Της καρδιάς μου το γραμμένο

κεφάλαιο 3

Όχι πάλι αυτός.Τι θέλει επιτέλους;Με το που τον βλέπω το μυαλό μου γυρνάει αυτόματα ένα χρόνο πίσω.Εκείνη η φρικτή νύχτα δεν έφυγε ποτέ από το μυαλό μου.Δεν θα ξεχάσω ποτέ

 αυτούς τους 3 πιο απαίσιους μήνες της ζωής μου.Εκείνους τους μήνες που ήμουν στο

 νοσοκομείο με τους γονείς μου να κλαίνε κάθε μέρα πάνω από το κεφάλι μου.Όλοι οι φίλοι

 μου να ξενυχτούν λέγοντάς μου ιστορίες που είχαμε περάσει μαζί όταν ήμασταν παιδιά.

Πάντα τους άκουγα αλλά δεν μπορούσα να τους απαντήσω.Δεν είχα αρκετή δύναμη.

Δεν ήξερα τι περνούσαν τόσο καιρό.

Ξαφνικά ακούν μια φωνή που με βγάζει από τις σκέψεις μου.Ήταν ο καθηγητής μας

 που μας ενημέρωνε ότι έπρεπε να μπούμε μέσα στο πούλμαν για να πάμε στο

ξενοδοχείο.Πριν ανέβω έριξα μια ματιά για να δω αν ήταν ακόμα εκεί.

Ευτυχώς είχε φύγει.Μακάρι να μην με είδε.Δεν θα αντέξω πάλι τα ίδια.

Ανέβηκα στο πούλμαν και μετά από 5 λεπτά είχαμε φτάσει.Πήραμε τα κλειδιά από

 την reception και ανεβήκαμε ο καθένας στα δωμάτιά του.Ευτυχώς ήμουν στο ίδιο

 δωμάτιο με την κολλητή μου.Φτιάξαμε τα πράγματα μας στην ντουλάπα και

 ξαπλώνουμε στα κρεβάτια μας.Ξαφνικά ακούμε να χτυπάει η πόρτα.

Σηκώνομαι με τα χίλια ζόρια Ανοίγω και βλέπω μπροστά μου τον Άγγελο.

Flashback

Πριν από 10 μήνες όταν είχαμε ακόμα διακοπές αποφασίσαμε με την

 Μαριλένα να πάμε σε ένα club που έπαιζε μουσική ένας φίλος μας.Εκεί που πίναμε μας πλησιάζει ένας ψηλός άντρας γύρω στο 1,85με καστανά μάτια και καστανόξανθα μαλλιά.Ήταν κούκλος.Άρχισε να μας μιλάει και δεν ξέρω πως ακριβώς αλλά  βρέθηκαστην αγκαλιά του και τα χείλη μας είχαν ενωθεί.Τα είχαμε για περίπου έναν μήνα άλλα χωρίσαμε γιατί καταλάβαμε πως όλο αυτό ήταν απλά μία παρορμητική κίνηση.Αποφασίσαμε όμως να μείνουμε πολύ καλοί φίλοι.

ΤΕΛΟΣ flashback

Με το που τον βλέπω πέφτω στην αγκαλιά του.Παρατηρώ όμως ότι πίσω του ήταν ο Άρης.Το πιο ωραίο παιδί του σχολείου μας.Είναι στο ίδιο ύψος με τον Άγγελο.Έχει μεγάλα πράσινα μάτια καστανά μαλλιά και ένα τέλειο χαμόγελο.Είναι πιο γυμνασμένος από τον κολλητό μου.Καθώς τον κοίταζα σαν χαμένη παίρνω το βλέμμα μου από πάνω του και ταυτόχρονα βγαίνω από την αγκαλιά του Άγγελου και τους κάνω νόημα να περάσουν μέσα.Παραδέχομαι πως μου έκανε μεγάλη εντύπωση που ήρθαν παρέα αλλά δεν έδωσα σημασία.Ενώσαμε τα δύο κρεβάτια και καθίσαμε όλοι παρέα.Καταλήξαμε να λέμε ιστορίες από το παρελθόν μας.