Uyandığımda saate baktım sadece 5dk. geçmişti.Gerçekten çok garip..
Sabah uyandığımda yiniden okula gitmek istemedim,uyumak onu görmek istedim. Ama yapmadım. Çünkü daha fazla o gerçek olmayan varlığa inansaydım,daha kötü şeyler olabilirdi. "Ben güçlüyüm"dedim hemen yatağımdan kalktım. Her gün onunla 5dk. yeter olduğunu düşünüyordum. Okula gittiğimde,okulda,evde,ders çalışdığımda,yemek yediğimde,aynaya baktığımda ve b. her yerde onu görüyordum.Sadece uyumak istiyordum. Gecenin çabuk gelmesini sabırsızca bekliyordum. Saatler geçmiyor,dakikaların geçmesi için saniyeleri sayıyordum adeta.
Gece 02:30 ve ben yine onun yanına gittim.Gittiğimde pembe çiçekleri kokluyordu,benim geldiğimi gördüğünde yüzündeki ifadeyi anlatamam. En az benim kadar sevinmişti.
-Çok,Özledim.6gündür seni bekliyorum.
Bendeyse sadece 1gün geçmişti.
-Ben de seni özledim.:)
-Gidelim mi?
-Tabi.
Beni nereye götürdüğünü biliyordum yine de hayal ettiğim yere.Götürdüğü yere vardığımızda,shok olmuştum,ama burası benim hayal ettiğim yer değildi.Nasıl olur?
Neyse..burası daha tatlı bir yerdi.çok sevmiştim bu yeri.Yeşil otların üzerinde karşı-karşıya oturmuştuk.Bana taraf eğilerek "Seni seviyorum"dedi.
-E ben gideyim.
Yine de elimden tutarak.
-Nereye?ne çabuk?
-Görüşürüz.
Elimden daha da sıkıca tutarak
-Hayır gitme.
Bir dk yine ben hayal etmiyorum,nasıl,noluyoyaa?
