Η Επόμενη Περιπέτεια (Harry Potter Fan-fiction)

Στο αεροδρόμιο

Ο Χάρι εμφανίστηκε σε μια σκοτεινή γωνιά του χώρου στάθμευσης του αεροδρομίου. Βγήκε από τη σκιά του τοίχου και περπάτησε προς την είσοδο, όπου σταμάτησε. Κοίταξε πάνω, στην κορυφή της πόρτας, και στη συνέχεια προς τα κάτω, στο έδαφος. Πήρε μια βαθιά ανάσα, ψέλλισε "Λοιπόν, δεν μπορεί να είναι χειρότερο από την πρώτη φορά που ο Ρον οδήγησε το αυτοκίνητο του πατέρα του, έτσι;" και προχώρησε στο εσωτερικό του κτηρίου.

Το αεροδρόμιο ήταν γεμάτο κόσμο. Πάνω απ' όλα, ήταν Ιούνιος και οι καλοκαιρινές διακοπές είχαν ξεκινήσει. Ο Χάρι σταθηκε σε μια μεγάλη σειρά ανθρώπων για να κάνει check-in.

Σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε το άτομο που στεκόταν μπροστά του και μελετουσε το εισητήριό του. Φαινόταν γνωστός με κάποιο τρόπο. "Όχι, δεν μπορεί να είναι ..." Ο Χάρι σκέφτηκε και είπε με διστακτική φωνή: " Νέβιλ;"

Ο νέος γύρισε στο άκουσμα του ονόματός του και με έναν τόνο  έκπληξης, είπε: "Χάρι!" . Οι δύο άνδρες έδωσαν τα χέρια και αγκαλιαστιηκαν χτυπώντας ελαφρά ο ένας την πλάτη του άλλου. Τραβήχτηκαν και ο Νέβιλ συνέχισε: «Τι κάνεις εδώ;».

"Πηγαίνω ταξίδι. Τι άλλο;" Ο Χάρι απάντησε χαμογελώντας.

"Αλήθεια; Λοιπόν, λοιπόν, που πάει ταξίδι το αγόρι που έζησε;"

Ο Χάρι γέλασε στο άκουσμα του παλιού παρατσουκλιού του.
"Στη Νέα Υόρκη, εσύ Νέβιλ;"

"Εγώ στη Βραζιλία. Έχω αρχίσει να γράφω ένα βιβλίο για τις μαγικές ιδιότητες των εξωτικών φυτών. Θα ταξιδέψω στο δάσος του Αμαζονίου για να μελετήσω τα φυτά εκεί. Μετά στη Νέα Ζηλανδία, στη Χαβάη , στη Νότια Αφρική και τελος στη νέα Γουινέα. Θα είμαι απασχολημένος για όλη την επόμενη χρονιά υποθέτω. Ελπίζω ότι το βιβλίο μου θα είναι επιτυχία και θα με δεχτούν  να ειμαι ο νέος δάσκαλος της Μαγικής Βοτανολογίας στο Χόγκουαρτς! και τότε ίσως ... "

"Γουόου, περίμενε λιγάκι Νέβιλ! Ένα βήμα κάθε φορά."

"Ναι. Σωστά. Συγγνώμη. Είμαι αρκετά ενθουσιασμένος. Κι ο Τρέβορ θα ενθουσιαζόταν πάρα πολύ, αλλά εγώ αποφάσισα να τον αφήσω με τη γιαγιά. Μην τυχον και...ε..."

"Τον χάσεις και πάλι;"

"Ναι. Αυτό. Παλιά κακή συνήθεια. Καλύτερα να λαμβανουμε προφυλάξεις. Παρά το γεγονός ότι η γιαγιά φρίκαρε  λιγάκι όταν της είπα ότι θα πρέπει να κάνει την βατραχονταντά και να τον προσέχει. Αυτό είναι κάτι!"

"Ναι. Χα χα. Μόνο που το φαντάζομαι."

