I met you in the toilets ~ Larry Stylinson (part 2)

Chapter 47

Harry pov
Is dit een goed teken? Vraag ik mezelf af. Een dokter is er bij gekomen en hij heeft zo juist uitgelegd dat het een reflectie is. "Zijn er bij Louis nog verdere reflecties op getreden?" Ik slik diep, al wetend dat het antwoord nee zal zijn. Johannah, Louis' moeder knikt nee. "Oké ik ga eventjes wat testjes bij meneer Tomlinson doen, zodat wij weten wat het precies in hield."
Ik knik en knijp in Louis' hand. Ik buig voorover en ik druk mijn lippen op zijn voorhoofd. "Ik hou van je Louis." Zeg ik tegen zijn oor aan, hopend dat hij mij hoort. Louis' dokter, Harvey, schijnt met een lampje in de pupillen van Louis' ogen. Vervolgens voert Harvey nog een klein testje uit. "U zoon en jou vriendje zit in dezelfde situatie als eerst waarschijnlijk. Ik pak even zijn dossier erbij." Ik haal mijn andere hand door Louis' haar heen. "Ik mis je." Zeg ik zachtjes in zijn oor. Ik heb nog een foto van ons mee. Ik pak het uit mijn tas. Vervolgens zet ik de foto van ons samen vast op het prikbord wat boven zijn bed zit. "Dat is een mooie foto Harry." Hoor ik Louis' moeder zeggen. Ik kijk haar aan en glimlach zachtjes. Wanneer ik op het krukje zit naast Louis' bed, komt dokter Harvey binnen met Louis' dossier. Hij kruist allerlei dingen aan. Ik probeer te kijken wat hij precies aankruist.
Enkele vragen en antwoorden wat ik te zien krijg zijn:
• Zit er vooruitgang in het proces van de patiënt? Hetzelfde
• Kunnen er meer reflexen (van hand en been trillingen) optreden door eerdere reflexen? Ja
• Reageren de ogen van de patiënt op het lampje? Matig
• Kan de patiënt achteruit gaan binnen nu en een paar dagen *voorspellen*? Nee

Meerdere vragen en antwoorden lukt mij niet om te lezen. "Oké zoals ik al zei is de situatie van Louis' hetzelfde. Als hij andere reflexen krijgt moet u het laten weten. Als er meer been en hand trillingen komen dan kunt u het aan de verpleegster melden."
"Oké bedankt." Zeg ik zachtjes.
De dokter verlaat de kamer waar Louis in ligt. "Nou oké dan ga ik ook maar naar huis." Zeg ik verlegen tegen zijn moeder.
"Is goed, dag Harry."
Ik knik naar haar en ik geef Louis' zusjes nog een warme knuffel. "Daag".
Ik loop het ziekenhuis uit. Het doet gewoon zoveel pijn dat de situatie van Louis hetzelfde blijft en niet beter wordt.
Ik stap op mijn motor en rijdt naar mijn huis. Ik mis hem zo erg...

Liam pov
Het is alweer zondag, drie weken na Louis' ongeval. "Mam, ik ga eventjes de stad in." Zeg ik, waarna ik mijn jas en schoenen aan trek. "Is goed lieverd. Tot straks." Ik stap mijn huis uit en sluit de deur achter me dicht. Tuurlijk ga ik niet naar de stad. Ik heb met Zayn en Niall afgesproken, want Zayn was vorige week jarig. Hij wilde het niet vieren vanwege Louis' toestand, maar nu vroeg hij of we even langs konden komen. Hij is negentien geworden. Met mijn fiets rijd ik richting Zayn's huis.

