About Time - NL Harry Potter Fanfictie.

Chapter 21

De volgende dag stond ik al vroeg op.
Céline en ik kleedde ons aan en liepen naar de Grote Zaal om te ontbijten.
In tegenstelling tot in mijn tijd, liepen de huiselven vrij rond door de Grote Zaal. Ze serveerden het eten voor ons, sommige chagerijnig, sommige vriendelijk.

Ik nam plaats aan de Zwadderich tafel en begon eten op te scheppen.
Het duurde niet lang of iemand tikte op mijn schouder. Ik draaide me op en zag Professor Slakhoorn staan...
Wacht? Zei Perkamentus niet dat hij cruciaal was voor Tom in deze tijd.
Ik moest die brief maar eens gaan lezen die Perkamentus aan mij had gericht.

"Evelyn Prince toch?" Zegt Slakhoorn als hij zijn hand uit houd.

Ik knik en sta op om vervolgens zijn hand te schudden.

"Dat klopt Professor!"

"Goed u te ontmoeten, mijn naam is Horace Slakhoorn. Ik ben het hoofd van Zwadderich. Als er problemen zijn of andere dingen kunt u bij mij terecht."

"Dat is fijn om te horen.." Zeg ik met een warme glimlach.
"Heer Riddle is toch de door Armando aangewezen mentor van u?"

Ik knik.

"Dan heeft u geluk mevrouw Prince. Tom is een van mijn meest favoriete leerlingen hier op Zweinstein. "
Favoriete? De meest duistere tovernaar ooit was zijn favoriet?

Ik bedankte Professor Slakhoorn en ging daarna weer verder met het ontbijt. Céline en ik kletsen samen nog over de beauxbattons, waar ik niks van af wist...
Na het ontbijt liepen we terug naar onze kamers, voordat de lessen begonnen wilde ik perse nog even de brief van Professor Perkamentus lezen.

Ik de leerlingen kamer kwamen we Tom, Barty, Stefan en Antwan tegen.
"Waar gaan jullie heen? Ontbijt is die kant op hoor" lachte Antwan.

"Wij hebben al gegeten..." Zeg ik.
"Zonder ons? Wat onbeleefd zeg..." Zegt Antwan nog steeds lachend.
"Sorry... Ik-"

"Het is al goed, we zien jullie straks wel bij Verweer tegen De Zwarte Kunsten" zegt Tom kortaf zonder mij aan te kijken.
Ze liepen allemaal weg en ik keek ze stuk voor stuk verbaasd na.
Ik keek Céline verontwaardigd aan toen ze de kamer hadden verlaten, maar zij haalde haar schouders op en liep naar boven.

Eenmaal op onze kamer plofte ik op mijn bed, en begon ik te zoeken naar de brief van Perkamentus in mijn koffer.
"Wat doe je?" Zegt Céline.

"Ik zoek een brief, niks bijzonders.."

"Oehh van wie dan?" Zegt ze nieuwschierig.
"Mijn uh- broer" zeg ik maar snel.
Ze knikt ongeinteresseerd en loopt naar de deur van de badkamer.
Ik kijk haar vragend aan. "Ik ga douchen" zegt ze. Ik knik en ga verder met het zoeken in mijn koffer.

Ik trok de brief en met een ruk uit en maakte de envelop gelijk open.