Hapon na naman pero nandito ako sa waiting shed naghihintay..maiyak-iyak na akong humawak sa mga tuhod ko at dahan dahang niyakap ito.
May kung anong mainit na likido ang bumagsak sa mga mata ko,naiinis ako sa sarili ko, bakit kasi naghihintay ako sa taong ito parang wala lang naman ako sa kanya.
Biglang bumuhos ang ulan,siguro mas pinagpasalamat ko pa iyon dahil hindi mahahalatang umiiyak ako,sinipa ko yung bato napalakas ata kaya may tinamaang paa.
Lumakad palapit sakin yung bata,lalo akong umiyak ng makita ko kung sino yung batang lumapit sakin..
"Nakakainis kang Hapon ka!!!"pinaghahampas ko yung dibdib nya.
"I'm sorry" he said in a cold way..
"Yun lang?"napaupo ako sa samyento,.I started crying again.
"I ditched just to see you okey!" Bakit parang sa kanya ang dali lang sabihin yan.
"Kung makaasta ka parang wala lang sya sa iyo!"dumukmo na ako sa tuhod ko.. halos hikain na ako kakaiyak, pareho na kaming walang pakelam kung basa na kami sa ulan.
"Look,boys can't cry in public"umupo sya tabi ko..lamayo ako ng upo sa kanya...
"Ganun ba!! Sige lumayas ka dito!!" Sabi ko ng walang tingin sa kanya..wala ng pigil ang pagtulo ng luha ko.
"Parang hindi sya importante sayo"this time tumingin na ako sa kanya.
"You know that's not true"lumapit ulit sya sakin ulit pero hindi ako lumayo sa kanya.
Inilapit nya ang kamay nya papunas sa mukha ko,unti-unti ay niyakap nya na ako,wala na akong ibang ginawa kundi ang umiyak ng umiyak.
"Kung sino man ang mas nahihirapan dito, ikaw yun " niyakap ko narin sya at hinigpitan ang yakap ko sa kanya,ganun din naman sya,kahit papano gumaan ang pakiramdam ko ng marinig ko ang mga salitang yun lalo na galing sa best ever friend ko..
"Sorry ah,dapat hindi talaga ako yung mabubuhay sa aksidente pero ako yung niligtas ng kambal mo"naramdaman ko narin ang luha nya sa likod ko.
"Pinauna nya kasi akong lumabas sa bintanang binasag nya,dapat yung araw na hindi ako pumayag na itakas namin yung kotse nyo, alam ko namang tinuturuan pa lang syang magdrive pero pumayag parin ako"
"Yun na ata pinaka malaking pinagsisihan ko sa buong buhay ko"humiwalay sya sakin mula sa pagkakayakap at tumingin sya sakin sa mata..
Kahit gusto kong matawa dahil daw boys can't cry in public pero umiiyak na din sya ngayon.
"pinangako ko sa kambal mo na hindi kita pababayaan"
"Promise"
*****
"I never gone with the wind
Just let it flow
Let it take me where it wants to go
'till you open the door"
Napatingin ako sa music room walang tao, nagstart ulit akong magstram at pinagpatuloy ang pagkanta.
"There's so much more
I've never seen it before
I was trying to fly
But I couldn't find wings
But you came along and you changed everything"
Parang ng mga bata pa lang kami, nawala man si Marcelo parang naging kapalit nya si Shaun..syang tumulong saking bumalik sa dating ako,naglift sakin pataas..
"You lift my feet off the ground
You spin me around
You make me crazier crazier
Feels like I'm falling
And I, I'm lost in your eyes
You make me crazier crazier crazier"
BINABASA MO ANG
Diary ng Stalker
Teen FictionI never expect na ang isang simpleng shot ng picture ay magbabago ang buhay ko, from the past I was a loner pero dahil sa kanya natuto akong ngumiti, tumawa,at magmahal ng palihim. Dahil sayo hindi ko namalayan na napasama na pala ako sa mga stalker...
