Της καρδιάς μου το γραμμένο

Κεφάλαιο 15

Λίζα

Φτάνω στο σπίτι της μητέρας μου.Ο αδερφός μου με ενημέρωσε πως είχε πάει λαϊκή και

 έτσι βρήκα την ευκαιρία να πάω για να είμαστε μόνοι μας.Ήξερα πως με την μητέρα μου

 δεν θα μου ανοιγόταν ο Δημήτρης.

Λίζα:Δημήτρης νομίζω δεν είναι ανάγκη να το πάμε γύρω γύρω μέχρι να καταλήξουμε

στο θέμα μας.Απλά θέλω να μου πεις τι έγινε.Μόνο αυτό θέλω να μάθω

Δημήτρης:Το ξέρω δεν είχα σκοπό να κάνω το αντίθετο.Απλά δεν θέλω να με διακόψεις

 μέχρι να τελειώσω.

Λίζα:Εντάξει.Αλλά θέλω να μου πεις όλη την αλήθεια

Δημήτρης:Όλα άρχισαν όταν την είδα για πρώτη φορά.Την ερωτεύτηκα για τον αυθορμητισμό

 της και,αυτό το χαμόγελο που όταν το έβλεπε κάποιος άνοιγε η καρδιά του.Ήξερα ότι δεν μπορούσα να είμαι το ιδανικό ταίρι για αυτή και έτσι μετά από μια περίοδο άρχισα να την αποφεύγω και να απομακρύνομαι από κοντά της.Με πονούσε πολύ η απώλεια της από

δίπλα μου.Αλλά δεν ήθελα να την πληγώσω χειρότερα αργότερα.Ένα βράδυ που ήμουν

 μόνος μου στο σπίτι ήρθε και με βρήκε.Τα μάτια της ήταν κατακόκκινα από το κλάμα.Με

 όση δύναμη είχε με ρωτούσε γιατί την άφησα μόνη της και για ποιον λόγο την αποφεύγω.

Σε κάθε της λυγμό η καρδιά μου γινόταν χίλια κομμάτια.Το μόνο που ήθελα εκείνη την στιγμή

 ήταν να την πάρω μια μεγάλη αγκαλιά.Δεν άντεχα να την βλέπω έτσι.Όταν τελείωσε

 προσπάθησα να της εξηγήσω αλλά δεν ήθελε να ακούσει τίποτα.Άρχισε να τρέχει.

Έτρεξα από πίσω της να την προλάβω,ήταν αργά στην προσπάθεια της να διασχίσει

 τον δρόμο την παρέσυρε ένα φορτηγό.Έπεσα δίπλα της και της πήρα αγκαλιά της

φώναζα να ξυπνήσει αλλά δεν με άκουγε,δεν ξυπνούσε  .Κάλεσα αμέσως ένα ασθενοφόρο

 αλλά δεν την προλάβαν .Είχε ξεψυχήσει μπροστά στα μάτια μου.Δεν άντεχα στην σκέψη

 πως έπαθε αυτό που έπαθε εξαιτίας μου.Ήξερα πως δικιά μου υποχρέωση να το πω στον

αδερφό της.Δεν του είπα ποτέ την αλήθεια.Απλά του είπα ότι με βρήκε με άλλη στο κρεβάτι,πράγμα το οποίο ήταν ψέμα.Από εκείνη την μέρα δεν έχω πάει με καμία.Κάθε μέρα κλεινόμουν όλο και πιο πολύ στον εαυτό μου.Για έναν μεγάλο χρονικό διάστημα δεν έβγαινα

 και δεν μίλαγα με κανέναν.Δεν ήθελα πλέον να ζω.Σκέφτηκα πολλές φορές να βάλω τέλος

στην ζωή μου για να πάω να την βρω εκεί ψηλά,αλλά αμέσως μετά σκεφτόμουν πως θα

ήθελε να ήμουν ευτυχισμένος και έτσι σταματούσα.

Έλενα: Δημήτρη αλήθεια δεν ξέρω τι να πω.Δεν ήξερα τίποτα. Γιατί δεν μου είπες τίποτα;

 Θα μπορούσα να σε βοηθήσω.Γιατί με άφησες απ'έξω απ'όλο αυτό που περνούσες;

Αδερφή σου είμαι νοιάζομαι πάρα πολύ για σένα. Λοιπόν δεν το συζητάω,το απόγευμα

κι όλας θα πάμε στον Άρη να του τα εξηγήσεις όλα όπως έκανες και σε εμένα.Είναι κρίμα

να είναι θυμωμένος μαζί μου για κάτι το οποίο του είπες και είναι και ψέμα.Αυτό θα γίνει

τέλος,δεν θέλω αντιρρήσεις.