I met you in the toilets ~ Larry Stylinson (part 2)

Chapter 51

Harry pov
Ik knipper een paar keer met mijn ogen. Ik word wakker in een ziekenhuis bed?! Wat is er gebeurt met me?? Ik huiver en probeer te plaatsen hoe ik hier terecht ben gekomen. Ik heb werkelijk geen idee. "Hey." Zegt een stem naast me, gevolgd door vier, nee vijf? Nee drie stemmen?
Waar ben ik? Vraag ik mezelf nogmaals af.
Ik zie nog steeds wazig en mijn ademhaling gaat snel.
"Mam?" Zeg ik vragend.
"Mam? Ik zie niks.. waar ben ik? Mam?"
Ik wrijf met mijn handen in mijn ogen. Beetje bij beetje zie ik helderder.
"Lieverd. Je kreeg een paniekaanval. Liam, Niall, Zayn, Marcel, Gemma en ik zijn hier."
"Wow.. Waarom iedereen?" Zeg ik lachend.
Mijn borst doet pijn en ik zie nu inderdaad mijn familie en vrienden.
"Het is al avond Harry, Louis kreeg de uitslag van zijn scan." Hoor ik Liam zeggen.
"E-en?" Stotter ik waarbij ik rechtop wil zitten maar dat lukt me niet helemaal.
"Au." Mompel ik.
"Blijf liggen." Zeggen Marcel en Gemma tegelijkertijd.
Ik voel een hand wrijven in mijn lange haar. Ik had gehoopt dat het Louis zou zijn, maar het is mijn moeder. Zayn en Niall zitten naast het bed en de rest staan om het bed heen.
"De scan is goed. Het is niet verder verspreid." Zegt Liam opgelucht.
"Hij heeft net zijn eerste prik gehad." Voegt Zayn eraan toe.
Ik ben zo opgelucht. "O en ik heb onze opdracht al af. We kregen drie keer 50 minuten, dus drie lesuren, maar ik heb het thuis al afgemaakt." Mompelt Niall.
"Maar dan heb ik niks gedaan." Zeg ik.
"Je kan het nalezen, de grammatica verbeteren en dan inleveren. Dat is dan evenveel met wat ik heb gedaan."
Ik knik naar Niall.
Ik zie een man met een witte jas naar mijn bed toe lopen.
"Goedenavond allemaal, ik ben dokter Samuel." Hij steekt zijn hand uit en geeft iedereen een hand.
"Zo Harry.. werd het allemaal teveel voor je?"
Ik knik naar hem. Mijn borstkas doet nog steeds pijn en mijn ogen zijn nog niet helemaal de oude. Ik knipper een paar keer met mijn ogen en ik kijk de man vragend aan. "Heb je pijn?" Vraagt de dokter aan mij.
"In mijn borstkas."
"Dat dacht ik al. Het hoort erbij. Je ziet ook nog wazig hé?"
Ik knik naar hem.
"Hij krijgt deze medicijnen mee. Het hersteld zijn wazigheid en de pijn in zijn borst." Zegt hij waarbij hij naar mijn moeder kijkt. Mijn moeder knikt en krijgt de pillen overhandigt.
"Je kunt naar huis." Voegt de dokter eraan toe. Ik bedank hem en probeer op te staan. De pijn wordt erger, maar ik verzet me eroverheen. De jongens helpen mij met lopen. Ik zeg dat ik naar Louis wil, maar Liam verteld me dat de situatie verder hetzelfde is. Toch wil ik naar mijn jongen. Zayn en Niall zeggen mij gedag, want ze waren toen straks al geweest.

Ik sta gehurkt naast zijn bed. "Hey Lou." Fluister ik zachtjes. Mijn moeder, broer en zus zitten al in de auto. Zijn oogleden trillen weer en ik kan het niet laten om zijn ogen aan te raken. "Harry niet doen."
"Ik mis hem gewoon zo erg." Mompel ik tegen Liam.
Liam haalt voorzichtig mijn hand bij hem weg. "Kom we gaan."
Ik knik naar Liam. Voordat ik wegga geef ik Louis nog een klein kusje op zijn voorhoofd. Het liefst wil ik zijn lippen aanraken, maar door al het infuus kan dat natuurlijk niet. Ik zucht waarna Liam en ik naar beneden lopen. Ik hou hem vast en geef hem een knuffel. "Hou je taai Harry. Groetjes aan je familie."
"Dankjewel. Daag Liam."
Ik trek de autodeur open en Marcel helpt me om naast hem plaats te nemen.
Ik knik naar hem en leun tegen het raampje van de auto aan. Denkend aan Louis is het enige wat ik nu doe. Ik mis zijn glanzende bruine haren waar ik mijn handen doorheen hielt en zijn mooie blauwe ogen waar ik altijd in staarde.

