I met you in the toilets ~ Larry Stylinson (part 2)

Chapter 48

Harry pov
Het was gezellig bij Zayn. Ik vond het fijn dat ik hun om mij heen had. Ik open mijn voordeur met een zucht. Ik gil zodra ik een jongen met zwart haar en groene ogen voor mijn neus zie staan. Ik weet al wie het is. Via mijn ooghoeken zie ik Liam staan aan de overkant van de weg. Schrikkend gooi ik de deur achter me dicht.
"Wat doe jij hier Dean!" Gil ik.
"Har-.."
"Nee niks, ga weg!"
"Harry het spijt me."
"Dean ga weg."
"Harry vergeef me."
Ik bal mijn handen tot een vuist. Ik heb zo erg de neiging om hem te slaan. "Dean.. hoe de fuck weet je überhaupt dat ik hier woon?!" Vraag ik schreeuwend.
"Je vader ha-"
"Ik heb geen vader! Hou je mond over hem."
Ik slik diep en kijk hem boos aan.
"Kan je alsjeblieft weg gaan." Zeg ik waarna ik wijs naar mijn voordeur.
"Harry kom op. Oké ik had het nooit moeten doen, maar nu ben ik er. Echt."
Ik voel mijn ogen prikken. "Ga weg. Jij bent een van de redenen waarom ik hier naar toe ben verhuisd." Ik slik diep en veeg mijn lopende tranen weg.
"Hoe durf je überhaupt hier binnen te zijn. Wie heeft je eigenlijk binnen gelaten?!"
"Harry rustig.. je moeder. Ze is nu even weg."
Ik rol met mijn ogen en open mijn voordeur. "Ga weg en kom nooit meer terug."
"Ha-"
Mijn ademhaling is heftiger dan normaal en mijn hoofd voelt rood aan van de boosheid.
"Nee!" Schreeuw ik zo hard mogelijk in zijn gezicht.
Dean loopt mijn huis uit met een pruillipje op zijn gezicht.
Ik gooi de deur achter hem dicht. Vervolgens trek ik mijn jas uit en schop ik mijn schoenen uit.
"Gemma?! Marcel?!" Roep ik door mijn huis. Op de beneden verdieping zijn ze niet. Ik loop mijn trap op en klop op Marcel's deur.
"Niet *awh* binnen *uh* komen." Hoor ik hem zeggen met een kreunend geluid.
"Marcel? Wat doe je?" Vraag ik lachend.
Ik hoor voetstappen dichter bij zijn deur komen. Niet Marcel.. maar een andere jongen opent de deur. "Wow o.. hoi.. ik ben Harry."
"Hey." Zegt een jongen waarna hij zijn wenkbrauwen op trekt.
Ik kijk Marcel aan die alleen zijn boxer aan heeft. "Zozo." Fluister ik waarna ik naar de onbekende jongen wijs. Hij is kleiner dan mij, maar volgens mij ken ik hem wel. "Ik ben Finn trouwens."
Hij leunt tegen Marcel's deur aan.
"Oké uh.. Marcel kan ik je even spreken?"
Hij rolt met zijn ogen en loopt mijn kant op. "Ik ben zo terug schatje." Fluistert Marcel tegen Finn's lippen aan. Finn drukt zijn lichaam tegen Marcel aan. Oké dit hoef ik niet te zien. Ik draai mezelf om en ik staar naar de badkamer. Ik hoor alleen maar gesmak. Wat erg... Ik hou zelf van klef doen, maar om een ander het te zien doen vind ik het minder. "Oké tot zo babe."
"Uhm.. ik wacht hoor."
Marcel doet de deur achter zich dicht en kijkt mij aan.
"Hoe? Wat was dat? Waar ken je hem van?!" Zeg ik lachend.
"Hij zit bij ons op school. Maar wat is er?"
"Dean stond net voor de deur."
"Nee.. Harry.. dat meen je niet! Gaat het?"
Ik hou mijn schouders op. Ik moet denken aan vorig jaar. Ik haat hem zo erg.
"Wat zei hij?"
"Hij wilt dat ik hem vergeef."
"Ho.. dat kan niet! Dat doe je niet hoor."
"Nee ben ik ook niet van plan. Ik wil niet dat hij nog een keer komt."
"Als dat gebeurt dan ben ik bij je, oké?"
Ik knik zachtjes. "Je moet dit wel tegen Liam vertellen. Alles trouwens."
"Hoezo?!"
"Ik zag hem tegenover ons huis staan via mijn raam en hij keek best boos naar je toen ik je de deur dicht hoorde gooien."
Ik wrijf op mijn achterhoofd. "Oké uhm.. ja dan spreek ik hem morgen wel erover."
Marcel knikt. "Naja ik ga verder met waar ik bezig was." Zegt hij met een grijns op zijn gezicht.
"Tja daar heb ik nu ook wel zin in." Zeg ik lachend.
Maar met één persoon.. en dat is mijn Louis.
Marcel lacht me na en loopt zijn kamer weer binnen.
Ik loop zelf mijn kamer binnen en open mijn kast. Ik pak mijn jogging broek en trek het aan. Mijn shirt trek ik uit en gooi ik op de grond. Vervolgens kruip ik in mijn bed.
Het was een lange dag, maar wel gezellig ondanks dat Dean ineens voor mijn deur stond. Met een zucht val ik in slaap.

*Maandag 22 januari, de derde week na Louis' ongeval*
Ik schrik wakker van een droom die mijn verleden herhaalt. "Harry?" Hoor ik aan de andere kant van mijn deur. Ik open mijn ogen. "Wwwat?" Zeg ik schoor. Met mijn handen wrijf ik in mijn ogen zodat ik langzaam helderder zie. "Ik hoorde je. Gaat het?" "Ja mam." Zeg ik schor. Ik weet waarover ik droomde en het is niet bepaald leuk. Met een zucht ga ik rechtop zitten. Ik pak mijn telefoon van mijn nachtkastje. Ik dacht even voor een minuut dat Louis mij had gebeld, omdat ik bang was dat er iets zou gebeuren. Snikkend leg ik mijn telefoon terug. Er is inderdaad wat gebeurt met Louis wat deels mijn schuld is. Het is half 8 tijd om op te staan.