"Αλήθεια, τι γίνεται με σένα; Μου είπες ότι θα πάς στη Νέα Υόρκη, αλλά τίποτε άλλο. Ποιά είναι σχέδιά σου;"

"Ειλικρινά; Δεν ξέρω. Υποθέτω ότι θα σκεφτώ τι θα κάνω στο δρόμο. Είμαι απλά απελπισμένος για διακοπές. Υποθέτω ότι θα επισκεφθώ τα αξιοθέατα των Μάγκλ. Η Ερμιόνη μου είπε πολλά πράγματα γι 'αυτά. Θα δω πώς λειτουργεί και ο κόσμος των μάγων στην Αμερική... δεν υπήρχε σχεδόν τίποτα στη βιβλιοθήκη του Χόγκουαρτς όσο είμασταν στο σχολείο. Α και Ρον μου ζήτησε να βγάλω πολλές φωτογραφίες. Πιθανώς ο κύριος Ουέσλι του είπε να μου το ζητήσει αυτό. Μετά το ταξίδι θα επιστρέψω εδώ, και θα δω τι θα κάνω. Εγώ και ο Ρον έχουμε ήδη στείλει αιτήσεις για να γίνουμε Χρυσούχοι. Απλά πρέπει να περιμένουμε και να δούμε ποιά θα είναι η απάντηση."

"Ωραία ... ε, να σε ρωτήσω κάτι;"

"Σχετικά με τι;"

"Το αεροδρόμιο. Δεν έχω έρθει ποτέ εδώ και δεν ξέρω τι υποτίθεται πως πρέπει να κανω! Εσύ;"

«Εγώ; Όχι, όμως, έχω ήδη ρωτήσει την Ερμιόνη και μου έδωσε λεπτομέρειες. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε μετά το check-in είναι να περάσουμε απ'τον έλεγχο του αεροδρομίου. Και να περιμένουμε βέβαια σε εκείνη την τεράστια ουρά. Θα πάρει λίγη ώρα."

"Έλεγχος του Αεροδρομίου; Για τι;"

«Ξέρεις. Όπλα, όπως μαχαίρια ή σπαθιά, ή πιστόλια ή ... άλλα τέτοια πράγματα."

"Ε...πιστόλια;"

"Όπλο των Μαγκλ. Πολύ επικίνδυνο. Λοιπόν. Μετά τον έλεγχο αεροδρομίου θα πρέπει να περιμένουμε στον αντίστοιχο θάλαμο αναμονής για την πτήση μας, μέχρι να καλέσουν τους συνεπιβάτες μας κι εμάς να επιβιβαστούμε."

"Εντάξει. Δεν υπάρχει πρόβλημα. Πάμε."

Οι δύο νέοι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα περάσαν επιτέλους τον έλεγχο αεροδρομίου και κατευθύνθηκαν προς τις αποβάθρες  όπου και είπαν και αντίο.

Μετά από λίγα λεπτά, έφθασε η ώρα για τον Χάρι να επιβιβαστεί στο αεροπλάνο . Έφυγε με το αντίστοιχο λεωφορείο για τη σκάλα επιβίβασης και άφησε την αποσκευή του στο αντίστοιχο σημείο. Κράτησε όμως το φύλλο της ημέρας απ'τα νέα του Προφήτη και την εικόνα των γονιών του. Μετά από αυτό, επιβιβάστηκε. Βρήκε εύκολα το κάθισμά του. Έριξε μια τελευταία ματιά στη φωτογραφία πριν τη χώσει στη βαθιά τσέπη του σακακιού του και έγειρε προς τα πίσω ακουμπώντας το κεφάλι του στο μαξιλάρι του καθίσματος του, καθώς το βίντεο με τις οδηγίες σε περιπτώσεις ανάγκης άρχισε να παίζει στην οθόνη μπροστά του. Έκλεισε τα μάτια του και απομόνωσε εκείνον τον ήχο.

"Πρόκειται να είναι ένα μακρύ ταξίδι" σκέφτηκε πριν ο ήχος του κινητήρα του αεροπλάνου γεμίσει τις σκέψεις του εμποδίζοντας τον να συλλογιστεί κάτι άλλο.