I met you in the toilets ~ Larry Stylinson (part 2)

Chapter 52

*woensdag 31 januari vierde week na Louis' ongeval*

Harry pov
Ik werd wakker om 6 uur 's ochtends. Dat is veel te vroeg voor mij. Ik probeerde nog verder te slapen maar het lukte me niet. Dus ik stapte uit mijn bed en ik nam een warme douche. Daarna had ik beginnende stoppels en een deel van mijn haar beneden weg geschoren dat ik pas sinds kort heb. Ik schaamde me er eerst voor, maar ik was ook wel blij. Ik giechel bij de gedachte. Ik weet dat Louis het ook heeft en dat maakt me aan het lachen. Ik mis zijn lichaam namelijk zo erg. Ik kon en kan er nog steeds niet tegen dat ik zijn lichaam gewoon een maand lang niet aan heb kunnen aanraken, waardoor ik mezelf nog een handjob gaf. Ach wat zal Louis trots op mij zijn. Ik schiet uit mijn gedachtes door een bonk op de deur. Het is nu 7 uur en ik ben half aangekleed. Ik had natuurlijk mijn broek uit gedaan voor die handjob. Ik klim mijn bed uit en ik trek mijn broek snel aan. Daarna loop ik naar mijn kamerdeur en doe ik de deur open. "Wat is er?" Mompel ik tegen Marcel. "Hmmm.. hoe gaat het met je?"
"Wel oké.. ik voel geen pijn meer in mijn borstkas door die pillen. Het is tenslotte al een week verder." Mompel ik tegen hem.
Hij knikt naar mij en geeft me een schouderklopje. "We zijn morgen jarig hé." Zegt Marcel enthousiast.
Ik heb totaal geen zin in mijn verjaardag. Louis maakt mijn achttiende verjaardag niet mee en dat maakt me verdrietig. "Ja." Zeg ik waarna ik naar mijn regenboog sokken staar.
"Hee, ik weet dat het moeilijk voor je wordt vanwege Louis, maar onthoud goed dat hij bij je is en altijd bij je zult blijven."
Ik knik tevreden naar Marcel. Hij probeert me altijd op te vrolijken wanneer ik mijn broer nodig heb.
Ik loop langs hem heen maar beneden. Ik hoor stemmen vanuit de keuken komen. "Mam? Gemma?"
Ik sta midden in de keuken met mijn armen over elkaar.
"Hoe graag ik het ook wil Gem, hij wilt zijn verjaardag niet vieren. Laat het erbij!" Zegt mijn moeder met een boze toon in haar stem.
"U-uhm." Zeg ik haperend.
Ze draaien zich allebei om en kijken me bezorgt aan.
"Leuk.. roddelen over mij zeg." Mopper ik.
"Schatje, Harry.. We bedoel-"
"Niks Harry! Ik zei dat jullie er gister al over op moesten houden." Onderbreek ik mijn moeder snauwend.
"Het enige wat ik wil is dat Louis erbij is en daar blijft het bij." Snauw ik tegen ze.
Gemma zet een stap dichterbij. "Maar Harry je kan toch niet de hele middag bij hem in het ziekenhuis zitten!" Zegt ze bozig. Haar handen bewegen mee met de woorden die ze zegt.
"Hou op!" Snauw ik in haar gezicht. Ik heb nooit ruzie met haar, maar zij bepaald niet wat ik doe op mijn verjaardag.
"Je zoekt het maar uit! Jullie allemaal!" Zeg ik woedend tegen mijn moeder en Gemma. Ik hoor de deur dichtvallen en ik weet dat het Marcel is die zielig loopt te doen. Hij kan toch wel zijn verjaardag alleen vieren?
Boos stampend loop ik richting de gang. Ik voel de woede naar mijn gezicht stromen. "Harry maak je gezicht even nat. Je ziet er nogal.. boos uit."
"No shit mam!" Schreeuw ik tegen haar.
Boos trek ik mijn schoenen aan en loop ik mijn huis mopperend uit. Met een klap valt de deur achter me dicht. Ik voel me slecht. Ik heb nooit ruzie met Gemma. Soms wel enkele discussies en ook met mijn moeder maar dit is anders.
Ik zie Marcel snikkend bij zijn motor staan.
Ik kan geen woord uitbrengen, want ik ben zo boos.  Waarom is mijn familie zo?
Ik mopper wat in mezelf en ik loop langs Marcel heen. Het is inmiddels al acht uur. Ik stap op mijn fiets en zonder wat te zeggen tegen Marcel trap ik hard weg met de woede die ik in me heb..

