Chapter 46

113 5 3
                                    

The next day, maagang nagising si Elmo and started fixing their things. A few minutes later, nagising na rin si Julie.

Elmo: Good morning. (smiles and kisses Julie's forehead)

Julie: Good morning. (smiles)

Elmo: Let's get ready to go home? I miss the twins.

Julie: (nods and gets up excitedly)

Pagkatapos maghanda ng mag-asawa, bumaba na sila para mag-breakfast at mag-checkout, saka dumiretso na ng airport. When they were finally settled sa loob ng plane, Julie excitingly looks out the window waiting for the plane to take off.

Julie: I can't wait na makita na ulit yung kambal, Moe. (masayang sabi nya kay Elmo pagkaharap dito)

Elmo: Ako rin, Juls. Gusto ko nang mayakap ulit yung mga anak natin. Tatlong araw lang tayong nawala eh, sobrang namiss ko na agad. Ganito pala yung feeling noh? (smiles)

Julie: Feeling na?

Elmo: Feeling na maging ama. Yung tipong ayaw mong mahiwalay sa mga anak mo, yung mag-aalala ka lagi. Totoo nga yung sinabi ni Pops sa'kin dati, na mas magiging masaya ang buhay mo kapag nagkaanak ka. Dun mo lang daw kasi mararamdaman kung pano maging totoong responsable.

Julie: (smiles) Alam mo, sabi ni Mama sa'kin dati, isa raw sa pinakamasayang pangyayari sa buhay ng isang babae ay yung pagiging ina. And she was right. The moment na nakita at narinig kong umiyak yung kambal, sobrang saya ko, babe. Dati pinangarap ko lang magkaroon ng masayang pamilya, and you made that dream come true, Moe. And I couldn't be more grateful and blessed to have you and the kids.

Elmo: I'm more grateful than you, Juls. I never thought na yung babaeng pinapangarap ko, magiging asawa ko at nanay ng mga anak ko. Thank you. (held Julie's hand)

Julie: I love you, Moe.

Elmo: I love you more. (kisses Julie's lips)

Worth The WaitTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon