About Time - NL Harry Potter Fanfictie.

Chapter 19

Ik loop door de gang en open de deur waar de naam van Céline en mij opstaat.
Ik liep de kamer binnen met mijn koffer en zag Céline als op een bed zitten.

"Hey!" Zeg ik.

"Hey, Evelyn is het toch?"

Ik knik en gooi mijn koffer op het lege bed naast haar.
Niet lang daarna plof ik zelf ook neer op bed.
"Dus, ik hoorde dat je ook van de Beauxbattons Academie in Frankrijk komt?"

"Ja!" Zeg ik blij.

"Echt toevallig! Wel gek dat we in hetzelfde jaar zaten en ik jou nog nooit gezien heb. Ik dacht echt dat ik iedereen uit mijn jaarlaag daar kende..."

Ik haal mijn schouders op.

"Waarom ben je naar Zweinstein gegaan?" Zegt ze.
"Beauxbattons was niet echt een school voor mij, het was allemaal iets te formeel. En jij?"
"Mijn ouders zijn verhuisd naar Wales, dus Zweinstein was dichterbij dan de Beauxbattons"

"Hmm ja snap ik. Je mist zeker al je vriendinnen..." Zeg ik.
Ze knikt. "Wat vond jij eigenlijk altijd van Professor Dolonogue? Je weet wel die Dreuzelkunde leraar.."

Shit, hoe moest ik nou in godsnaam weten hoe die leraar was, maar aan haar lichaamstaal kon ik een beetje aflezen dat het iniedergeval niet haar meest favoriete leraar was.

"Ja echt vreselijk! Ik snapte daardoor nooit iets van Dreuzelkunde.."
In een flits staat Céline op met haar staf gericht op mij.
"Er word helemaal geen Dreuzelkunde gegeven op de Beauxbattons en Professor Dolonogue was een Verweer tegen de Zwarte Kunsten leraar! Ik wist wel dat je een leugenaar was!" Zegt ze boos.

Ik raak in paniek en houd mijn handen omhoog.
"Je hebt gelijk, ik kom niet van Beauxbattons.." Zeg ik nog steeds met mijn handen ik de lucht terwijl ik het bed af klim.

"Wie ben je!? Waar kom je dan vandaan?!" Zegt ze boos.
"Ik heb een brief in mijn gewaad zitten die je alles kan uitleggen, mag ik die pakken?" Zeg ik zo onschuldig mogelijk.

Ze knikt. Ik ga met mijn hand in mijn gewaad en pak mijn zo snel mogelijk mijn toverstok vast.
Oke, ik moet snel zijn... Dacht ik bij mezelf.
Mijn hart begint te kloppen en in een flits haal ik mijn stok tevoorschijn en zeg ik snel: "imperio"

Céline verstijfd en staart voor zich uit.
"Céline, jij gaat je hier niks meer van herrinneren. Voor zover jij weet waren wij vriendinnen op de Beauxbattons academie en ken je mij al je hele leven..." Céline knikt.

"Mooi" zeg ik als ik op bed plof.

Ik knip 2x met mijn vingers en Céline wird uit haar trance gehaald.
"Hey Ev! Oh mijn god! super dat we hier samen nu zitten!" Zegt ze blij als ze naar me toe loopt en me omhelsd.

"Inderdaad! Maar Céline, ik moet heel even naar buiten. Ik zie je zo wel weer"
Ik weet niet waarom maar ik heb het plots zelf zo warm gekregen...

Ik hol de kamer uit, en mijn hartslag gaat omhoog, en mijn ademhaling word sneller.
De ruimtes lijken kleiner en als ik eenmaal de gang uitben loop ik de trap af naar beneden.

Daar zie ik Tom, Barty en Stefan zitten.
Ze kijken mij verbaasd aan.
"Wat doe jij hier Evelyn?"
"Ik voel me echt niet goed... Ik moet even naar buiten... "

Stefan wilde opstaan om mee te gaan maar Tom hield hem tegen.

"Ik kom wel mee, laten we gaan" zegt Tom als hij opstaat, een arm om mijn middel legt en met me mee naar buiten loopt.