Η Επόμενη Περιπέτεια (Harry Potter Fan-fiction)

Ένας χαμένος συγγενής

Ο ανελκυστήρας συνέχισε να κατεβαίνει όταν ξαφνικά σταμάτησε να κινείται. Ο Χάρι μπορούσε να δει μέσα από τις γυάλινες πόρτες του ανελκυστήρα έναν παλιό, αλλά γερό τούβλινο τοίχο.

Οι δυο τους περίμεναν για μια στιγμή και μια ρωγμή δημιουργήθηκε στο κέντρο του τοίχου. Η ρωγμή μακρυνε και ένωσε το πάνω και το κάτω άκρο του τοίχου. Οι πόρτες του ανελκυστήρας άνοιξαν, μαζί με το τούβλινο τοίχο.

Το φως του Μεγάλου Χολ μπροστά τους, εισέβαλε στη μικρή καμπίνα του ανελκυστήρα. Η Νατάσα και ο Χάρι βγήκαν έξω από το ασανσέρ και εισήλθαν στη μεγάλη αίθουσα μπροστά τους. Το δωμάτιο εξέπνεε την πιο ασυνήθιστη λάμψη . Οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι , από την βάση έως την κορυφή, με γυαλιστερά ανοιχτά γκρι πλακάκια. Το ταβάνι αντιθέτως ήταν καλυμμένο με λευκά πλακάκια, παρόμοια σε σχεδιασμό με τα γκρι πλακάκια. Δυο σειρές από κίονες κρατούσαν το ταβάνι στη θέση του. Στην κορυφή και στο κάτω μέρος των κιόνων ήταν σμιλεμένα πολλά αντικείμενα που σχετίζονταν με τον κόσμο της μαγειας. Υπήρχαν καζάνια, μήλα, ραβδιά, λάμψεις, κουκουβάγιες, καπέλα, καθρέπτες και πολλά φυτά. Και φυσικά, ποιός θα μπορούσε να ξεχάσει τις εισόδους για το δίκτυο μεταφοράς του Υπουργείου, οι οποίες βρίσκονταν στους τοίχους κατα μήκος της αίθουσας.

Το δωμάτιο ήταν γεμάτο ανθρώπους, άλλους με μακριά παλτά, άλλους με ρόμπες και μερικές ομάδες εφήβων με σχολικές στολές που ακολουθούσαν τους δασκάλους τους δασκάλους γύρω γύρω στην αίθουσα. Το σχολικό έτος δεν είχε τελείωσει ακόμα, ακόμα κι αν το Χόγκουαρτς είχε κλείσει τις πύλες του για το καλοκαίρι νωρίτερα αυτό το έτος, εξαιτίας πρόσφατων... συμβάντων.

Ο Χάρι είχε ακούσει για το "Χόγκουαρτς της Αμερικής", το Ίλβερμορνι όπως ονομαζόταν, και της  διαφορετικής τελετής διανομής. Του ίδιου του άρεσε πολύ αυτή η τελετή επειδή του θύμιζε το ξεκίνημά του. Ο τρόπος που οι μαθητές του Ίλβερμορνι έχουν την ευκαιρία να επιλέξουν τον οίκο στον οποίο θέλουν να ανήκουν για τα μαθητικά τους χρόνια, αν έχουν  γίνει αποδεκτοί από παραπάνω από έναν οίκο, θύμιζε στον Χάρι για το πώς το καπέλο διαλογής στο Χόγκουαρτς έλαβε κατά νου την επιθυμία του να μην τον βάλει στο Σλίθεριν.

Για ένα μόνο δευτερόλεπτο, ο Χάρι, ακόμη και ενώ δεν ήταν ζηλιάρης τύπος, ζήλεψε τους μαθητές του Ίλβερμορνι, επειδή είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν το υπουργείο με το σχολείο τους, ακόμα κι αν το Ίλβερμορνι ήταν μίλια μακριά... γρήγορα το ξεπέρασε φυσικά, αφού ήταν πάρα πολύ ευγενικός για να συνεχίσει να ζηλεύει κάτι τόσο άπιαστο, για να μην αναφέρουμε το ότι ήταν κάτι τόσο ασήμαντο για την ημέρα.