alles ging ook echt perfect. Tot hij nieuwe vrienden kreeg en populair werd. Hij werd steeds bozer en agressiever, eerst dacht ik dat het stress was of dat het door mij kwam maar dat was niet zo.
We hadden toen ongeveer drie maanden en daarna ging alles met de dag slechter. We kregen ruzie, hij werd boos, ik sliep slecht, ik begon met liegen. Laten we zeggen alles ging slecht. Na enkele ruzie's begon hij te slaan uit agressie. Het was dan geen zachte tik maar een harde dat ik zo bewusteloos op de grond lag. Hij had iedere keer spijt maar dat betekende volgens mij helemaal niks.
Ik begon mijn blauwe plekken te verbergen met make-up en zelf veranderde ik ook. Dat meisje die van eenhoorns en cupcakes hield verdween langzaam in een meisje die moest vechten voor haar eigen leven. Vol verdriet en angst, de kleinste zin die ik kon zeggen kon lijden tot de grootste ruzie ooit, ik moest dan ook oppassen dat ik niet bewusteloos op de grond lag. Uit eindelijk zakte de moed mij in de schoenen en begon ik langzaam met opgeven. Ik werd stil, verdrietig, eenzaam, als ik dat niet al was maar het werd erger en erger. Alleen niemand viel het op, of ze zeiden er niks over. Zelf denk ik het tweede.
Mijn vrienden probeerde er achter te komen maar ik liet niks los. Ik was afgesloten van iedereen met een grote muur die ik opgebouwd had. Na ongeveer een half jaar lag hij met mijn nicht in bed. Niet dat ik haar iets kwalijk kon nemen ze wist niks van onze relatie, ik was woest op Ethan. Hij had het nooit mogen doen! Dat was het moment dat ik volledig knapte. Niks boeide mij meer en het vertrouwen in de wereld was weg. Ik had misschien nog een klein beetje hoop in hulp van iemand maar dat was weg.
Elke dag herhaalde zich met klappen over mijn hele lichaam. Tot ongeveer elf maanden ik werd net geslagen toen Rachel binnen kwam. Mijn redder. Niet voor Ethan maar wel voor mij. Daarna ging alles zo snel de problemen werden opgelost en ik verdween naar Amerika, om mijn leven op een rijtje te zetten en een nieuwe start te maken.
Daar leerde ik Mack kennen en nog veel meer mensen. Vaak huilde ik nog maar het werd steeds minder. Nadat ik een keer huilend in bad lag was Mack net thuis gekomen en heeft mij gehoord. De deur heeft hij op een manier open gekregen toen heeft hij me uit bad geholpen en een badjas gegeven. Dat was de dag dat ik mijn verhaal voor het eerst vertelde. Het was al na vier maanden ik ben verder een heel jaar gebleven en daarna teruggegaan naar Nederland.
Daar kwam ik weer op deze school en helaas was Ethan daar ook, in mijn klas. Alles leek opnieuw te beginnen tenminste dat dacht ik. Hij heeft mij in deze paar weken al twee keer mishandeld en heeft hij mij in mijn dronken bui het bed in gekregen.'
JE LEEST
Yes Asshole ||Dutch||
Teen Fiction"You will never know true happiness until you have truly loved, and you will never understand what pain really is until you have lost it." Wat als alles mis gaat? Je niet meer weet wat je moet doen? En dat alles omdat jij niet meer aan liefde doet...