Gökyüzü Kadar Mavi

7. Bölüm

Küçüklüğümden beri hayrandım mavi gözlülere ve şimdi bu oscarlık bir filmin başrol oyuncusu kılıklı çocuğa ilgi duymaya başlamıştım.. Hiç yakın arkdaşım yoktu erafta ve bende mavi kapaklı günlüğüme anlattım Ege'yi. Yazdım , yazdım ve yazdım.. İlk gördüğüm günü anlattım defterime.. ''Maviydi. Evet gözleri , sanki gökyüzü gibi. Bende o gökyüzünde kaybolmuş bir kuştum. Burak olsaydı , o da çok sevinirdi aşık olmama. Aşk mıydı şimdi bu? O mavi gözlerin içime işlemesi , aşık olmamdan mıydı? Yoksa maviyi çok sevdiğim için mi? Esmerdi ve bir gülüşü vardı ki , sanırsın Fenerbahçe'm sahaya çıkıyor.. Hakkında bildiğim tek şey aynı yaşta olmamız ve isminin Ege olması.. Evet sevgili günlük ; bu sana anlattığım kaçıncı erkek bilmiyorum. Ama bu seferki duygularım çocuksu değil. Galiba acıktım , birazdan dönerim..'' Gidip bir sandiviç yaptım kendime ve yarım bıraktığım filmi izlemeye başladım. Filmin sonunda kız erkekten vazgeçiyor ve erkek kızın peşinden koşmaya başlıyordu. Tabi kız da saf kabul ediyordu hemen sonrada adam ölüyordu. Sevdiğin adamın ölmesi kim bilir nasıl bir duygudur.. Ben bunları düşünürken bir anda telefon çaldı. En güzel düşünce anlarımı hep şu drama filmi müziği çalan telefonum bozar.

''Alo , kimsiniz?''
''Benim Rüya , baban.''
''Baba , sesine noldu tanıyamadım valla. Niye kendi telefonundan aramadın?''
''Biz annenle tartıştık ve evi terk ettim. Telefonumda tartışma esnasında düştü parçalandı. Ben şimdi Faruk amcanlardayım. Annen'le biraz ilgilenmeni istiyorum..''
''Baba? Ne kavgası ya , kendi evime çıkalı bir yıl olmamış anında kavga! Bravo size ya , aynı çocuk gibisiniz..!''
''Tamam Rüya sende gelme üstüme , arıcan mı anneni?''
''Peki , ararım.''
      Zaten hep böyle oluyordu. Ne zaman mutlu olmaya kalkasam , geri oturtuyordu hayat beni.. Neyse ben bi annemi arayayım.
Uzun uzun aradım ama açmadı. Kesin kavganın verdiği yorgunluktan uyumuştu. Burak'ın aldığı pijamalar duruyordu askıda. Bir kez olsun giymeye kıyamamıştım onları. Sarıldım onlara ve balkona çıktım. Ay'a doğru bakarak konuşmaya başladım , sanki oradaymış gibi , karşımdaymış gibi... ''Biliyor musun Burak , annemle babam tartışmışlar. Onları hiç böyle düşünemezdim. Ayrılmalarından korkuyorum. Keşke sende burda olsan.. Beraber atlatırdık bunu. Bu arada , ben galiba yine aşık oldum Burak.. hemde çok derin bir maviye. Senin için mutlu olucam kardeşim , söz senin için mutlu olacağım. Bu gece sana attığım 412. İyi geceler mesajını atacağım. Yine de duymak iyi gelir belkide , İyi Geceler..''