İlk bedenimden ayrıldığımda tam karanlıktı,hiç bir şey görmüyordum Aydan başka. Ellerimi öne uzattım. Yürümek isterken ayaklarımı hiss etmiyordum. Ellerim duvara değdiğinde yavaş-yavaş karanlık yok oluyordu. Tahmin etdiğim gibi kendi odamdaydım. Burası benim odam.
Kendimi yatakta uzanmış gördüm. Çok korktum,geri dönmek istedim"saçmalama,zaten bundan sonra korkulacak bir şey yok"diye düşünürken mutlu oldum. Bir an hiss etmediğim ayaklarıma baktım. "ahaha, Lanet olsun". Ayaklarım yoktu tabi ki de.
İlk önce odamdan çıkmayı düşündüm,çıkamadım. Bu günlük bu kadar yeter diye düşündüm,bedenime döndüm.
Uyandığımda zaman durmuş gibi hiss etdim.
Yarın erken kalkma ihtimaliyle hemen uyudum.
