Rozdzieliliśmy się. nie wiem dokąd poszedł Max, ale ja szłam prosto. Niektóre miejsca wydawały mi się znajome. Szłam prawie tą samą drogą co wcześniej. Szłam tak długo jak wcześniej.
Przedemną był już mały "obóz".
- O jesteś. Gdzie byłaś? Wszystko w porządku? - To byłata dziewczyna. Hmm chyba Natalka? Noemi? Nicola? Tak Nicola. Jestem tego prawie pewna.
- Chodź ze mną. Coś znalazłam.- Ja nie chciałam powiedzeć tych słów. Pewnie nie całkowicie odzyskałam kontrolę. Max nie był jednak taki głupi. - Szybko.-Nicola na nie szczęście poszła za mną. Szłam z Nicolą głęboko w las. Po około pół godziny zatrzymałam się.
- Co chciałaś mi pokazać? - Zapytała mnie trochę zaniepokojona Nicola.
Nagle w mojej ręce pojawił się miecz.
Wzięłam zamach i miecz prawie trafił w stopę Nicoli. Ona jednak podskoczyła unikając przy tym ciosu. Wyjęła z kieszeni monetę i porzuciła ją do góry. Po chwili w jej ręce pojawił miecz. Znów wzięłam zamach , ale Nicola w ostatnim momencie zablokowała mój cios. Nicola zamachnęła się i prawie trafiła w mój nadgarstek, ale byłam szybsza i odskoczyłam unikając przy tym ciosu. W czasie walki usłyszałam szelest. Niestety nie mogłam sprawdzić co tam jest. Walczyłam dalej. Nicola też usłyszała szelest i odwróciła się w stronę dźwięku, przez co odebrałam jej miecz. Nie chciałam na to patrzeć, ale nie mogłam odwrócić wzroku. Nicola jeszcze próbowała się podnieść. Wzięłam zamach. Już uderzałam, kiedy zza krzaków wybiegła ta heroska o długich czarno--białych włosach. W ostatnim momencie stanęła między mną, a Nicolą. Zamiast trafić córkę Posejdona w ramię trafiłam tę dziewczynę w bok. Nicola skorzystała z okazji i zabrała mi miecz. Podchaczyła mnie i upadłam. Widziałam jeszcze jak dziewczyna, której zdałam cios klęka nade mną i coś szepcze. Co się stało potem? Niewiem, bo straciłam przytomność.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Mam nadzieję, że się podobało.
Aha i zostawcie po sobie jakiś ślad.
Gwiazdkujcie i komentujcie.
Tego nigdy za wiele. :-D
Dzięki
《 Donia060 》
