Cold Gangster

Chapter 19

Michiko POV

Papunta kami nagayon sa ICU kung nasan si Brent. Sana ako na lang nasa posisyon niya mas maraming nagmamahal sa kaniya kesa sakin. Nandito na kami ngaun sa tapat ng room niya pinasuot na rin ako ng damit para sa ICU. Di na sumama sakin si Nikki dahil bibili daw siya ng pagkain para sakin dahil di pa ako kumakain simula nung nagising ako. Tumango nalang ako. Mas mabuti rin yun para makausap ko si Brent kahit na alam kong di niya ako sasagutin. I hope na makakatulng ito.

“Brent.. alam kong naririning mo a-ako” I began to cry “Please gumising ka na pangatlong araw mo na rito and hanggang ngayon di ka pa rin nagigising.” Pinunasan ko yung luhang tumutulo galing sa mga mata ko at hinawakan ang kanyang kamay at inilagay ko sa aking mga pisngi “Sinabi rin sakin ni Nikki na dumalaw pala ang parents mo dito at ngayon umuwi sila para kunin ang mga ilang gamit mo. Pls. Love come back. Sweet ko nuh?! Hehehe magiging sweet na ako sayo din na ako magiging cold basta ba’t bumalik k-ka na. I love you!” and I kiss her forehead and with that I burst crying.

**House

____

Almost 2 weeks have past yet brent is not waking up since that day happen to us. I blame myself because I don’t do something to protect him. I want to punch myself. I’m a gangster but why I can’t protect my loved ones. May nakakapit bang malas sakin? Bakit kelangan mangyari to? Bakit? Naiinis ako at the same time angry. Sa tingin ko kelangan ko na magpakalayo dahil baka mas malala pa ang mangyari kapag nasa tabi nila ako. Pumunta akong bahay at nag-impake. I’ll go to States. Lalayo muna ako sakanila para mabawasan ang disgrasya. Gusto ko makita ang mukha ng lalaking mahal ko bago ako umalis.

**Hospital

____

Mabuti na lang at wala ang parent niya ngayon. I sit beside him. I touched his faced, I want to touched every part of his face because I know that I can’t touched his face anymore ones that I leave already. “Brent, I really loved you but I need to go somewhere because if I stay I know that I’ll bring harm to you that’s why, I’ll go far—far away from y-you. I loved you so much that I want to risk my heart to make sure that your safe.” And with that I cry again. I know that this is insane but damn I just want to make sure that he’ll be safe   but as long as I’m here beside him I know that his life would be in danger.

I stand. But someone grabbed my arm and hug me. I stiffened.

“B-brent….” and I hug him too, and again I cry but this time because of joy because his awake already. God, I really miss him.

I was about to tell him something but I felt his lips touch mine and I was bewilderment what he do.

“Please Aella don’t leave me. Wag mo ko iiwan di ko kakayanin” I felt that my shirt is wet. Is h-he… crying??

“Pero….”   Di ko natapos ung sasabihin ko ng bigla ulit siyang nagsalita

Brent POV

Unti-unti kong minulat ung mga mata ko at nakita ko na puro puti. Inilibot ko ang mata ko at narealize ko na nasa hospital pala ako. Pero may bgla akong naalala si aella? Magkasama kami hindi ba? Nasan siya? Gusto ko siya hanapn pero di ko magalaw ung katawan ko at nanakit. Uupo na lang sana ako dahil nangangawit na ung likod ko, ilang araw na ba ako rito? Pinikit ko ang mata ko at pinakiramdam kung sino yun. Inantay ko kung sino un pero bakit wala naman ako narinig.

Bubuksan o na sana ung mata ko ng marinig ko ang boses ng kanina ko pa hinahanap. Nagulat ako dahil bigla niyang hinaplos ung mukha ko pero makaramdam din ako ng saya. Mabuti na lang ligtas siya. Pero mas ikinagulat ko ng marinig ko siyang humihikbi pero mas nagulat ulit ako sa mga sunod niyang sinabi, di ko alam pero nasasaktan ako. Auko. Auko. Auko siya mawala sakin.

“Brent, I really loved you but I need to go somewhere because if I stay I know that I’ll bring harm to you that’s why, I’ll go far—far away from y-you. I loved you so much that I want to risk my heart to make sure that your safe.” Yan narinig ko lahat ng sinabi niya. Sa tingin ba niya kapag lumayo siya kakayanin ko? Mas gusto kong nasa tabi ko siya kesa lumayo. Naramdaman ko na tumayo na siya at hindi ko alm kung saan ako nakakuha ng lakas para hatakin siya at yakapin.

Pero isa lang ang alam ko. Di ko siya papayagan na lumayo sa akin.

"Di ko kakayanin kapag lumayo ka sakin kaya aella please don't leave me. I love you." pumayak na yung luha ko. Di ako bakla sadyang nasasaktan ako. Naiimagine ko na iiwan na ako ni aella. 

Paran tinusok ng maraming beses ung puso ko. Di ko talaga kaya e.

"Aella di mo naman na ako iiwan,hindi ba?" nakatitig ako saknya

Niyakap niya ako. Is that a yes?

"Is that a yes? Huh? You won't leave me? Kaya naman natin harapin ang mga pagsubok basta walang bibitaw sating dalawa." seryoso akong nakatingin sa kaniya at ganon din siya. Nakikita ko na nalilito siya but suddenly changed ...

"HAPPY" 

"I won't leave you anymore. I'll protect you even it i'll risk my life" tapos ngumiti siya sakin. Hinila ko siya at niyakap ng mahigpit. Pero teka....

"Di ba dapat ako dapat nagsasabi nun? Dapat ako ang proprotekta sayo. Baliktad ata? No, I shuld do that. " nagchuckle siya. Anung nakakatawa sa sinabi ko?

"Bat ka tumatawa?" tanong ko nacurious ako ee

"Ikaw proprotektahan ako? E hindi ka nga marunong makipaglaban ee. Tsk. " napangiwi naman ako sa sinabi niya. Totoo yung sinabi niya pero marunong naman ako makipagbugbugan nuh.

"Eh, marunong naman ako makipagbugbugan nuh" taz tinaas ko yung kamao ko. 

"Yun lang ee. Sa tingin ko kulang pa nga yun ee.. kaya mo ba pag marami na ang nakalaban mo? Di ba hindi? Kaw ng ung nabugbog nila ee" and with that nakita ko na bigla siyang nangigil s galit. 

"Hey, aella calm down. Ok na ako di ba? Ganito na lang turuan mo na lang ako para naman may silbi akong boyfriend sayo at para ako naman ang magproprotekta sa iyo." ngumiti ako

"Sige. Magpahinga kana at kapag nkalabas ka na rito sisiulan na agad natin ang pagtrain sayo" tas nagsmirk siya. 

"Aella pede bang matulog ako ulit ako ? Nanghihina parin kasi ako e" tanong ko saknya 

"Oo naman, para lumakas ka na din at dapat pag gising mo malakas ka na" ngumiti siya at ngumiti din ako bilang ganti sakaniya. Hawak ko ung kamay niya

"Wag mo bibitawan ung kamay ko ha? Gusto ko pag-gising ko hawak ko pa rin to" taz tinaas ko ung kamay namin. Tumango lang ito.

Pinikit ko na ang mata ko at naramdaman ko na tumayo siya. Aalis ba siya? Hinawakan ko ng mahigpit at naramdaman ko na may binulong sya na ikinatuwa ko at tuluyan nang nakatulog.

"I love you. Mahal na mahal kita. Tandaan mo yan."