I met you in the toilets ~ Larry Stylinson (part 2)

Chapter 44

Dinsdag, twee en een halve week na Louis' ongeval.
Harry pov

"Harry?"
Ik negeer het stemmetje van mijn zus. Snikkend lig ik op mijn bed in de hoop voor de duizendste keer dat Louis weer bij het hele is. "Harry please.."
Ik sta vermoeid op. Snikkend loop ik naar mijn bureau. Ik pak mijn telefoon en ik bekijk de meldingen die ik binnen heb gekregen.
Sinds Louis' ongeval krijg ik zoveel steun van familie. Ik wil er juist niet aan denken maar het lukt gewoon niet. Louis... Doordat ik de telefoon op nam, zit hij in levensgevaar. "Harry kom op, je zit al bijna drie weken lang thuis!"
"Gemma stop." Zeg ik zachtjes.
Ze weet dat ik niet wil praten en al helemaal niet over Louis.
Zuchtend met tranen in mijn ogen loop ik de badkamer in.
Ik zie Gemma voor mijn neus staan maar ik negeer haar. Ik pak wat wc papier en veeg de lopende tranen weg die op mijn wangen rollen.
"Harry..-"
"Fuck off!!"
Ze schrikt van mijn reactie, ik zelf ook want ik scheld nooit.. Dat is ook één van de redenen waarom Louis dit is overkomen..
Als ik gewoon bleef staan en hem geruststelde in plaats van weglopen en zielig doen omdat hij ging schelden, was dit niet gebeurt. Gemma loopt boos weg met haar handen in haar zij.
Ouh shit.. Hopeloos kam ik mijn haar. Het is al zo lang geworden. Ik heb mijn haar al zo lang niet meer laten knippen.
Ik pak een elastiekje voor mijn haar dat op de wasbak ligt en ik maak een staartje. Daarna loop ik naar mijn kleding kast en pak een zwarte sweater uit mijn kast. Verder trek ik nog een zwarte broek aan.
Mompelend kleed ik mij aan.
"Ga je?" Hoor ik vanuit de keuken.
Bedroefd ren ik naar beneden en trek ik mijn donker grijze laarsjes aan. Zonder wat te zeggen loop ik mijn huis uit met in één hand mijn telefoon en in mijn andere hand mijn zwarte jasje. Ik stop mijn oortjes in mijn oor en zet muziek op van Ed Sheeran. Ik trek mijn jasje aan en loop naar de motor van Marcel waarop ik dagelijks mag rijden. Met een diepe zucht rijd ik naar school.
-
Zayn pov
*in school*
Snikkend staar ik uit het raam. Ik zit achterin helemaal alleen in de hoop dat niemand mij aan gaat spreken. Louis, ik mis mijn vriend zo erg. Liam had twee dagen na het ongeval van Louis, Niall en mij uitgebreid verteld wat er precies was gebeurd. Het was zo shockend om te horen dat Louis in coma ligt. Ikzelf ben met Niall en Liam best vaak langs geweest. Alleen afgelopen week mocht er geen bezoek komen, omdat Louis' toestand achteruit gaat. Overigens is Harry al bijna drie weken niet op school geweest. Ik begrijp heel goed waarom, maar ik maak me best wel zorgen om hem.
Ik dwaal uit mijn gedachtjes zodra de deur open gaat van het lokaal.
Oh mijn fucking god.
Is dat Harry? De Harry van Louis? Die ik-wij Liam, Niall en Zayn al drie weken niet hebben gezien? Is het deze Harry?? Zo zwart gekleed als... wat de fuck mij?!
Mijn ogen springen open van verbazing. Ik speel met mijn nieuwe piercings die ik afgelopen weekend heb laten zetten in mijn wenkbrauw en tong.
Harry ziet er zo-zo veel beter uit en anders...
Vele leerlingen schrikken van zijn komst.
Mijn docent knikt glimlachend naar Harry toe en wijst naar de gang als teken dat hij Harry op de gang wilt gaan spreken. Harry knikt en trekt zijn oortjes uit zijn oor.

Harry pov

"Harry? Hoe is het met je?" Vraagt mijn Nederlands docent.
"Het gaat wel." Zeg ik waarna ik naar de grond staar.
Please begin niet over Louis... Weet hij het wel? Tuurlijk weet de school het.
Ik slik diep en kijk de man aan.
"Heb ik veel toetsen gemist?" Vraag ik om de stilte te verbreken.
"Ja, maar dat kan je gerust inhalen. Volgende week beginnen we weer met een paar nieuwe tentamens. Heb je je voorbereid?"
Ik moet wel met een aardige toon praten, hij is tenslotte mijn nieuwe mentor.
"J-ja." Zeg ik snikkend.
"Harry.. je hoeft niet naar school te komen."
"Nee het is al goed." Zeg ik waarna ik langs de man het lokaal in loop. Ik veeg snel mijn lopende tranen weg en loop naar achteren. Dat is de enige plek die vrij is waar niemand zit, dus dat vind ik fijn. Hier zaten Louis en ik altijd. Bij die gedachte zink ik ineen. Ik frommel aan mijn staartje. "Harry pak je je boeken er even bij?" Ik knik zachtjes.
Als ik mijn benodigde spullen heb gepakt, kan ik alleen nog maar aan Louis denken. Ik moet hem zien en wel nu meteen. Afgelopen week mocht niemand langs komen, wegens verschillende redenen. Het gaat slechter met Louis en dat doet gewoon zoveel pijn in mijn hart.
Ik zink in mijn nare gedachtes en ik kan me totaal niet concentreren op wat mijn docent allemaal zegt.
...
Het bekende belletje van de school gaat. Ik wil het opbouwen met eerst een halve dag. Ik ga na school wel even bij mijn rector langs. Ik moet denken aan de laatste keer toen ik daar was, het ongelukje met Jay.
Ik voel mijn ogen al meteen prikken. Ik heb geen idee of hij überhaupt wel in goede handen is. Ik loop naar de toiletten van de heren en staar in het spiegeltje.
Mijn ogen zijn rood van de vermoeide avonden en nachten wanneer ik gewoon niet in slaap kon komen. Mijn haar zit nog steeds in een staartje. Ik herken mezelf zo niet meer, hoe ik gekleed ben en hoe ik me de laatste tijd gedraag.
Zonder na te denken sla ik hard tegen de wasbak aan.
"Ugh!" Gillend ren ik het hokje uit. Het bloed druppelt van mijn rechterhand af naar beneden.
Snikkend ren ik naar de aula. Het is geen eens pauze en ik zit nu al in deze situatie waar ik niet in wilde komen. Ik pak trillend met mijn bebloede hand mijn telefoon. Ik toets het nummer van het ziekenhuis in waar Louis in ligt.
"Goede dag waarmee kan ik u van dienst zijn?"
"Uhm u spreekt met Harry Styles."
"Ah de jongen die niet meer langs komt?"
"Pardon?!" Gil ik in mijn telefoon.
"S-sorry ik bedoelde het niet zo."
Ik hang op zonder wat te zeggen. Ik wilde alleen weten hoe het met Louis ging. Mompelend loop ik de aula uit. Als ik door de gang loop, zie ik Liam in het midden van het gangpad staan.
Ik wil niemand zien en ik wil niet met ze praten. Ik ben er niet klaar voor.
"Hoi Harry, hoe gaat het met je? Ben je nog langs Louis geweest? Heeft de dokter je nog informatie gegeven over Louis?"
Ik schrik van zijn vragen en struikel over mijn voeten heen, met een harde klap komt mijn hoofd op de grond terecht.
---