About Time - NL Harry Potter Fanfictie.

Chapter 9

Ik zat met Professor Snape in de Zweinstein express terug naar Kings Cross. We zaten tegen over elkaar en er heerste een ijzige stilte.

"Professor?"

"Ja?" Zegt hij kil.

"Wat gebeurt er als ik dood zou gaan in die tijd?" Ik zie een flits van angst door zijn ogen gaan. "Dan ben je dood.." Zegt hij in koude bloeden.
Ik slik en kijk angstig naar buiten.
"Bang?"
Ik knik.
"Waar ben je het meest bang voor? Tom Riddle?"
Ik schud mijn hoofd.

"Ik ben bang dat ik iedereen nooit meer zal zien... Mijn ouders... Harry, Ron, Luna, Hermelien..."

"En meneer Malfidus..." Zegt hij
Ik haal mijn schouders op en Professor Snape kijkt verbaasd.
"Niet meneer Malfidus?"
Ik schud mijn hoofd.

"Normaal interesseren jou bezigheiden mij niet, maar nu we hier toch vast met elkaar zitten ben ik benieuwd wat er gebeurd is."
Ik kijk hem verbaasd aan, en krijg een vertrouwend gevoel.

"Draco hield dingen voor mij achter..."

Op dat moment realiseerde ik mezelf dat ik geen afscheid van Ron,Luna,Harry en Hermelien had genomen. En ze dus ook niet kunnen vertellen over Draco's geheimpje.

"Professor, zou u iets kunnen doorgeven aan Harry, Ron en Hermelien?"

Hij knikt kil.

"Heeft u een stuk perkament en een veer met inkt?"
Hij knikt en overhandigd mij deze.
Ik leg het stuk perkament op mijn schoot, doop de veer in de inkt, en begin te schrijven.

Harry had gelijk over Draco.
Wees voorzichtig -Evelyn.

Ik wapper met het perkament en vouw het daarna op. Ik over handig het aan Snape.
"Vertrouw je mij niet?" Zegt hij.

Ik haal mijn schouders op.
"Waarom niet?"
Ik zucht. "Ik hoorde uw gesprek 2 jaar geleden met Igor Karkaroff, tijdens het Yule bal."

"En wat hoorde jij dan precies?"

"Dat jullie Dooddoeners waren."

Snape is stil.

"Correct, waren. Een impulsieve keuze van de gekwetste tiener die ik toen was..."

"Gekwetst? Waarom?"

"School was niet altijd even makkelijk" zegt hij kil.

Ik geef hem een meelevende blik.

"Wie heb je allemaal geinformeerd over dat gesprek?"

"Niemand, u zegt zelf "was" dus het leek me niet nodig uw leven te verpesten"

Hij geeft me een goedkeurende glimlach

"Dankjewel!"