Worth The Wait

Chapter 14

Three weeks nang nanliligaw si Elmo kay Julie, but he's never out of surprises.

*flashback*

The first surprise..

5:30AM nang dumating si Elmo sa bahay nina Julie at sa likod dumaan. Pinakiusapan nya ang maids na wag maingay sa gagawin nyang surpresa. 7AM – bumaba sa kusina ang mom ni Julie at nakita si Elmo.

Marivic: (nagulat) Uy, Moe!

Elmo: (lingon) Ay, hi tita. (smile at nagmano)

Marivic: Kanina ka pa?

Elmo: Yes tita. Maaga po akong namalengke kaya I decided na dumiretso nalang dito and magluto ng breakfast. (smile)

Marivic: Wow naman. (smile) Ano ba yang niluluto mo? (inaamoy)

Elmo: Afritada po.

Marivic: (smile) Wow ah, mukhang masarap. Hmm. Matitikman ko yan mamaya.

Elmo: Oo naman po, specialty ko ata to. (pa-cute smile)

Marivic: Teka, ba't mo nga pala naisipang dito mag-breakfast? Tsaka alam ba ni Japs na andito ka? Teka, gigisingin ko.

Elmo: Ay, tita. Wag na po muna. Ako na po bahala. Di pa po nya alam na andito ako. Surprise po eh. (smile)

Marivic: Ah ganun ba? Haha. Oh pano, iwanan na muna kita dyan ah?

Elmo: Okay po, ako na pong bahala. (nag-thumbs up at smile)

After 15mins., natapos nang magluto si Elmo at ipinaayos na sa mga maids ang dining table. Saka ipina-serve ang mga nilutong pagkain. Pagkahanda ng lamesa ay ipinatawag na din nya sa mga maids ang pamilya maliban kay Julie.

Elmo: Oh manang, pakitawag na po sila tito. Pakisabi nalang din pong handa na ang breakfast. Ako na po bahala kay Japs. (smile)

Manang: Sige po señorito. (exits)

Umakyat si Elmo at dumiretso sa kwarto ni Julie.

Elmo: (knocking) Japs..

Julie: (himbing ng tulog)

Elmo: (still knocking pero di parin binubuksan ni Julie kaya nag-decide na pumasok)

Julie: (tulog parin ng mahimbing na parang nanggaling sa pagpuyat)

Elmo POV: (papalapit sa kama ni Julie) Haaay. Ang cute naman ng Julie ko pag tulog. (smile) Picture-an ko nga. (kinuha ang phone at kinunan si Julie habang natutulog) Ayan! Hahaha! Angcute!

Elmo: (ginigising si Julie) Japs!

Julie: Mmm.

Elmo: Jaaaaps! Gising na.

Julie: (half-awake – nagulat nang makita si Elmo na nasa tabi nya) Uy, Moe! (biglang bangon) Anong ginagawa mo dito?

Elmo: Nanliligaw. (pa-cute smile)

Julie: (natawa) Di nga, seryoso?

Elmo: Basta. Malalaman mo mamaya, kaya bumangon ka na dyan. Dali na! (smile)

Julie: (nagmadaling bumangon) Sige.

Elmo: Let's go na sa baba.

Julie: Agad? Di ba pwedeng maghilamos muna at mag-toothbrush? Haha!

Elmo: Wag na. Baka lumamig yung niluto ko.

Julie: Tama ba yung narinig ko? (pang-asar) IKAW yung nagluto?

Elmo: Oo naman noh. Bakit, ano ba tingin mo, di ako marunong magluto?

Julie: Wala akong sinabi. (sabay tayo at dumiretso sa may pinto)

Elmo: Sus! Ganun rin yun eh. (tumayo at sumunod kay Julie)

Julie: Haha! Oo na, tara na Mr. Tampuhin. (bumelat)

Bumaba na ang dalawa at dumiretso sa dining room. Pumwesto sila at sabay-sabay kumain ang pamilya at si Elmo.

*end of flashback*

The latest surprise..

10AM – free time ni Julie at nag-aaral mag-isa sa library.

Julie POV: (nagtataka kung bakit di nagtetext si Elmo) Asan kaya yung mokong? Hmm. Namimiss ko na. Di pa nagtetext. (sad face) Text ko kaya? Baka isipin nun, hinahanap ko sya palagi. Tss. Ano gagawin ko? Haaay! Si Maqui nalang kaya? Busy rin siguro yun. Bahala na nga.

After 10mins., pumasok sa library si Elmo. Di namalayan ni Julie na nasa may likuran na nya ito.

Elmo: (abot ng isang bouquet ng orange roses) Miss, may nagpapabigay.

Julie: (tinignan yung flowers sabay lingon sa nagdala at napangiti) Ikaw talaga. (blush)

Elmo: You like it? (smile sabay upo sa tabi ni Julie)

Julie: (blush parin) Oo naman, favorite ko kaya to. (smile habang inaamoy ang flowers)

Elmo: Buti naman. Antagal ko kayang naghanap ng orange na roses. Haha.

Julie: Eh di ko naman sinabing bigyan mo'ko ah. (tampo)

Elmo: (nang-aasar) 'To naman, joke lang. Alam mo namang I'll do anything to make you smile diba? (serious)

Julie: (blush) Naks! Kinilig naman ako dun. Haha! Thanks Moe. (smile)

Elmo: You're always welcome, Japs. (smile)