Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
+
Charlotte
Ik had het niet verwacht, ik snapte het niet. Nora was dood, Nora de vrouw van wie ik hield. Ze was vermoord, gestoken in de maag met een mens. Ik snapte mijn eigen gevoelens niet, misschien voelde ik wel niets meer. Ik draaide mij om en zag haar staan. Ze had een mes in haar handen en huilde. Het mes was rood van het bloed. Toen ze mijn tranen zag en mijn afschuw voor haar liet ze zichzelf vallen.
"Het moest," riep ze wanhopig. Ze hoopte op mijn begrip, maar het enige wat ik had voor haar was afschuw. "Het moest," bleef ze mompelen.
"Van wie?" Vroeg ik zonder emotie. Ze keek naar de grond, "ze zou je hart weer breken. Ze zou je weer gaan verlaten." Haar stem brak meerdere keren in de zin.
"Ze had mij beloofd om mij niet te verlaten. Zelfs nu ze is gestorven houdt ze zich aan haar belofte. Ze blijft namelijk voor altijd hier." Ik drukte op mijn hart wat razendsnel klopte. Ik wist miet waarom ik dit haar uitlegde. Ze had net mijn vrouw vermoord, waarom vloog ik haar niet aan? Misschien omdat ik zo moe was, ik was zo moe van alles.
"Charlotte-" haar stem. Ik kon naar stem niet aanhoren nu. "Je zal rotten, je zal voor altijd rotten in de gevangenis. Dat is wat je verdient." Ik had Nora haar hand nog steeds vast, ik wou het nooit meer los laten.
"J-je-" ik schudde mijn hoofd en huilde op Nora haar borst. Ze zei niks, ze deed niks, ze was er niet meer. Ik miste haar, terwijl ik haar lichaam vast had. Hoe kon dit gebeuren? We hadden een toekomst samen. We zouden gaan trouwen. Toen kwamen de politie en de ambulance broeders binnen. Ze schoven mij op zij, maar ik wist dat ze niks meer konden doen. Ze was dood, levenloos. Ze was er niet meer, maar se had mij niet verlaten.
"Ik heb haar vermoord,"fluisterde de moordenaar. Direct werd ze bruut vast gekregen. Er sprak iemand tegen mij, ik kon mij niet concentreren.
"Nora," zei ik zacht. Mijn tranen konden nog steeds niet stoppen. "Hoe kom mijn beste vriendin dit doen?" Ik draaide mij om en zag nog net hoe ze Inge meenamen. Dat kon wel de laatste keer zijn dag ik haar zag.
+ "Er blijft steeds een politie agent bij," verzekerde een agent mij. Ik knikte en friemelde aan de envelop die ik mee de kamer in nam. Daar zat ze, wat had ik haar lang niet gezien. Haar haar was niet meer kort en paars, maar het was nu kort en bijna bruin. Ze had handboeien om en kijk me zonder uitdrukking aan.
Ik ging tegenover haar zitten en legde de envelop op de tafel. Er was een agent achter mij en achter haar voor de zekerheid. De deur werd gesloten door een agent en zij begon met praten.
"Charlotte, wat doe je hier?" Haar stem klink nors. "Waarom moest ik uit mijn cel komen voor jou?" Ik slikte en maakte de envelop open. Er zaten foto's in. Het waren foto's van Nora. Foto's van Nora met haar vrienden, maar ook een enkele van Nora en Tessa. Tessa keek mij niet begrijpend aan, "w-wat moet ik hiermee?"
"Ik kom hier eens in de maand voor iemand anders." Vertelde ik haar. "Mijn beste vriendin zit hier ook vast." Ik hoorde de woorden uit mijn mond komen en walgde van mezelf. "Ze is nu mijn beste vriendin niet meer. Ze is een vreemde voor me, maar toch blijf ik komen."
"Charlotte?" Vroeg Tessa. "Waar is Nora? Wat is er aan de hand?" Ik veegde mijn tranen weg en probeerde te praten, "Tessa, Nora is vermoord. Ze is vermoord door mijn vriendin."
Ik had Tessa nog nooit zien huilen. Maar nu huilde ze en het leek alsof ze nooit meer kon stoppen.
+
Lisette, ik en Janaina zaten samen op de bank. Het was heel stil, we wouden niet praten. "De dokter zei dat Inge leidde aan waanideeën." Mompelde Janaina. Waanideeën... Het bleef pijn doen.
+
Ze was alleen naast het graf. Ze verving de bloemen met nieuwe en praatte met Nora, hopend dat ze luisterde. Ze huilde, ze huilde voor zo lang. Vervolgens stond ze op en liep ze weg. Alsof er niks was gebeurd.
+ "Ik wou dat ik nog met haar kon trouwen." Fluisterde ik. Janaina aaide mijn hoofd, "jullie zijn misschien wettelijk niet getrouwd, maar ik zie jullie als getrouwd stel."
+ "Ik haat je!" Schreeuwde ik naar haar. Inge keek met een gezicht vol van emoties naad mij. "H-het spijt me."
"Met spijt krijg ik haar toch niet terug?!" Ik miste haar zo erg.
+ "Jij was de wereld van mijn zus," vertelde Pelle. "Jij was haar alles. Jij bent haar alles." Ik veegde een traan weg en knuffelde haar broer, "ik was niet alleen in haar wereld Pelle. Jij was er ook, ze gaf zoveel om je." Toen barste Pelle in tranen uit.
+
Lisette was stil, zo stil. Ze wou niet praten, eten of slapen. Ze miste haar, ze miste haar zoveel. "Jij zat ook in haar wereld Lisette." De emotieloze Lisette keek even op, zodat je haar rode ogen zag. Vervolgens keek ze weer naar de grond."
+
Ik gaf nog een van Nora foto aan Tessa. Ze gaf mij een korte glimlach, "wat was ze mooi." Fluisterde ze. Haar ogen begonnen weer te tranen. "Dat is ze nog steeds." Zei ik. "Ik zal op haar wachten. Ik zal wachten, totdat we elkaar weer ontmoeten." Toen barste ik in tranen uit.
-------------------- Epiloog - Fantasy Girl 2 Woorden: 968
Dit is het officiële einde van Fantasy Girl 2. Er komt geen volgend deel of ander boek. Sorry :(
Hoe vonden jullie het boek? Bedankt voor weer een half jaar schrijf plezier
