Η Επόμενη Περιπέτεια (Harry Potter Fan-fiction)

Το κλειδί που δεν είναι κλειδί

Μία λέξη. Ένα όνομα. Μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Ένα όνομα. Μόνο αυτο χρειάζεται για να φτιάξει ή να χαλάσει μια μέρα.

Και αυτό μόνο χρειάστηκε πάλι. Μόνο που αυτή τη φορά δεν ήταν απλά ένα όνομα. Ήταν ένας θρύλος.

Ο Χάρι κοίταζε ακόμα την περγαμηνή, διάβαζε ξανά και ξανά εκεινο το όνομα: Μέρλιν. Ένας θρύλος, εξόριστος από όλους τους κόσμους. Ένας μάγος γνωστός στους Μαγκλ. Ένας άντρας που θα έπρεπε να είχε πεθάνει αιώνες πριν.

Ξαφνικά το κομμάτι χαρτί άρχισε να κινείται. Προσπαθούσε να ξεφύγει από τα χέρια του Χάρι. Εκείνος το κράτησε σφιχτά για όσο περισσότερο μπορούσε, όμως το χαρτί είχε αρχίσει να ζεσταίνεται όλο και περισσότερο. Τελικά, ο Χάρι το άφησε από τα χέρια του. Το χαρτί πέταξε μακριά, μέχρι το ταβάνι όπου έσκασε αφήνοντας πίσω του μία στοίβα κόβεται. Ο Φλίμοντ δεν έδειξε σημάδια έκπληξης. Απλά, αναστέναξε απαλά και είπε "Πάντα με προσοχή στις λεπτομέρειες..." με ένα μικρό χαμόγελο στο πρόσωπό του. 

Ο Χάρι είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό. Έμεινε αποσβολομένος μέχρι που η Νατάσα μπήκε στο δωμάτιο. Ήταν παραπάνω από απλά αναστατωμένη. Τα μάτια της συνεχώς κοιτούσαν τριγύρω εξετάζοντας το δωμάτιο, η αναπνοή της ήταν ασταθής και χρειάστηκε να πάρει αρκετές βαθιές ανάσες πριν μπορέσει να μιλήσει. Συμπεριφερόταν λες και είχε αντικρίσει κάποιο απόκοσμο φαινόμενο.

 "Υπάρχει...εμ...Υπάρχει κάποιος που θέλει να σας δει Υπουργέ...και...και απ'ότι φαινεται γνωρίζει ότι ο Χάρι βρίσκεται σε αυτό το δωμάτιο." είπε προσπαθώντας να μιμηθεί τον προηγούμενο αυστηρό τόνο της φωνής της.

"Περάστε!" κραύγασε ο Φλίμοντ.

Η πόρτα άνοιξε μόνη της και ένας μεσήλικος άντρας εμφανίστηκε έξω από αυτή. Φορούσε έναν μακρύ παλιό σκούρο μπλε και πράσινο μανδύα με τεράστια μανίκια. Τα πράσινα μάτια του ήταν ιδιαίτερα φωτεινά. Έκρυψε το ραβδί του στο δεξί του μανίκι και χαιρέτησε τον καθένα μέσα στο δωμάτιο ξεχωριστά. Έπειτα γύρισε προς τον Χάρι.

"Κι εσύ πρέπει να είσαι ο Χάρι Πότερ!" είπε.

"Με...ξέρετε?" ρώτησε ο Χάρι περιέργως έκπληκτος

"Μα φυσικά!" απάντησε ο άντρας γεμάτος χαρά. "Η ιστορία σου είναι θρύλος! Μάλιστα από αυτούς που έχουν ευτυχές τέλος."

"Συγγνώμη, μα πως ήρθες εδώ;" έκοψε την κουβεντούλα ο Φλίμοντ

Ο Μέρλιν τον κοίταξε, έκπληκτος από την άγνοια του παλιού του φίλου.