Eenmaal aangekomen zie ik toevallig ook Harry voor zijn deur staan. Heeft Zayn hem ook gevraagd om te chillen? Het zal wel. "Hoi Harry." Harry schrikt ervan en valt bijna op de grond. "O.. hoi. Ik zag je niet." Ik grinnik zachtjes. Ik zet mijn fiets op slot en loop naar Harry toe. Hij heeft zoals gewoonlijk deze week zwarte kleren aan. "Had je al aangebeld?" Vraag ik aan hem. Op het moment dat Harry wilde antwoordde, wordt de deur geopend. "Ja dus." Zeg ik lachend. "Kom binnen guys." We stappen Zayn's huis binnen. Ik hang mijn jas op en volg Zayn naar zijn kamer. Zijn moeder en zussen zijn blijkbaar niet thuis. "Oh Harry is er ook!" Zegt Niall vrolijk zodra hij ons in de deur opening ziet staan. "Ja, ik ben er ook."
"Ja ik dacht dat het wel leuk zou zijn. Je weet toch dat ik vorige week jarig was?"
"Uh.. ja.. negentien geworden toch?"
"Klopt."
"Nou ik dacht.. zullen we dan maar een film kijken bij mij. Dat leek me gezellig en zo kunnen we ons gedachten ergens anders plaatsen."
Zayn zit op zijn bed. Ik zit naast Harry en Niall op Zayn's bank. "Je bedoelt niet bij Louis!" Zegt Harry luid, waarna hij boos opstaat.
"N-nee, ik dacht-"
"Niks jij dacht! De laatste keer dat wij met zijn allen gingen gamen en iets kijken was bij Louis thuis.. mijn Louis.. die waarschijnlijk nooit meer de oude wordt.. mijn Louis die nu in coma ligt doordat ik de telefoon op nam.. de Louis die ik mis en waarvan ik houd. Wie weet wordt hij nooit wakker." Zegt Harry snikkend.
"Hey Harry.. kom hier." Ik trek Harry in een knuffel en wrijf over zijn rug.
"Louis houdt van je en hij denkt aan je dat weet ik zeker. Hij mist jou ook."
"Nu moet ik nog harder huilen." Zegt Harry snikkend. Ik voel een paar tranen vallen op mijn trui. "Ik ben er voor je Harry." Harry werpt zich uit de knuffel. "Wij allemaal." Zegt Niall. Harry knikt zachtjes en leunt vervolgens tegen mij aan. Zijn hoofd valt tegen mijn schouders aan. Ik hoor hem snikken en zijn traantjes vallen op mijn arm. "Dus zullen we wat gaan kijken?" Vraagt Zayn opnieuw. "Is leuk." Zegt Harry. Zayn doorloopt Netflix en we komen uit op een Marvel film. "Hier houden wij het meest van. Jij toevallig ook of ben je meer van die saaie films?"
"Nee, ik hou ook wel van actie, maar ook romantisch." Zegt Harry overtuigend.

~ ~ ~
We hebben de film helemaal afgekeken. Niall is intussen in slaap gevallen. "Nou ik vond het wel gezellig." "Ik ook Harry." "Dan ga ik maar naar huis, aangezien het morgen maandag is." Zegt Harry. "Ik ook." "Dat is goed. Tot morgen boys."
We knikken samen. Ik pak mijn jas en open Zayn's deur. Harry sluit het vervolgens achter zich. Hij ziet er verdrietig uit.
"Gaat het?" Vraag ik aan Harry. "Jawel. Ik heb geen zin om helemaal te lopen. Zou je me kunnen brengen?" "Dat is goed."
Harry springt achterop mijn fiets. Ik trap wat harder zodat er meer vaart in komt. "Waar woon je ook alweer?" Vraag ik verlegen.
"Twee blokken hier achter."
Daar woont Louis ook in de buurt. Ik wist wel dat hij daar ongeveer woonde aangezien ik hem afgelopen week tegen het lijf liep.
"Ah oké, vond je het wel gezellig?"
"Ja, ik vond het leuk. Ook erg bedankt voor je steun. Ik waardeer het."
"Tuurlijk, daar zijn we vrienden voor."
Harry lacht zachtjes en houdt mij vast bij mijn heup. "Vind je het erg als ik je hier vast hou?"
"Nee, anders val je. Hoezo dan?"
"Nou soms heb ik het gevoel dat Louis ziet wat ik doe en dan ben ik bang."
Ik schrik een beetje van de woorden die Harry zegt. Wat bedoelt hij nou weer.. "Ik snap je niet."
"Het is gewoon.. ik wil niet dat hij ziet dat ik te dicht bij jullie kom, omdat ik anders teveel meemaak wat hij allemaal mist."
Nu Harry dit zegt weet ik dat hij zoveel van Louis houdt. Hij mist hem gewoon zo erg en dat verklaart waarom hij dit denkt.
"Stop joh, je mist hem te erg."
Als het goed is woont Harry hier.
"Klopt." Zegt Harry waarna hij van mijn fiets af springt. "Bedankt voor het brengen. Tot morgen."
"See ya."
Ik wacht eventjes totdat Harry binnen is. Zodra de deur open gaat zie ik een jongen in de deur opening staan. Wie is het? Wat de fuck?
Harry schrikt zodra hij ziet dat ik er nog ben. Hij duwt hard zijn deur dicht.
Wie is die jongen? En waarom schrikte Harry?? Ik ben verward door de dingen die nu door mijn hoofd spoken..