Της καρδιάς μου το γραμμένο

Κεφάλαιο 13

Είμαι τόσο μπερδεμένη.Προσπαθώ να καταλάβω τι γίνεται

Λίζα:Δημήτρη ξέρεις τον Άρη;

Δημήτρης:Δυστυχώς ναι έτυχε να γνωριστούμε στο παρελθόν.

Λίζα:Γιατί δεν το ανέφερες στο νοσοκομείο;

Δημήτρης:Δεν τον είχα παρατηρήσει τότε.

Άρης:Τι κάνεις εσύ εδώ;Τι άλλο θες από την ζωή μου;Τι άλλο έχω να μου πάρεις;

Δημήτρης:Ξέρεις πολύ καλά πως ότι ήθελα το έχω πάρει

Άρης:Εξαφανίσου από μπροστά μου τώρα αμέσως.Εσύ φταις για όλα,εσυ φταις που δεν ζει

Δημήτρης:Εγώ της είχα εξηγήσει πως δεν είμαι για αυτήν.Τι να κάνω που δεν με άκουσε.Δικό της το φταίξιμο. 

Άρης:Είσαι ένας μαλάκας,τίποτα παραπάνω.Έπαιξες μαζί της,την κορόιδεψες με ψεύτικες αγάπες και ελπίδες και κατέληξε νεκρή το ακούς νεκρή εξαιτίας σου.

Δημήτρης:Δεν ήταν δικό ,μου λάθος εκείνη ήρθε σε ακατάλληλη στιγμή στο σπίτι μου.

Άρης:Ναι πέτυχε εσένα και την τσουλίτσα σου.Εσύ είσαι ο υπαίτιος για τον θάνατο της.Εσύ φταις που δεν είναι δίπλα μου τώρα.

Ακούω τόση ώρα την συνομιλία των παιδιών.Για ποια κοπέλα μιλούσαν τα παιδιά;Ποια είναι αυτή που σκοτώθηκε εξαιτίας του αδερφού μου;Τι σχέση έχει ο Άρης μαζί της;Δεν θα βγάλω βιαστικά συμπεράσματα.Θα περιμένω να πάρω εξηγήσεις και από τους 2.

ΜΕΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΗ

Πήγα στο μπαρ να κάνω έκπληξη στην αδερφή μου.Μου είχε πει η μητέρα μας ότι ανάρρωσε

 το αγόρι της και αφού ήταν η πρώτη τους έξοδος μετά το ατύχημα σκέφτηκα ότι θα χαρεί πολύ.Φτάνω έξω από το μαγαζί.Μπαίνω μέσα και προσπαθώ να βρω την Λίζα την

ξεχωρίζω εύκολα μέσα στο πλήθος,αλλά αυτό που αντικρίζω μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι.Νόμιζα ότι είχα τελειώσει με αυτήν την ιστορία,με αυτόν και την αδερφή του.Θυμάμαι

 της είχα πει ότι δεν ήμουν για σχέσεις αλλά αυτή απλά με αγνόησε.Ήρθε σπίτι μου,καθόμουν μόνος μου και έβλεπα τηλεόραση.Της μίλησα πολύ άσχημα μου είπε ότι με αγάπησε και την κορόιδεψα.Τα λόγια της με πόνεσαν πολύ.Και τα δικά μου ήξερα ότι την πληγώνουν αλλά δεν

 είχα άλλη επιλογή.Αν δεν την πλήγωνα τώρα με ψεύτικα λόγια θα πληγωνόταν αργότερα πιο 

άσχημα και δεν το ήθελα.Άρχισε να τρέχει προς την εξώπορτα Έτρεξα να την προλάβω αλλά μάταια.Της φώναζα να έρθει να μιλήσουμε αλλά δεν γυρνούσε πίσω.Έτρεχε με βουρκωμένα

 μάτια στην απέναντι πλευρά του δρόμου να φτάσει στο αμάξι της.Στην δεύτερη λωρίδα πέρναγε ένα φορτηγό.Προσπάθησα να την προειδοποιήσω αλλά δεν τα κατάφερα,την παρέσυρε.έτρεξα κοντά της και την αγκάλιασα σφιχτά.Κάλεσα ένα ασθενοφόρο αλλά δεν την προλάβαμε.

Αισθάνομαι ένοχος.Πέθαινε στα χέρια μου και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα.Δεν πρόλαβα να

 της πω πόσο την αγαπάω.Πόσο ερωτευμένος ήμουν μαζί της.Την έχασα για πάντα.Δεν το άντεξα.Στον αδερφό της είπα ότι απλά με έπιασε με άλλη και την πάτησε αμάξι όταν έτρεχε στον δρόμο.Δεν είχα μούτρα να τον αντικρίσω μετά από αυτό.Ήξερα ότι πονούσε όσο πονούσα

και εγώ.Από εκείνη την ημέρα δεν πήγα με καμία άλλη.Δεν έβγαινα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.Κλείστηκα στον εαυτό μου και κάθε βράδυ έκλαιγα.Ερχόταν στον ύπνο μου.Έβλεπα

τον ίδιο ακριβώς εφιάλτη.Ποτέ δεν το παραδέχτηκα σε κανέναν.Πάντα θα την αγαπάω αυτή την κοπέλα.Ποτέ δεν θα φύγει από το μυαλό μου και από την καρδιά μου.Θα έδινα τα πάντα για να την φέρω πίσω.Θα πέθαινα για να ζήσει αυτή.