Της καρδιάς μου το γραμμένο

Κεφάλαιο 21

Δεν γίνεται να μην ξυπνήσει και σήμερα.Δεν γίνεται να μην μπορώ να δω αυτά τα

 πανέμορφα μάτια για άλλη μια μέρα.Μου λείπει πολύ ρε γαμώτο.

Δημήτρης:<<Έχει περάσει τόσος καιρός,γιατί δεν ξυπνάει;>> 

Άρης:<<Δεν ξέρω αλλά πρέπει να ξυπνήσει,μου λείπει πολύ,πάρα πολύ>>

Έλενα:<<Ηρέμησε αγάπη μου,είμαι σίγουρη ότι όλα θα πάνε καλά.Πρέπει να κάνουμε

 υπομονή μόνο.

Οι ώρες περνούσαν αργά όπως κάθε μέρα εδώ μέσα σε αυτό το κρύο και αφιλόξενο νοσοκομείο.Όταν γίνει καλά το μωρό μου θα την πάρω και θα φύγουμε αμέσως από εδώ.

Πλέον είχε βραδιάσει και δεν υπήρχε καμία εξέλιξη.Είπα στα παιδιά να φύγουν και αν γίνει

 κάτι θα τους ενημερώσω.Η ώρα ήταν σχεδόν 2 και εγώ καθόμουν και την χάζευα.Δεν

 μπορούσα να κοιμηθώ.Μέσα το σκοτάδι δειλά δειλά άρχισαν να ανοίγουν 2 μάτια που είχα καιρό να δω.Βγήκα από το δωμάτια με γρήγορα βήματα,σχεδόν τρέχοντας και φώναξα τον πρώτο γιατρό που είδα μπροστά μου.Ειδοποίησα με ένα απλό μήνυμα τα παιδιά γιατί δεν είχα χρόνο για τηλεφωνήματα.Ο γιατρός εν με άφηνε να μπω στο δωμάτιο.

Γιατρός:<<Είστε συγγενείς της κοπέλας;>>

Άρης:<<Είμαι το αγόρι της.Πείτε μου είναι καλά;>>

Γιατρός:<<Μην ανησυχείτε μόλις ξύπνησε από το κώμα και πρέπει να κάνει κάποιες εξετάσεις.Μπορείτε να περάσετε αλλά μην την κουράσετε πολύ,χρειάζεται ξεκούραση>>

Άρης:<<Γιατρέ μου σας ευχαριστώ πολύ>>

Έλενα:<<Άααρηηηη που είναιι;>>

Άρης:<<Σταμάτα παιδί μου να φωνάζεις σε νοσοκομείο βρίσκεσαι>>

Δημήτρης:<<Χαχαχ έλα άσ'την χάρηκε πολύ που ξύπνησε η αδερφή μου.Μέσα είναι;>>

Άρης:<<Ναι μόλις πήγαινα μέσα,ήταν ο γιατρός και την εξέταζε.Είπε ότι πρέπει να κάνει κάποιες εξετάσεις και να μην την κουράσουμε πολύ.Αλλά άστα αυτά τώρα,πάμε μέσα>>

Άρης:<< Μωροο μου επιτέλους ξύπνησες>>

Λίζα: Μμ που είμαι;

Άρης:<<Στο νοσοκομείο αγάπη μου.Σε πυροβόλησαν,αλλά είσαι μια χαρά τώρα κοσμήσου και θα τα πούμε το πρωί όλα αναλυτικά. Σ'αγαπώ μικρή μου,πάντα θα σε αγαπώ>>

Λίζα:<<Και εγώ σ'αγαπώ πιο πολύ και από τη ζωή μου>>

Οι μέρες πέρασαν ήρεμα.Οι εξετάσεις της Λίζας ήταν μια χαρά και έτσι πήρε εξιτήριο.Ευτυχώς τον άλλον τον είχαν μέσα και εκεί θα έμενε για πολύ καιρό ακόμα.Όλα κυλούσαν κανονικά και όμορφα.Περνάγαμε χρόνο μαζί πότε εγω και η Λίζα και πότε και οι 4 μαζί.Πλησίαζε Αύγουστος και έπρεπε να αποφασίσουμε που θα πάμε διακοπές.Και εδώ είναι που αρχίζουν οι επικές μάχες ανάμεσα στα κορίτσια κυρίως για εμένα και του Δημήτρη όπου και να πηγαίναμε τ ίδιο μας έκανε. 

Έλενα:<<Στην Πάρο θα πάμε έχει καταπληκτικές παραλίες και ωραία νυχτερινά μαγαζιά,μωρό μου συμφωνείς;>>

Λίζα:<<Όχι Σαντορίνη θα πάμε.Έχει πιο καθαρές παραλίες και πολλά αξιοθέατα για να δούμε,εσυ τι λες μωράκι μου;Συμφωνείς μαζί μου;>>

Έλενα:<<Όχι Δημήτρη πεες ότι ο δικός μου προορισμός είναι καλύτερο από της αδερφής σου.>>

Άρης:<<Ρε μαλάκα Μήτσο με ποιες πήγαμε και μπλέξαμε; Εγώ προτείνω να πάμε μόνοι μα διακοπές,τι λες;>>

Δημήτρης:<<Το συζητάς; Από το να γλιτώσω αυτή τη μουρμούρα είμαι μέσα>>

Έλενα:<<Τι είσαι αγάπη μου ακριβώς;>>

Λίζα:<<Εσέναα μωρό μου μη σου μπαίνουν ιδέες.Όλοι παρέα θα πάμε διακοπές πάει και τελείωσε.Το μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρουμε που θα πάμε και οι μέρες θα τελειώσουν>>




ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΠΟΛΛΕΣ Η ΛΙΖΑ ΕΓΙΝΕ ΚΑΛΑ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΔΙΚΟΠΕΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΟΛΑ ΚΥΛΑΝΕ ΗΡΕΜΑ.ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΟΥΝ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΩΡΑΑΙΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ Η ΘΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΑ ΑΠΡΟΟΠΤΑ;