Mutfağa gittim,su içtim kendime geldim,biraz ders çalıştım. Normal hayatıma dönmeğe çalışıyordum. Aynı zamanda onu ve onun söylediklerini aklımdan çıkaramıyordum. Düşünmemek mümkün değildi.
Artık geçti uyumam lazımdı. Sabah okula gidecektim,her şeyi unutmam lazımdı. Böyle şeyler hiç yaşanmamış gibi olmalıydı.
Gece uyurken çok üşümüştüm,yağmur başlamıştı. Yatağımdan kalktım. Ama farklı kalktım.. Normal değildi.. Etrafım da farklıydı.."Hayıır olamaz"yine geçit yapmışım.Nasıl ama hiç gitmeyecektim onun yanına?
Uzaktan onu gördüm ,koşarak yanıma geliyordu.Aniden bana sarıldı:
-Yaşasın,seni çok seviyorum,biliyordum,yapacağını biliyordum..seni seviyorum
-Ne?ne saçmalıyorsun ,ne yaptım ki ben?
Ayın ışığında parlayan gözlerine baktığımda,işte o an kalbim sanki yerimden koptu, alev gibi yandı.
Her şeyi hatırlamaya başladım.
Aslında gece yerime uyumağa hiç gitmemiştim.Yağmur başladığı için balkona çıkmıştım.Yağmuru izlemeyi çok seviyordum.
İzlerken de çok şeyi düşünüyordum.