*in school*
Ik ben veel te vroeg al op het plein. Nou in ieder geval is dat beter dan nog langer thuis te blijven om te discussiëren over morgen. Op het stenen muurtje zie ik Liam en Zayn zitten. Liam pakt een sigaret en steekt het aan. Ik loop richting hen toe. "Hey guys" mompel ik.
"Ehe hey Har, gaat het?" Zegt Liam waarna hij een trekje van zijn sigaret neemt. Het rook komt in mijn gezicht en ik moet ervan hoesten. *kuch kuch*
"Sorry.." zegt Liam waarna hij lacht. Ik rol met mijn ogen.
"Nou nee het gaat niet nee. Dat zie je toch?" Zeg ik met een boze blik.
"Wow.. Harry calm down." Mompelt Zayn. "Ey Liam mag ik nou ook nog een sigaret?" Hij kijkt Liam aan en speelt vervolgens met zijn wenkbrauw piercing.
"Ehe dacht dat je je longen niet wilde verpesten?" Zegt Liam lachend. Ik moet er ook van lachen. "Nou dan niet."
We horen de schoolbel en ik loop alvast de school in.
Scheikunde.. ugh.. het vak waar ik dus nu echt geen zin in heb..

Louis pov
Ik voel lichte pijn in mijn hoofd. Ik probeer mijn handen op te tillen maar dat lukt gewoon niet.. mijn oogleden voel ik trillen.. waarom krijg ik het niet voor elkaar om mijn lichaam te laten bewegen? En waar ben ik? En hoe ben ik hier gekomen? Ik hoor voetstappen richting mijn kant toe.
"Oké, haal jij dokter Harvey erbij? Zijn prik moet gegeven worden en Louis moet weer getest worden." Hoor ik iemand zeggen met een vrouwenstem.
Ik wil iets tegen haar zeggen maar mijn mond krijg ik niet open..

Harry pov
Ik hoor mijn telefoon rinkelen tijdens natuurkunde, het zesde uur. Ik kijk voorzichtig op mijn telefoon. Door de schrik val ik bijna van mijn stoel af.
"Meneer Styles, lever je telefoon maar in. Ik zag tenslotte dat je niet met de les bezig was."
"Uhm het was het ziekenhuis. Kan ik niet even snel terugbellen?"
Mijn docent rolt met haar ogen en wijst naar de gang. Oké, zij is dus echt geen liefhebber van telefoons.
Ik loop het lokaal uit en toets het nummer van het ziekenhuis in op mijn telefoon. Na enkele seconden krijg ik nog steeds niemand aan de telefoon. "Ja hallo wat is dit voor gezeik!" Schreeuw ik bozig.
Op dat moment zie ik Niall door de gang lopen.
"Hey Harry!" Niall is altijd vrolijk en weet mij altijd op te vrolijken.
"Het ziekenhuis belde en nu krijg ik ze niet te pakken."
Ik voel een brok in mijn keel. Wat als het over Louis gaat? En wat als het slechter met hem gaat? Oh mijn god ik kan dit echt niet aan. Ik voel de misselijkheid in me opkomen. "Niall wat als he-"
"Nee dat is niet zo.." onderbreekt hij me. Hij weet wat ik wilde gaan zeggen.
"Maak je geen zorgen. Ga je les nu maar gewoon volgen." Zegt hij bezorgd tegen mij.
Ik knik naar hem en loop het lokaal weer in.
Met een zucht neem ik plaats op mijn stoel. Ik staar naar de lege stoel naast mij. Mijn hart begint sneller te kloppen en ik kon nog maar aan één persoon denken. "Oh wat mis ik hem." Fluister ik zachtjes waarna ik begin te snikken...

——————————————————
Morgen komt Louis' album uit yeaaaa🥺😝 daarom doe ik één van zijn liedjes bij dit hoofdstuk :)
Xxx