Knight's # 01: Mr.Nerd meets Ms. Gangster?

Chapter 19: Dark Past

A/N: Sorry Po sa slow update.Masyado lang busy.But dont worry guys,kahit hindi naman karamihan ang readers ko,sisikapin kong mag update para sa inyo.Mwuaahh

-

Add me sa Facebook (Rhiza Suralta Dalaguit) ...

-

*Samantha POV*

Nagising akong hindi maalala kung nasaan ako at kung anong nangyari sakin.But the worst part is _________

"WHAT THE HELL!!!! I can't move.I cant fucking move my body.What is wrong with me?" panic mode na ako.

Maraming katanungan sa isip ko.But i can't think straight.Masyado akong naguguluhan at nasasaktan.

Im paralyzed but i can still feel the pain.Sana naman naging numb at paralyzed nalang.Kysa ganito na feeling ko ang helpless ko.

I don't like this feeling.

Sinong gumawa sakin nito?I can't remember anything.Am i in danger?

Again?

Oh noes,cheeks and lips.Please not again.I want to change.Eventhough i can't change a thing from my dark past.I'd still want to change for my future--------

with Dad.

Marami kaming taon na nasayang dahil Hindi kami magkasama.Nalayo kami for fucking 11 long years.

One decade and a year.

Kahit dinadalaw niya ko paminsan minsan sa New York,still not enough.Hes very busy sa business niya.And im busy too-------

On pushing him away.

Since nawala si Mom,nagbago na rin ang closeness naming dalawa.Pinili kung lumayo,dahil sa takot ko.

Iniwan ko siya sa mga panahong kailangan niya ng masasandalan.Dahil sa pesteng takot na yan,iniwan ko ang nag iisang kapamilya ko.

As years passed,kinimkim ko ang lahay ng  galit at poot dito sa puso ko.Dahil sa taong nag samantala sa Mommy ko.

Kung paano ko nakita ang kababuyang ginawa niya.Kung paano niya pinatay ang Mom ko.Right infront of my very own eyes.

Trauma,sleepless nights,extreme anger.Lahat ng yan naranasan ko.To think na muntik na Kong maipasok sa mental hospital.Dahil akala nila,nababaliw na ako.

Labas pasok ako sa hospital.Every needles they gave to me,is an endless torture for an 8 year old child.

That's why i hate hospitals. I hate syringe.I hate hospital beds.I hate the silence of the night when everyone is sleeping.I hate the smell.The sound of fear cry.

I also hate blood.

But that was before.Para mawala ang takot ko sa dugo,pinili kong makipag laban kung saan saan.The more blood ive seen,the more my fear go away.

Hindi ko na mabilang kung ilang beses ng nanganib ang buhay ko.Kung ilang kamao ang dumapo at sinalo ko.Kung ilang beses akong nasaktan at nabigo.