*thuis*
Eenmaal thuis aangekomen helpt mijn moeder mij in bed te zetten. "Welterusten schat." Fluistert ze in mijn oor. Ik trek met moeite mijn broek uit. Mijn t-shirt laat ik aan, want ik voel me te vermoeid.
"Welterusten mam." Mompel ik naar haar. Ik trek de dekens over me heen.
Met een diepe zucht sluit ik mijn ogen en val ik snel in slaap.

Liam pov
Ik moet de hele tijd denken aan gisteren. Ik heb wel te doen met Harry. Eerst werd zijn vriendje bedreigt door zo'n egoïstische lul waardoor Harry waarschijnlijk gedachtes omhoog kreeg van het ongeval met Jackson. Daarna kreeg hij een paniekaanval. Ik hoop maar dat hij snel opknapt. Gedachtes komen naar boven over het feit dat Jay zei dat Zayn een waarschuwing had gekregen. Ik weet dat het al best laat is, maar toch stuur ik hem wel even een berichtje.

// Aan Zayn \\
'Eey gozer.. ik uhm... hoezo vertelde je me niet over je waarschuwing? Van de politie?'

Al snel krijg ik een berichtje terug van hem. Ik grinnik bij de gedachte dat hij nog niet slaapt om 1 uur s'nachts.

// Van Zayn \\
'Wat? Wie heeft dat gelult?'

Ik weet nou niet of hij zit te liegen of dat Jay mij in de maling nam. Hij belt me al geen twee minuten later op.

"Liam, uh hey.. Had je dat gister gehoord van Jay? Die vuile asshole. Kan echt niet man. Geloof me nou maar. Ik kreeg geen waarschuwing zoals dat.. Ik moet gewoon een tijdje mijn poten thuis houden." Mompelt Zayn aan de lijn.
"Aha oké. Nou goed dan voor hoe lang? Niet op het gebied van beurten geven hé?" Zeg ik grinnikend.
"Hmm nee gelukkig niet.. Nou uhu.. laat ik zeggen voor een maandje ofzo? Zolang niemand aan één van mijn jongens komt, zal er ook niks gebeuren. Maar oké, het is al laat en uhu hoe was Femke?"
Ik lach zachtjes. Femke ja.. dat was een leuke beurt. Denk ik bij mezelf.
"Ze was wel oké.. we zijn samen you know.."
Ik voel mijn wangen roze kleuren. Ik had ontkend dat ik haar niet zo leuk vindt, maar toch voel ik gevoelens voor haar.
"Hmm na oké dan. Ik ga maar pitten. Moet je ook doen Payne."
Grinnikend zeg ik daag en hang ik op.
Ik knipper het licht uit en kruip mijn bed in.. voordat ik het door heb, zit ik al half te snurken.

Louis pov
Voor het eerst na een lange tijd hoor ik een stem.. vage geluiden dwarrelen door mijn hoofd. Welke woorden er gesproken worden en door wie kan ik niet plaatsen. Het voelt alsof ik een winterslaap heb gehad en eindelijk mijn bewustzijn weer tot leven is gekomen. Ik probeer mijn ogen open te doen, maar het lukt me niet. Ik heb geen energie, ik weet niet waar ik ben en ik kan me niks herinneren. Het enige wat er door mijn hoofd spookt is een jongen van 17/18 jaar die een mes in zijn handen heeft.. meer weet ik niet. Ik voel vingers op mijn ogen en probeer nogmaals mijn ogen open te doen. Dit keer voel ik mezelf vastzitten in een ruimte waaruit ik niet kan komen. Ik weet niet wat het is, maar ik voel een aanraking op mijn lichaam. Ergens boven op mijn lichaam. Ik denk op mijn voorhoofd, maar ik kan het niet weten en het gevoel is al snel weg. Met een diepe zucht sluit ik mezelf af van die ruimte door verloren energie. Ik hoor en voel niks meer.. geen stemmen, geen vingers en geen aanrakingen...

—————————————————-
Hee, zoals velen al vroegen voor een nieuw hoofdstuk is het hier dan :)

Btw dit is mijn eerste hoofdstuk met Louis' pov🤗

(Het is rond de middag wanneer Liam en Harry naar hem toe gaan voor als er onduidelijkheid is).

Xxx