I'm the bitch, you're the bad boy!

∞ Hoofdstuk 18 ∞

De zwarte Rolls-Royce rijdt op de grote parking. Hij parkeert zich naast onze auto op 2 parkeerplaatsen tegelijk. Ik zie een nogal kleine man met een zwart advocatenkostuum uit de auto stappen. Hij loopt richting de grote deur die op de hal uitkomt. Dan hoor ik de bel. "Komt u binnen!", roep ik door de grote gele telefoon. Ik zet de deur al op een kiertje en haal 3 tassen uit de kast. Ik haal de koffie en thee uit de keuken en zet die op de tafel. "Goeiedag", hoor ik uit de gang komen. Ik loop richting de deur en doe ze met een zwaai open. De kleine man, die blijkbaar Kurt heet, komt met kleine passen binnenlopen. "Zet u maar", zeg ik en ik wijs met mijn hand naar de tafel die volstaat met koffie, thee en koekjes. Kurt schuift een stoel naar achter en zet zich erop met een klein sprongetje. "Ik kom hier om te praten over Anne-Marie-Elize en Michiel", begint hij het gesprek. "Ja, ik weet niet echt waarom eigenlijk", antwoord ik op stille toon. "Anneke zegt dat jij haar lieft hebt afgepakt deze middag", legt hij uit. "Haar lief???" "Ja, zo heeft ze het me toch verteld", zegt hij. De telefoon van Kurt tingelt zodat je het zelfs tot op de beneden verdieping kunt horen. "Waar blijf je?", hoor ik. Het was een hoge piepstem, volgens mij die van Anne-Marie-Elize. "Ik kom eraan, popje", antwoord hij. Kurt legt af en biedt zijn excuses aan: "Het spijt me, maar ik moet vertrekken." "Kan geen kwaad hoor, u vindt de weg wel?", zeg ik arrogant.