∞ Hoofdstuk 23 ∞

66 3 0
                                    

Ik loop de trap naar de lerarenkamer op en klop zachtjes aan. "Ja, kom maar binnen!", roept er iemand. Ik wandel naar binnen en veeg mijn voeten aan de dikke zwarte deurmat. "Mevrouw Leyers zei dat ik haar hier kan vinden. Ze wou graag met me spreken", zeg ik. "Helemaal vanachter in de zaal, aan de zwarte stoeltjes. Daar kan je mevrouw Leyers vinden", wijst de man aan. Ik ga op mijn tippen staan en inderdaad, daar zit mevrouw Leyers. Ik slenter naar haar en ga zitten in het stoeltje tegenover haar. Mevrouw Leyers sluit haar dikke boek over gedragstherapie bij jongeren en legt het op het tafeltje tussen ons. "Wil je iets drinken?", vraagt ze. "Nee dank u, ik heb afgesproken met een vriendin, dus ik kan eigenlijk niet zo lang blijven", antwoord ik, hopelijk stel ik haar niet teleur. "Oké, dan beginnen we er direct aan. Hoe gaat het met je papa, meisje?", vraagt ze. "Ja, gaat wel goed. Het verwerken is moeilijk, maar tijd heelt alle wonden toch?", lach ik om de tranen te vermijden. "Ik heb het idee dat er nog iets anders mis is", gaat mevrouw Leyers er verder op in. "Nee hoor, maar ik moet nu echt gaan" zeg ik en ik spring van het stoeltje af, richting de deur.

I'm the bitch, you're the bad boy!Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu